Носталжи қоржынымдагы еңдерім

Ішіме сыймай, эстафетадан қала көрме деп бас көтеріп отырған еңдерімді мен де ортаға салайын  

Есімнен кептес ең әсерлі саяхатым:
Қыстаудан ауыл орталығына нағашымның түйесімен жеткен кезім. Шешемнен қалып қоймайын деп, машинаны күт дегеніне қарамай ілесіп отырып алдым. Түйеден қорқып жол бойынан жылағаннан аяздан жастарым қатып, еріген кездегі бетімнің ашығаны

Туған күніме алған ең бағалы сыйлық:
Құны жағынан емес, маңыздылығы жағынан ағамның ертегілер кітабы. Ол кітап әлі де бар.

Ең алғашқы бағам:
Өмірімде ең бірінші алған бағам екі болды. Математикадан апай есептер берген шығарыңдар деп, мені қалаған орныма отырғызбады деп апайыма ерегісіп жүрген кезім, есеп шығарудың орнына сурет салып екі алдым. Екі алдым деп қайғырған мен жоқ, есесіне апамнан ұятқа қалдырдың деп өлтіріп тұрып таяқ жегенде өкінген едім

Ең қатты жақсы көретін лақап атым:
Гага. Мені әркім әртүрлі атайды, Гоги, Гоша, Гүлеке, Гоха, Гошкабай, Гюльчетай. Гага деп серб әріптестерім атап кеткен, мағынасы қайтпас қайсар деген сияқты, сосын сондай құс бар ғой, суықты жақсы көретін, еш қиындыққа мойымай өз өмірін жалғастыра беретін

Ең бесшабашный әрекетім:
Интернатта жоғарғы кластың қыздарымен апта сайын болып тұратын төбелеске қатысуым. Неге және кім ұйымдастыратыны есімде жоқ, бірақ әр аптаның бейсенбісінде төбелес болатын бізде. Жоғарғы-төменгі кластан үш қыздан шығып, ақырында бәрі қосылып до последнего төбелесетінбіз. Аяғында жоғарғы кластың қыздары жеңіліп қала бергесін төбелесті ұмыттық деп Сіздерді бір шок қылып алайын, алайын да тәмамдайын