Ох уж это гуманизм… Күлсейш нақ елмен бірге; біз не — тоқалдан тудық па, әлде мешіт тұрған көшеден жұм намаз күні мысық зорлап жатып көзге түсіп пе едік?
Күлсең кәріге күл дейді. Ал шын аяп кетсең Шопарт әшкидің бір екі жүз долларын қиып, көмектесіп жіберуіңе болады. Тап сондай кемпір тауып берейін.
Ондай жұрттың көзінше показушный аяушылық білдіруді галимый пафос дейді.
күнде қасымда жүріп, тиын тебенімді санып, қайда жұмсап жатқанымды білесің бе? Мына видеоның мақсаты не? Смотрите, мамбет кемпір, түк көрмеген, даже эскалатордың не екенін білмейді! Уахахаххахахааха! А нам, городским, холеным парням так смешно, вот умора! Ертең қартайғаныңда (если доживешь) не боларыңды білмей, адам үстінен неге күлесің? Несіне жетісіп жатырсың?
Әкемнің пәтағына жетісіп жатырмын. Құдай сол жасқа жеткізсін деп жатырмын. Эскалатордың не екенін білмеуден бұрын, ситуацияның өзі расында да күлкілі. Ол жерде кемпір емес, шал болса да, бала болса да күлкілі болушы еді.
Қырғызстандағы қырғынды анекдотқа қосып отырсам бір жөн пафосыңды тығып қалу мүмкіндігін сол кезде пайдалануыңа болар еді.
Ал бұл жерде расында да шұлықтан кеттім,
Кинодағы өзімнің әжем болса да күлер едім. Құдай лайым ешкімді күлкіден айырмасын.
паранойксың сен! Пафос емес менікі, показуха емес, бар болғаны пікірім. А так, смейся сколько влезет, арзан күлкіге әбден үйренгенсің ғой по ходу. Маған пофиг!
біреудің ақшасымен не жұмысың бар? Я же в твою душу и кошелек не лезе… әлде просто қазақшылығың (сол баяғы көре алмаушылық па?) басым боп кетті ме… ну лан, прощаю, пендесің ғой тоже))))
Өй зәнім, тапқан амалын қара Ешкімнің сенің жан дүниең мен ақшаңда шаруасы жоқ, сен ғой, әр жерге қыстыра беретін, ЖДАБ синдромың мен распродажадан алған көк трусыйыңды.
Бірақ оны ешкім елемеген соң, депрессияға түсіп, роботтарды армандайсың Но от этого не лучше.
Итак, по фрейду анализ жасай берсек білесің бе қай жерден шығатынымызды?
Дәл осы талтаң басып эскалаторға өрмелеп келе жатқан кемпірдің алдынан шығамыз.
Неге саған аяушылық тудырды?
Аяушылық деген, сезімге ортақтасудан туады. Сезімге ортақтасу? ол не бәле? Оны қалай жейді?
Оны былай жейді. Әлгі кемпір өзін бейшара сезінбеуі мүмкін. Бірақ сен оны қарап отырып, ол кемпірді, неге екені белгісіз, бақытсыз деп ойлайсың.
Неге? Ол қалай?
Тағы да Фрейд ағаңнан сұрайық.
Өйткені, сен оны өзіңмен теңестіріп жатырсың.
Отождествление с образом дейді.
Яғни сенің соңғы кездегі түрлі, тырысып-тыраштануларың жамағатта тиісті әсерін тигізудің орнына, сені келемежге айналыдырып, кері тартып жатқандықтан, алға жүрудің орнына, бір орында тапталып, тіпті артқа жылжып бара жатқан кемпушка туысыңдай боп кетеді. Осының барлығын тап осы жерге дейін, кастюм киіп қатайып, оқып отырсаң ақымақтың ақымағы екенсің, дәл осы сөйлемге дейін оқып шықсаң, саған емделуге кеш
Щирақтығына емес, тірлікке күлдім, отдуши казір тағы да қарап тағы да бұттан кетемін.
Бұндай ситуациялар әрқашан да күлкілі. Құлап басын жарып жатқан жоқ қой Просто нелепая ситуация. Өзім сондай жағдайға түссем, өзім де сол жерде бұттан кетуші едім.
