Еңбек демалысы

Шілденің онында еңбек демалысын алып, ауылға келіншегім екеуміз тарттық. Пойыз деген жақсы ғой, егер ішінде өмір сүрерлік жағдайлары қарастырылса. Үш күн бойы пойыз терезесінен далаға телмірумен болдым. Көргенім мен байқағаным мынау: Қазақстан шынымен де кең байтақ екен. Бірақ басым бөлігі қураған шөлейт. Сол далада қаңыраған ауылдар, шатыры жоқ үйлер, сырты сиыр тезегімен боялған ескі тамдар. Қала деген статусы бар, үлкен пәселкелер. Мораль: "Мүмкін Астана дамыған елу елдің қатарына кіретін шығар, бірақ Қазақстан тошны кірмейді. Жо-жоқ кірмейді".

Атырауға жеттік. Қала біршама өзгеріпті. Жаңа көпірлер, жаңа асфальттар, жаңа ғимараттар… Дегенмен сол баяғы сасық та шаң басқан Атырауым. Бұрын жаяу жолаушы болған соң байқамайды екенмін, қазір автомектеп бітіргелі жол қозғалысына сырттай көп мән бере бастаппын. Атырауға келгенде де жолға назар аударып жүрдім: жалпы Атырауда жол ережесі деген түсінік жоқ сияқты көрінді. Күрделі де қауіпті маневрларды ескерту-белгілерсіз-ақ, үлкен жылдамдықта келе жатып жасай береді. Нұрбергенмен кездесіп, қонақтап келген Гастарбайтерді күтіп алғаным болмаса, аса ешкіммен кездесе алмадым. Керекинфодағы sigma есімді Алмас брат бізді көлігімен анда мында апарды. Гүлстан, Света ханумдармен бас қосамыз деген ниет болған, военкоматтағы шаруаларыма байланысты қаладан ауылға, өз мекеніме тез кетуге тура келді. Атырауда тек бір тәулік қана болдым. Осы орайда, кездесе алмаған достардан кешірім сұраймын.

Ауылда бір апта болдық. Үйленгелі ауылға әйелім екеуміз алғаш рет қыдырып келіп отырмыз. Оны ауылдың ерекшеліктерімен таныстырып мен әлекпін: «мынау мектеп, мынау клуб, мынау Есенболат деген алқаш» деп… ))). Басты мақтаныш ауыл сыртындағы шағыл (кімге қалай: құм төбелер, мини сахара):





Содан кейін жұбайымның төркіні, менің қайын жұртыма кеттік. Кеттік болғанда біздің жүргеніміз он бес-ақ шақырым. Қайын атам Ресей шекарасынан келіп өзі алып кетті (Білмейтіндерге ескерту: Әйелім Ресейдің Астрахань облысынан, менің ауылым шекараның түбінде орналасқан). Бұл сапар да алғаш рет.

Қайын атаға ырысбек. Күтіп алысымен, рөлді бажама беріп, екеуміз пибілеттік:



Содан не тастарыңды ауыртайын, үш сағатта екі кеденнен өтіп, қайын жұрт тұратын ауылға жеттік. Содан ішу де ішу, бір апта өтті. Қайын жұрт жаңадан үй сатып алыпты, соның жөндеу жұмыстарына көмектестік. Енем елу бес жасын сол жаңа үйде атап өтпек болды. Оған да «шоу бағдарлама» дайындадық. Ол шарада ди-джей қызметін атқардым. Мерейтойды өткізген соң, өз ауылымызға қайттық.

Ресейдің бір ерекшелігі сол, табиғаты әлі бұзылмапты. Ормандары жайқалып, өзендері ағып жатыр. Суларына шомылып, шешен ұлтты бажам жасаған шашлык жеп мәз болып қайттық. Суреттегі Бақтемір өзені, Еділ (Волга) өзенінен бөлініп шығады. Ені 700-800 метр. Үлкен танкерлер емін-еркін жүзе береді:



Алматыға келген соң Ресей сырасынан керекші жігіттерге дәм татқыздым. Бағасын өздері бере жатар. Жалпы демалыс осылай өтті. Аса бір күшті оқиға бола қойған жоқ, бірақ мен үшін өзінше қызықты өтті.

Бір ғана өкініш: Атыраулық керекшілердің көбімен кездесе алмадым. Сол үшін тағы бір кешірім сұраймын.

ПыСы: Журиктер құсап сапар бағытын көрсетіп қояйын: Алматы — Атырау — Жыланды — Астрахань — Жыланды — Атырау — Алматы.