Йолка!
Туған-туыстардың кішкентайлары әлден Жаңа жылға дайындала бастапты."- Спайдермен болам! Сен ше? — А мен Аватар болам!" — деп мәз. Бұрынғы қасқыр, қоян, кірпі дегендер сәннен қалыпты.Мушкетерлер де «не катит». Мен Қызыл Телпек болып киінгенім есімде. Сосын бір жылы әкем аллюминийден иіп жасап берген қанаттарға ақ матаны керіп тігіп, оған өлтіріп тұрып жылтырақтарды жапсырып, арқама тағып алып Көбелек болғанмын… Ал әкем өзінің шыршаға қалай киінгенін айтқанда, күлкіден ішегім түйілген. Ол туралы бір форумға жазған едім, осында копипастить ете салдым…
Шырша мейрамы деген нәрсе қазақтарға қашан келгенін білмеймін, әйтеуір кішкентай папамды «ёлкаға киіндіру керек» дегенде марқұм әжем мен атам қатты абдырапты. Ойланып-толғанып тапқандары — бір жапырақ ақ қағазды шошайтып конус қылып орап, жиегіне ою жапсырып, папамның басына кигізіпті де екі жақ шекесінің тұсынан әлгіні тесіп жіберіп, резеңке өткізіп иектің астына іліп қойыпты. Бір қолына көк кастрюляның қақпағын, екінші қолына таяқ ұстатыпты. Папам – батыр! Келесі жылы да дәл солай киіндірген екен. Бала ғой, көк қақпақ пен «найзадан» жалыққан әкем төртінші оқып жүрген жылында ғарышкердің «костюмін» өзі жасап алыпты. Бас сиятындай етіп қағаздан оралған цилиндр, төбесін жауып, бет тұсынан төртбұрышты тесік ойып, тесікке целлофан жапсырыпты. Онысы скафандр. Оны киген папам – космонавт. Болды, басқа ешнәрсе қажет емес.«Ол уақытта ғарышкер болуды армандамайтын бала жоқ тұғын. Мен де бір журналда бейнеленген басында дәу скафандры бар, ракетаның үстіне аяқтарын талтайта мініп алып, заулап бара жатқан ғарышкер баланың суретіне қарап талай қиялға шоматынмын. Әлгіндей скафандрды өзім жасап алғаныма қатты қуанған едім», — дейді. Сол кезден бастап шыршаға баратын киімдерін өзі тігіп алатын болған.
Отак от
Прынцэса болып киіну арман болып қалып қойды менде. Кейін қызыма арқылы өшімді алмасам сол арманнан !
Сіздер кім болып киіндіңіздер?
*lol* *lol* *lol*
Кейін қалаға көшіп келгенде жаңажылдық костюмнің нағыз консервативтігіне тап болғанмын. қыдар строго снежинка, балалар строго қоян болып киінеді екен… біз ғо, ауылда артымыз жыртылып жүргеніміз, біріміз клоун, екіншіміз робот, қыздар өзбек…
Ал балабақшада ақшақар болып киінетінмін. Бұл жолды да қолдан тігілген ақ көйлек. Апам бас қиімді бірінші картоннан шаблонын қиып алады да, желіммен мақта жапсырып, үстіне жылтырақтар себеді. Қысқасы, «парадный» болып баратынбыз.
Мектепке барғанда қойылымға байланысты киінетінбіз. Өз еркіммен соңғы кигенім шырша болды, бірінші курста. Әдддемі еді
Адвокатпын.сосын мектепке барғасын әйтеуір жылда жарыстырып киіндіретін мені
Гүлді гүлды матадан, юбка тігіп, орамал орап, сыған қызы болғаным есімде. Қолыма карта ұстап алып, дайте я вам погадаю деп
Ал ең ең естен кетпес киінгенім, БИДАЙ болғаным
Очым сары түсті бір кофтам болған, соны кидім, бұтыма сары матадан шалбар тікті ғой дим. Сосын мамам химия, биология кабинеттерінің лаборанты болғаны үшін, биология лаобраториясындағы бидай масақтарын алды да, менің кофтама тікті
Бір жылы ЖЖ не киетінім белгісіз болды, үйдегілер онда нағылмады ма общым. Папам айтқан сонда «оқушы бола сал деп
қазіргі папалар айта алмас еді деп ойлаймын олай
З.Ы. Наурыз 4ever!!!
Бірінші класта елка деген не мейрам екенін білгенім жоқ, детсат- шал-кемпір болғасын болар. Бірақ киініп бардым.
Түн болып. Шешем каракөк матадан шапан тігіп берді, үстіне күмістен (шайдың қағазы) жұлдыздар жапсырып, басыма картоннан ай жасап (әрине оны да шай қағазымен орадық) кидім.
Екіншіде де осы костюм (киімдерді на вырос деп алатын, сол әдетпен тіксе керек) тек жұлдыздарды алып тастап, аяғыма әжемнің қара мәсін, басыма көршінің бұйра паригі мен құбыжық маскасын киіп, Шайтан болып бардым.
Үшіншіде ол костюм сыймай қалды, сондықтан улитка болдым. Басыма улиткаға келтіріп телпек тігіп берген, үстіме қайдан тапқанымды білмеймін, жасыл көйлек (неге жасыл?), арқама інім жатқан бесік көрпеге сұр матадан тыс тіктіріп (шешеме әрине), орап асынып алдым. Болды.
Төртте аю болдым, киім дүкенский болд бұл жолы.
ары қарай қызық болмады. тек қатынастым.
сосын бір рет түлкі маскасын кигенім есімде