Сені білетін болсам, сен біреуге бір теңге берсең, тап сол күні «АҚ Қонжық екеуміз әжейді көріп аяяяп кеттік, аж бір тиын тастап кеттік, и то әдейі емес байқамай, ну и бог сним, қайда кетпей жатыр бір тиын, всетаки әже ғой» деп әжептәуір әңгіме қылып отырасың))
Сені осындай диалогтарға жіпсіз байлап қоюға орысшам жетед.
«Кто меня не любит, тот мене завидует» деген Шлюша Сабщак пен Блякстар Етібайматидің синдромдары бетіңе шығайын депті. «Кез -келген қарсы реакцияны көреалмаушылыққа балау» стационарлы емге көнетін жағдай емес.
Сенікі дұрыс. Әрі қарай сөзіңе сөз қайтарып отырғым кеп тұрған жоқ.
Дәл сондай пікірде болсаң, жауап бермес едің
«Лох демесін деп қырылу» ол әншейін сөздің фигурасы үшін айтылған әзіл. Шынымды айтсам, сен туралы ештеңе білмейтінім рас. Сондықтан саған претензия қоюға да құқым жоқ.
Бар білетінім сенің ақ қонжығың, алған тряпкаларың мен «кіршіксіз» коменттерің болған соң, сол туралы жазамын, басқа не? Ештеңе
Ассалаумағаләйкүм, ағайын!!! Мен сайттың жаңа қолданушысымын. Мынау сюжетке пікір айтудан калыс калғым келмеді… Абайдың 4-ші қара сөзін оқысаңыздар, шіркін… Онда «Люди внимательные давно заметили — глупый смех равносилен опьянению»… деп айқын жазылған ғой…
Онда «Люди внимательные давно заметили — глупый смех равносилен опьянению»…
Абайдың қадіріне мейілінше бас ие тұра, Абайдың кезінде эскалатор болмағандығын қаперіңізге салғым келеді.
Дегенмен, Абайдан кезінде де, бүгін де бар болған бір нәрсе бар. Ол қазақтың «күлсең кәріге күл, жасын берсін» деген сөзі.
Атам заманнан ата-әжесінің күлкілі әрекеттерін, маразмнан, аңқаулықтан жасайтын қылықтарына шәй үстінде әңгіме қылып, «еее, бұ жасқа жеткен бар, жетпеген бар» деп күліп отыратын болған. Тіпті, өліп қалған адамды да өмірдегі ыңғайсыз жағдайларын айтып, «жер айтып бармасын» деп күліп отыратын болған.
Күлкінің естісі бар, есері бар. Тап осы жерде, әлгі жігіт кемпірге қалай жүретінін әлгі кемпір өз басымен ойлап түсіне алмаған соң айтуға мәжбүр болды.
ПС. Шынымды айтсам, әлгі жағдайда трагедиялық ешқандай себеп көріп тұрғам жоқ. Әрине сіздер фантазияларыңды тереңге жіберіп, әлгі кемпірдің жетіскеннен осылай жүрмегенін айтарсыз. Бірақ ол тіпті бөлек тақырып ғой. Оның кедейшілігіне күліп тұрған ешкім жоқ ғой.
Күлгендердің барлығы, тек ситуация комедиялық болғасын күліп отыр, әлгі кемпірдің жағдайын, жасын мысқылдап отырған ешкім жоқ.
