Шайқайды омырауыңды жел уыстап

«Ол қыз менімен емес, даланың желімен жүреді» Ауылдағы бір достың әңгімесінен…

Қылықтым бөгде біреу сені құшпақ,
Алдыңнан тағы кімдер жолығыспақ.
Ешкімге, ешқашан да көрсетпеген,
Шайқайды омырауыңды жел уыстап.

Кердең басып барасың кең мекенді,
Даусыңды қияндарға өрлет енді.
Мен көтере алмаған етегіңді,
Екпіндеп, екіленген жел көтерді.

Жанарың заманаға төгеді мұң,
Жинапсың мезгілдерден сор – егінін.
Біз тамсанып қарайтын балтырыңды,
Ешкім емес, тек қана өбеді күн.

Өкініп қайтты үйіңе келген бала,
Күрсініп, түндігіңе төнген нала.
Ерініңнен мен сүймей жел сүйеді,
Жолдас болып алдың ба желмен ғана.

Жетермін мен де бір күн арманыма,
Сені іздеп қарайлаймын жан-жағыма.
Өкініп, төсегімде дөңбекшимін,
Жел болып жаратылмай қалғаныма.
Бөлісу:

40 пікір

satibaldi
Вахтада жұмыс істейтін қыз ба?
Zilola
вахта? ужссс ))
satibaldi
Мен көтере алмаған етегіңді,
Екпіндеп, екіленген жел көтерді.
Біз тамсанып қарайтын балтырыңды,
Ешкім емес, тек қана өбеді күн.
Ерініңнен мен сүймей жел сүйеді,
Жолдас болып алдың ба желмен ғана.
Zilola
еркектерден кудерiн узген кыз шыгар
satibaldi
Білмейм, каска киген, сарышаяннан өлердей қорқатын, балағын шұлығына салып алған вахтадағы қыздың обрызы келді көз алдыма…
Zilola
менiн шалбарымда етек жок, тем более балтырып мулде корiнбейД ))
Aikona
Өлең, қиял әр кім өз ойын жазады. Олжас әлі жас, талантыңды шыңдай бер! Маған ұнады.
Kasymolzhas
Қазір қыздардың көбі шалбар киіп, етегінің қай жерде екенін ұмытып қалған. Мен соны еске түсірейін дедім. Ондай қыздар аз ғой.
Zilola
балак туралы жаз, етектi коя тур
Nurgisa
Баллак туралы да жазсаңыз екен.
edige
сандра баллок туралы да...
qisyq
Жан Боллак туралы да.
Nurgisa
Оқырманың ішпеген у, сен жазбаған омырау мен анар қалды ма, Қасы Мол Жас-аааууу…
asaubota
маған ұнады. басқаша оймен жазылған, басқа көзқараспен жазылған дүние екен. жаза түс бауырым, сәттілік!
edige
Елді толғандырған маселелер туралы өлеңдеріңізден болса…
Aigolek
махаббат кызык мол жылдардагы кызыл корпе туралы олен есиме тусти.
VKM
маған ұнады)))
satibaldi
Саған тіпті маргарин де ұнайтын шығар.
konvict
Олжеке мынау өлеңің жақсы екен. Енді +18 деген қауымдстық ашып, «анардан» сәл түсіп өлең жазсаң екен
Gastarbaiter
Олжеке мынау өлеңің жақсы екен. Енді +18 деген қауымдстық ашып, «анардан» сәл түсіп өлең жазсаң екен
Меніңще бұндай «етегін жел көтерген» өлеңдер +18 деген қауымдастықта емес, -18 деген қауымдастықта жазылуы керек.
Атақты ақындардың ішқұса өлеңдері тап сол пубертатнық кезеңдеріне сай келген.
e_zhalgas
мынау қауымдастық жақсы идея екен  әңгімелерді де сонда тықпалауға болады… тааак!
Gastarbaiter
Шынымды айтсам, қажыдым «Бір қыз бар еді» деген жазбалардан. Бір қыз емес, жүз басы бос қыз жүр осы жерде. Біреуі біреуінен кем емес.
e_zhalgas
жеңгетайлыққа өзің кірісесің бе?
edige
Шайқайды омырауыңды жел уыстап

