Мұқағалиға сый жасайықшы

ХХІ ғасырдың жастары үшін Мұқағалидан артық ақын жоқ секілді.

Өз көзқарасыңды байлауыңа жол болсын.

Өзі де келер ғасырдың ақынымын деп кеткен жоқ па?!

Пушкин тіпті, барлық замандардың ақынымын, аттарымызды алтын әріппен жазатын болад деп кеткен. Өшірет детектед.

Жазылар естеліктер мен туралы, Біреулер жан еді дер өр тұлғалы. Біреулер тұлпар еді дер де мүмкін, Бүтінделмей кеткен бір ер-тұрманы… Жазылар естеліктер нешелеген, Көрерміз оның бәрін пешенеден. Әйтеуір білетінім бір-ақ нәрсе, Көшеді өлең немесе өшеді өлең… Мәңгілікке өзімменен ала кеткен, менің нәзік жүрегімді кім түсінер — деп жырлаған ақын ағамызды міне 21 ғасырдың жастары еске алып отыр. Бұл да бір естелік. Мұқағалидың туған күні, әр бір қазақтың туған күніндей…

Ақынның ән-жырына тағы бір қанығам деушілеріңіз 11 ақпан күні Ө.Жолдасбеков атындағы Студенттер сарайынан табылыңыздар.

Жүрегімде жүргені-ай бір қауіптің
Жүрегімде жүргені-ай бір қауіптің,
Сабағындай шырмайды шырмауықтың
Үмітпенен, арманмен, күдікпенен,
Өтіп жатыр зымырап зырлауық күн.
… Шешем менің еңкейіп бара жатыр,
Қай күні келер екен нала «батыр».
Жел маған сыбырлайды аят оқып:
«Бір күні айрыласың, қара да тұр».
Кім білсін, көңіл, қандай күй кешеді,
Қаңырап қалуы оңай үй кешегі.
Аландаймын алтыным жоғалғандай,
Анамның көрінбесе кимешегі.
Шешем менің — иілген сұрау белгі,
Сәл ғана шаттық көрді, жылау көрді.
Қалай ғана қалпына келтірерсің,
Дауылдар майыстырған мынау белді.
Ұлың сені жұмаққа бергісі жоқ,
Жұмағың да тамұқ қой — көргісіз от.
Осылай көз алдымда жүре берші,
Сұраулы сөйлемдердің белгісі боп.
Мұқағалидың қай өлеңін оқысам да жанымды емдейтін шипа сөздер тауып аламын. Демек ол менің ақыным.

Шат күлкісі қоңыраудай сыңғырлар
Жансың ақын тебіреніп мың жырлар
Бар сұлулық ұя салған бойыңда
Сырға толы бір ғажайып үңгір бар
Сол үңгірге қатты ғашық жолаушым
Сенде оны сезінетін боларсың?!
Үңгіріңе жолаушымды апарсам бір
Бал ләззаттан есің мүлде танар шын
Махаббатқа қарамайық жай атап
Махаббаттан сенде ләззат сая тап
Ал ол үшін үңгіріңе жолаушым
Жасасыншы бес минуттық саяхат
Ал жолаушым ашып үңгір қақпасын
Ол имене табалдырықтан аттасын
Содан кейін көсілсінші жүйріктей
Тізгін тартпай қоя беріп ат басын
Бар әлемге жар салсыншы қуанып
Үңгіріңнен қызыл бұлақ аққасын
Кенет, үңгіріңнен ағып шығар ақ өзен
Жолаушым еш тыным бермей жатқасын
Ал жолаушым одан сайын алды-артқа
Шалқыласын еш-бір тыным таппасын
Барған сайын қозғалыста үдер шын
Қозғалыссыз қалай өмір сүрерсің
Шалқылаудан шаршамаған жолаушым
Мың сыртқа және мың ішке енсін
Ақырында риза болып саяхатқа
Ақ алғысын төгіп төгіп жіберсін

М.Мақатаев