Берлин, Берлин....

Керекинфоның қолданушылары мен қонақтарына сәлем!

Бір отырғанда жазбаны «Бүйірі көз шағылыстырар ақ лайнер ақша бұлттарды тілгілеп аспанда қалқып келеді. Бір табан болса да бізге, жоқ, керісінше, біз оған жақындаған күн сәулесін ұшақ қанатының ұшына іліп қойыпты. Алда „Ай, Ыстамбұлдан Азаулының несі кем“ деп Доспамбет жырлаған түріктердің бүйір толыртар, қарын тойғызар қаласы, одан соң Берлин. Рейхстагқа ту тіккен қазаққа қатысы бар қала… Қайран, қазақ, басың қайда қалмаған...» деп бастайын дегем 

Екі күн болды Берлиндемін. Алла жазса, келесі сенбіге дейін осы жердің дәмін тату бұйырып тұр.

Конрад Аденауэр атындағы қор деген ұйым бар. Бұл жақта осы қордың жас саясаткерлер мен журналистерге арналған бағдарламасы арқылы жүрміз. Мақсат — германиялық жастар және саяси ұйымдардың қызметімен танысу. Ертеңнен бастап күн сайын кездесу болады. Ол туралы сіздерге толық мәлімет беріп отырамын деген үміт бар.

Кеше жолдан қалжырап келіп бір-екі көшені кезген соң құлай кеткен едік, бүгін таңертең тұрып атақты Мұражайлар аралына тарттық. Өкінішке орай (арнайы эстетика93-Назира үшін: қарай), тек Ескі мұражай мен Жаңа мұражайда ғана болдық, қалғандарына уақыт жетпеді.

Шыны керек, әсер осындай мықты болады деп ойлаған жоқпын. Он тоғызыншы ғасырдың басында салынған ескі мұражайдың ғимаратының өзі қарауға тұрарлық дүние. Үлкен-үлкен колонналары шұрық-тесік, жамау-жамау, тесілген оқтың ізі, қара күйе басып қалған. Екінші дүниежүзілік соғыстың «естеліктері». «Неміспісің» деп біздің халықтың айтатыны бар ғой, сол келді ойыма — өзім ескі мен жаңаны осылайша шебер үйлестіруді алғаш рет көрдім (елден шықпасаң қайдан көресің).

Ескі мұражайда не бар дейсің ғой. Бәрі бар. Антикалық дәуірге қатысты дүниенің бәрі бар. Егер сіз мен сияқты кішкентай кезіңізден «Ежелгі грек мифтері мен аңыздары» деген кітапты жата-жастана оқып өссеңіз, онда Ескі мұражайға бармай қоюыңызға болмайды (тура түсінетіндерге: болады, әрине, әсірелегенім ғой). Немей арыстанымен алысқан Геракл бейнеленген қыш құмыра, ежелгі грек колонналарының қалдықтары, қару-жарақтар және ең бастысы мүсіндер. Жалшы баланың мүсіні, Афинаның басы, Герместің тасы дегендей… Ғимараттың дәл ортасында "Құдайлар залы" (өзім осылай атадым) деген бөлме бар екен. Қабырғасына жағалай Олимп билеушілерінің мүсіндері қойылған. Көшірме деген күдігім болды, бірақ шеберлік теңдессіз.

Жаңа мұражай айтарлықтай қызық болған жоқ (сірә, алдыңғысының әсерінен шыға алмасам керек. «Смаковать» етіп, бір-бір күннен арнау қажет екен). "Ғашық" болған экспонатым — қырынан қарағандағы бейнесімен танымал атақты Нефертитидің бюсты болды.



Мысыр перғауындарына табыт болған саркофагтар мен грек һәм рим ойшылдары ойланып жазған папирустар секілді ежелгі тарих мұраларын осы мұражайдан табасыз.

Түстен кейін қала араладық. Берлин қабырғасынан бастап Бранденбург қақпасына дейінгі біраз жер шарланды, суретке түсірілді, ц-ц деп таңдай қаққызды.

Берлин — Еуропадағы мен ғашық болған алғашқы қала. Сезім тұрақсыздық танытуы мүмкін, бірақ, алғашқы махаббат ұмытылмайды.

Бұл жақта жаңбыр, жел, қара суық.

Суреттер алда салармын, қазір техникалық себептерге байланысты шығара алмай отырмын.