Жел қатты тұратын аймақ па әлде…
qisyq
Былқ-былқ… былп-былп… етіп… оңға… солға… шайқалып, желп-жел етіп жатқан (тұрған?) омырау елестеп…
madlen
Тормоз өлеңдердің қатары толыпты.
e_zhalgas
қай мағынада тормоз? өлең жазған адам ба, әлде өлеңнің өзі тормоз ба?
Beytanis
Жел шайқай ма, тербете ме?
Kasymolzhas
Мадлен өзі тормоз.
konvict
Соны айтқан сен тормозсың қайта.
edige
Бірде аудандық айтысқа досым қатысатын болды… Сөз өнеріне бай болғандықтан ақтық сынға дейін келді. Соңына таман оған қарсы ақын қыз түсті… Шабына тиетін 1-2 сөз айтқанға жынданған досым «маймылға» теңеп жіберді… Жүлде түгілі таспақаның тұмыры да жоқ, орын да кетті жайына… Досым соңғы деміне дейін «Ең үлкен ұялған сәтім» деп айтып жүретін…
edige
Котерілген етек пен шайқалған анарларды оқыдық. Халықтық, саяси өмірден де болса жіберсейш…
Сен ренжіме… Қоғам солай… тірі кезінде «Ақиық ақын» болғанды көрмеппін…
Кезінде «ең құсық» наминациясын алған шығармалары Алтын қорға алтын әріппен жазылатыны сөзсіз.
Сен тоқтап қалма… Қырта береді барлығы...
Gastarbaiter
Негізі өлең әлемінде лирика, ода, арнау жанры ең танымал және ең көп кездесетін жанрлар болғандықтан, сұмдық бір жаңашыл идеяимен немесе өзгеше теңеу, салыстырулармен жазылмаса есте қалмайды.
Сондықтан лирикалық өлеңдер есте қалуы үшін бүгінде олар «жақсы өлең» болуы аз. Өйткені ондай «жақсы» өлеңдер миллион. Өлең «Ни қоя себе!» дегізетіндей керемет болуы керек.

Автор орысша түсінетін болсаң, менің сүйікті ақындарымның бірі Лермонтовтың де барлық өлеңдері бірден керемет болмағанын айта кеткім келеді. Лермонтовтың төмендегі өлеңі де меніңше «тормоз өлең».
Дегенмен, оның жазылу уақыты сіздікінен бірер ғасыр бұрын болған. Және, Лермонтовты Лермонтов қылған бұл өлеңі емес.

Сушкова Е. А. Из «Записок» // М. Ю. Лермонтов в воспоминаниях современников. — М.: Худож. лит., 1989 г.

(Четырехдневное путешествие пешком из Тархан в Троице-Сергиеву Лавру и Воскресенский монастырь)

“…На четвертый день мы пришли в Лавру изнуренные и голодные. В трактире мы переменили запыленные платья, умылись и поспешили в монастырь отслужить молебен. На паперти встретили мы слепого нищего. Он дряхлою дрожащею рукою поднес нам свою деревянную чашечку, все мы надавали ему мелких денег; услыша звук монет, бедняк крестился, стал нас благодарить, приговаривая: «Пошли вам бог счастие, добрые господа; а вот намедни приходили сюда тоже господа, тоже молодые, да шалуны, насмеялись надо мною: наложили полную чашечку камушков. Бог с ними!»

Помолясь святым угодникам, мы поспешно возвратились домой, чтоб пообедать и отдохнуть. Все мы суетились около стола в нетерпеливом ожидании обеда, один Лермонтов не принимал участия в наших хлопотах; он стоял на коленях перед стулом, карандаш его быстро бегал по клочку серой бумаги, и он как будто не замечал нас, не слышал, как мы шумели, усаживаясь за обед и принимаясь за ботвинью. Окончив писать, он вскочил, тряхнул головой, сел на оставшийся стул против меня и передал мне нововышедшие из-под его карандаша стихи:

У врат обители святой
Стоял просящий подаянья,
Бессильный, бледный и худой,
От глада, жажды и страданья.

Куска лишь хлеба он просил
И взор являл живую муку,
И кто-то камень положил
В его протянутую руку.

Так я молил твоей любви
С слезами горькими, с тоскою,
Так чувства лучшие мои
Навек обмануты тобою!

— Благодарю вас, Monsieur Michel, за ваше посвящение и поздравляю вас, с какой скоростью из самых ничтожных слов вы извлекаете милые экспромты, но не рассердитесь за совет: обдумывайте и обрабатывайте ваши стихи, и со временем те, которых вы воспоете, будут гордиться вами.

— И сами собой, — подхватила Сашенька, — особливо первые, которые внушили тебе такие поэтические сравнения. Браво, Мишель!

Лермонтов как будто не слышал ее и обратился ко мне:

— А вы будете ли гордиться тем, что вам первой я посвятил свои вдохновения?

— Может быть, более других, но только со временем, когда из вас выйдет настоящий поэт, и тогда я с наслаждением буду вспоминать, что ваши первые вдохновения были посвящены мне, а теперь, Monsieur Michel, пишите, но пока для себя одного; я знаю, как вы самолюбивы, и потому даю вам этот совет, за него вы со временем будете меня благодарить..."

www.russian-romance.ru