Жейтін нәрсе*

Еврейлер тақиясын кие қоймаған анау да мынау заманда, аборигендер жаман судан ас ішіп, ыдысын жумай жүретін кездері, қолаң шашты қыздардың қолтығынан иісі де сезілмейтін временалары* адамдар әр нәрсеге аң таң бола берген екен. Шүмегенін ұстаған зыр жүгіріп жүрген қара бала ата-әнәсінің істегеніне көзі түсе беріп неше түрлі сұрақтар қоя береді екені тағы бар. Үй іші лық толы адам ей бала бер кел, ананы таста, мынаны ұстама КӘКӘ* деген айқай ұйқайдаған шаршаған қара қозы өз еркімен босып кететін болған. Түбірінде дәні бар болады бәлкім, сол дәні тыныштық бермей қойса керек, таңның атысы-күннің батысы ертелі-кеш, әр шаңыраққа кіріп -щығып сегілдіріспенспен айналысқан көгілдірлердің де төсек тартып шыңғырып жатқанын да көріпті-міс. Ұрғашылардың ұрылып, соғылып, жылап-жықсап кәнігі анасының емшегіндей сорып жатқанын да көзі шалған. Алыстағыны ойлап жалғыз адасып кетсе керек.Асығып аптығып шалдардың шәугім таба алмай сандырақтап жүргенін көріп қолына сигені де бар көрінеді. Бәрі-бақытты Абориген атамыз риза болған екен сол балаға! Сонда талдың түбін қопсытып жейтін бір нәрсе іздеп отырған піяншіг* баланы тоқтатып, байғұс-ау неғып жүрсің шүмегіңді ұстап десе, әлгі бала тұра сал сен түсінбейсің деген екен. ЭЙ, БАЛА МЕН БІЛЕМ СЕНІҢ ТАҒДЫРЫҢДЫ; БӘРІН ДЕ БІЛЕМ; СЕН ПЕЗ*ЕЦТІ іздеп жүрген көптывайматтардың бірегейісінің деп саусағын жоғары көтеріпті!