Көзбен көрген Blogcamp

Сонымен, бұл да өтті...

Жаңа жылдан кейінгі алғашқы басқосулардағы күпінген максимализм (Бурабайға бару жоспарын айтам), демеушінің жоқтығынан сағымыз сынғандағы сары уайым (Талғаттың табандылығына рыспектен басқа айтарым жоқ), құрылтайдың күні жақындаған кезде жұмыстың қарбаласы артып кеткендегі жанталас, Препатиге әуелі адам жинай алмай, сосын адам сыйғыза алмай қалғандағы сасқанымыз, виртуалда көргендерді реалда көргендегі ерекше сезімдер, Кофе-брейктің асай-мүсейлерін алып келе жатқанда Астананың жол полиция қызметкерлерінің туған күніме жасаған «сыйлығы» (Нұрғиса, енді сенің үйіңнің қасымен жүрмеймін), өзімнің туған күнімде отырып, көңілім афтепатиде болғаны, бәрі де өтті…
Кешеден бері барлығыңның жазбаларға қарап түйгенім, блогкемп бәрінің дерлік көңілінен шығарлықтай өтіпті. Дегенмен, көңілдегі түйткілдер де жоқ емес екен. Ол да болса, өскелеңдігіміздің, енжар еместігіміздің белгісі болар.
Бәрін айт та, бірін айт, Блогкемпте өзім көрген жайларды жазайын. Не ғо, менің жазбамнан Қазнеттің дамуына сүбелі үлес қосар ұсыныс, блогкемптің декларациясына жарайтындай қарар іздемеңдер, жай ғана прикол ғо.

Сонымен...

22 наурыз, күндіз

Асланды күтіп алуға барғанда вокзалдағы иін тірескен халықты көріп, Астананың мейрам күндері транзиттік қала статусына ие болатынына тағы да көз жеткіздім.
Асланды оның алдында Алматыдан келген жігіттер орналасқан пәтерге алып келгенде логистикадан кеткен бір қатеміз байқалды. Жалға алынған пәтердің айналасында азық-түлік дүкені жоқ екен. Сонымен, Аршат екеуміз, машинаға отырып, жігіттердің қарнымыз ашты деген тілектерін есепке алып, дүкен іздеп барып, 0,5 келі пряник, 3 литр сыра, 2 литр кола, 2 фисташки, бір пачка бауырсақ әкеліп, жігіттермен препатидің препатиін бастап бердік.

22 наурыз, кеш

Сатыбалдының дүниетанымына қайшы келетіндігімен ерекшеленген «Кәусар» кешеніндегі өтетін препатиге де келіп жеттік.
Алдында, препатиге 80 адамға тапсырыс беріп, оған бар болғаны 45 адам тіркеліп, адам толтыра алмаймыз деп сасқанымыз, препати болатын күні адам сыйғыза алмай қалғанда, тіптен бас айналып кетті. Сол күннің приколы, «Кәусардың» екінші қабатына көтерілетін баспалдақтан адам басы көрінсе, жүрегіміз тоқтап қала жаздағаны болды-ау дим, ия Айжантабын?
Айтпақшы, келесі блогкемптің препатиін «шведский үстел» (тұрып жүріп тамақ ішудің Олафсондар отбасының ұлтына қандай қатысы барын түсіне алмай-ақ қойдым) форматында өткізу керек секілді.
Препатидің аяқ жағына қарай, Аршат, Патик, Аслан үшеуі жігіттер салиқасыз әңгіме айтатын жер іздеп кеткенде, Марко екеуміздің аяқ асты импровизациямыздың арқасында қыз-жігіттердің қатысуымен керемет препатидің афтепатиіне ұласты. Осы афтепатиде Асланның бастамасымен менің отыз бірінші туған күнімнің бастамасы жасалды (давай, е). Тағы бір қызық дүние, сол кештегі таныстыруда Марконың жампозы Самалдың ұстанымы таң қалдырды. («мен үшін қызық емес, бірақ, Маралбектің қызығушылығын тудырған дүниені мен білуім керек, сол себептен бәріңді танимын»). Керемет, опшым!

23 наурыз, күндіз

Менің ресми туған күнім, Блогкемптің ресми бөлігі. Баспасөз конференциясынан кейін презентацияларға кірерде аяқ астынан қалаға сапар шегуім, 3 сағат бойы қаланы аралап, кофе-брейктің заттарын тиеп келе жатқанда досымның телефонмен құттықтауына жауап бергенім үшін әкімшілік жауапкершілікке тартылуыммен, Жанның саясынан «Сіз тошно Сатыбалдысыз» деген комплимент алуыммен, ең негізгісі афтепатиге бара алмауыммен есте қалды.

24 наурыздан бүгінге дейін

Өтіп кетті блогкемп, көрген түстей лезде…
Бірақ, тәтті түстен кейінгі тамсану секілді, бір түсті қайталап көргің келетіні секілді бір сезім бар…

Пы.сы. Фото жоқ… менің фотоларым болса жіберіңдер aldeken@gmail.com