Әрине, жөн… жөн…
Сол 4-шінің жалғасында "… Если смеешься над глупостью человека дурного, смейся, не радуясь чужой глупости, а гневно. Такому смеху не будешь предаваться часто. Смех с досады — горький смех" делінген ғой…
Осыны ұстансақ болғаны…
Видеоны көру бақыты маған жазылмаған екен Комменттерге қарап отырсам эскалаторға міне алмаған кемпушка жайлы сияқты. Өз басымнан өткенін жазып кетейінші
Питер, студентпін, мамам келді кенжемді сағындым деп. Метродан өткен тез көлік жоқ қой, содан маманы қыдыртуға алып шықтық. Метроның эскалаторында біраз қиналдық расы керек. Мен сестрама сеніп, алға түсіп кетіп қалғанмын ғой, төменге жеткенде кезекші жоғарыға қарап айқайлап жатыр, не болды деп қарасам, біздің кемпушка тұрып алған, қасында сестрам жалынып тұр и толпа. Мамамның қырсықтығы бар кейде, өз дегені болуы керек. Ана жерде тұрып алып түспеймін деп қырсығып тұр екен, сестрам қызың түсіп кетті, адасып қаламыз жүргін деп ол жалынып тұр екен. Енді сотканың жоқ кезі, метроны басына көтеріп мені шақыра алмай одан жан-жақтан кісілер наез жасап бітіп тұрған ғой мен қастарына барғанда қызылшадан кем болмай. Мамадан не болды деп сұрасам қорқам секіруге дейді. Содан жиналған жұртты өткізіп, мама екеуіміз асықпай қолынан ұстап әйтеуір міндік. Төменде кезекшінің сізге тек автобуспен жүру керек дегеніне біздің кемпушка автобус үйде де бар, қайда қашады дейсің деп өз жөнімен кете барды Қазір еске алып күліп отырмын ғой, ал ол кезде күлетін шама болмаған
Иә, ондай жағдайлар болып тұрады. Кейбір метролы қалаларда көтерілген кезде бәрі оң жақта тұрады екен. Сол жақтан асыққандар жүгіріп көтеріле береді. Кейін сауда үйлерінде де оң жақта тұратын болдым
Автобусқа ақша төлегенде де автоматқа билетті қалай тығатынын білмей ұятты болған кез де болған.
Шыныменде қызық екен. Үйдің қасында Дина супермаркеті бар еді, 2 ші этажына солай шығып көрмесем , Күзетшілер екі жағымнан көтеріп сыртқа шығарып тастайтын болар )))
қай жердегі СҮ екен?
Ондай жұрттың көзінше показушный аяушылық білдіруді галимый пафос дейді.
Қырғызстандағы қырғынды анекдотқа қосып отырсам бір жөн пафосыңды тығып қалу мүмкіндігін сол кезде пайдалануыңа болар еді.
Ал бұл жерде расында да шұлықтан кеттім,
Кинодағы өзімнің әжем болса да күлер едім. Құдай лайым ешкімді күлкіден айырмасын.
Құдай ақы аманатыңды қолма-қол жеткіземін. Мәз боп марқайып, батасын береді. Саған телефонын берем, өзің тексеріп көресің сосын.
Сенің нұсқауыңмен палец об палец не ударю!
Бірақ оны ешкім елемеген соң, депрессияға түсіп, роботтарды армандайсың
Итак, по фрейду анализ жасай берсек білесің бе қай жерден шығатынымызды?
Дәл осы талтаң басып эскалаторға өрмелеп келе жатқан кемпірдің алдынан шығамыз.
Неге саған аяушылық тудырды?
Аяушылық деген, сезімге ортақтасудан туады. Сезімге ортақтасу? ол не бәле? Оны қалай жейді?
Оны былай жейді. Әлгі кемпір өзін бейшара сезінбеуі мүмкін. Бірақ сен оны қарап отырып, ол кемпірді, неге екені белгісіз, бақытсыз деп ойлайсың.
Неге? Ол қалай?
Тағы да Фрейд ағаңнан сұрайық.
Өйткені, сен оны өзіңмен теңестіріп жатырсың.
Отождествление с образом дейді.
Яғни сенің соңғы кездегі түрлі, тырысып-тыраштануларың жамағатта тиісті әсерін тигізудің орнына, сені келемежге айналыдырып, кері тартып жатқандықтан, алға жүрудің орнына, бір орында тапталып, тіпті артқа жылжып бара жатқан кемпушка туысыңдай боп кетеді. Осының барлығын тап осы жерге дейін, кастюм киіп қатайып, оқып отырсаң ақымақтың ақымағы екенсің, дәл осы сөйлемге дейін оқып шықсаң, саған емделуге кеш
Бұндай ситуациялар әрқашан да күлкілі. Құлап басын жарып жатқан жоқ қой
Сені білетін болсам, сен біреуге бір теңге берсең, тап сол күні «АҚ Қонжық екеуміз әжейді көріп аяяяп кеттік, аж бір тиын тастап кеттік, и то әдейі емес байқамай, ну и бог сним, қайда кетпей жатыр бір тиын, всетаки әже ғой» деп әжептәуір әңгіме қылып отырасың
Входе сьемки никто не пострадал
«Кто меня не любит, тот мене завидует» деген Шлюша Сабщак пен Блякстар Етібайматидің синдромдары бетіңе шығайын депті. «Кез -келген қарсы реакцияны көреалмаушылыққа балау» стационарлы емге көнетін жағдай емес.
«Лох демесін деп қырылу» ол әншейін сөздің фигурасы үшін айтылған әзіл. Шынымды айтсам, сен туралы ештеңе білмейтінім рас. Сондықтан саған претензия қоюға да құқым жоқ.
Бар білетінім сенің ақ қонжығың, алған тряпкаларың мен «кіршіксіз» коменттерің болған соң, сол туралы жазамын, басқа не? Ештеңе
Дегенмен, Абайдан кезінде де, бүгін де бар болған бір нәрсе бар. Ол қазақтың «күлсең кәріге күл, жасын берсін» деген сөзі.
Атам заманнан ата-әжесінің күлкілі әрекеттерін, маразмнан, аңқаулықтан жасайтын қылықтарына шәй үстінде әңгіме қылып, «еее, бұ жасқа жеткен бар, жетпеген бар» деп күліп отыратын болған. Тіпті, өліп қалған адамды да өмірдегі ыңғайсыз жағдайларын айтып, «жер айтып бармасын» деп күліп отыратын болған.
Күлкінің естісі бар, есері бар. Тап осы жерде, әлгі жігіт кемпірге қалай жүретінін әлгі кемпір өз басымен ойлап түсіне алмаған соң айтуға мәжбүр болды.
ПС. Шынымды айтсам, әлгі жағдайда трагедиялық ешқандай себеп көріп тұрғам жоқ. Әрине сіздер фантазияларыңды тереңге жіберіп, әлгі кемпірдің жетіскеннен осылай жүрмегенін айтарсыз. Бірақ ол тіпті бөлек тақырып ғой. Оның кедейшілігіне күліп тұрған ешкім жоқ ғой.
Күлгендердің барлығы, тек ситуация комедиялық болғасын күліп отыр, әлгі кемпірдің жағдайын, жасын мысқылдап отырған ешкім жоқ.
Сол 4-шінің жалғасында "… Если смеешься над глупостью человека дурного, смейся, не радуясь чужой глупости, а гневно. Такому смеху не будешь предаваться часто. Смех с досады — горький смех" делінген ғой…
Осыны ұстансақ болғаны…
Питер, студентпін, мамам келді кенжемді сағындым деп. Метродан өткен тез көлік жоқ қой, содан маманы қыдыртуға алып шықтық. Метроның эскалаторында біраз қиналдық расы керек. Мен сестрама сеніп, алға түсіп кетіп қалғанмын ғой, төменге жеткенде кезекші жоғарыға қарап айқайлап жатыр, не болды деп қарасам, біздің кемпушка тұрып алған, қасында сестрам жалынып тұр и толпа. Мамамның қырсықтығы бар кейде, өз дегені болуы керек. Ана жерде тұрып алып түспеймін деп қырсығып тұр екен, сестрам қызың түсіп кетті, адасып қаламыз жүргін деп ол жалынып тұр екен. Енді сотканың жоқ кезі, метроны басына көтеріп мені шақыра алмай одан жан-жақтан кісілер наез жасап бітіп тұрған ғой мен қастарына барғанда қызылшадан кем болмай. Мамадан не болды деп сұрасам қорқам секіруге дейді. Содан жиналған жұртты өткізіп, мама екеуіміз асықпай қолынан ұстап әйтеуір міндік. Төменде кезекшінің сізге тек автобуспен жүру керек дегеніне біздің кемпушка автобус үйде де бар, қайда қашады дейсің деп өз жөнімен кете барды
Автобусқа ақша төлегенде де автоматқа билетті қалай тығатынын білмей ұятты болған кез де болған.