Қызық қарым-қатынас
Кеше пірәпесірдің ұлының жүріп жүрген қызының, яғни, болашақ келін баланың үйіне қонаққа барғанбыз. Сондағы Татьянаның өзін-өзі емін-еркін ұстағаны ұнады. «Болашақ қайын атам келді» деп сасқалақтап жүрген жоқ. Жақсы қыз екен былай. Біздің атай да өзі тым қарапайым кісі ғой. Қызықтың көкесі шай ішіп болған соң басталды. Аташка мен Игорь (ұлы) Татьянаға үстел жинасуға көмектесуге кірісіп кетті. Бәлендей жинайтын түгі де болмаса да, амалсыздан мен де 1-2 ыдысты апарыстым . Одан үстелді жылжытып, Игорек астындағы кілемшені алып далаға қағуға алып кеткен, атай дәлізден сыпырғыш тауып әкеліп, әлгі жерді сыпыра бастады!!! Оған "қой" деп жатқан келін жоқ Өз бетімен ыдысын жуыыып тұр.
Мен өзімді жатыпішер сезініп қалдым. Дачы. Ақыры жасы алпыстан асып кеткен пірәпесірдің бүкшеңдеп жер сыпырып жүргеніне шыдай алмай, қолынан сыпырғышты жұлып алған жоқпын да, бірақ далаға шығып кеттім.
Мен өзімді жатыпішер сезініп қалдым. Дачы. Ақыры жасы алпыстан асып кеткен пірәпесірдің бүкшеңдеп жер сыпырып жүргеніне шыдай алмай, қолынан сыпырғышты жұлып алған жоқпын да, бірақ далаға шығып кеттім.
Сендер өлтіретін болдыңдар)))
Бізде, тойға дейін (кейде кейін де) ата енесімен әңгім құруға ұялады ғой)))
Қаладан дачаға дейін ауыр жүгім бар автобуста апару қиын, көлікпен жеткізіп салшы, ақысын беремін деген соң таныс қыз, дауай дедім. Барсақ, дачыда мам-паптары бар екен) Танысып тастадық, сызылыңқырап тұрсам, ұялғаныма мән беріп тұрған жоқ. Әркім өз ісімен әлек. Бәлен жыл танысындай әңгіме айтып, дачының тірлігімен айналысып кеттік. Жолыңнан қалма егер жұмысы болса, әйтпесе бірге қайтайық шәй-тамақтан соң дит. Әр демалыс сайын огородтарын жөндеп, келіп демалып тұрады екен. Дачының сол кішкентай көшесіндегілердің бәрі орыстар. Кешке батясы ішкісі келіп маған тартып жівер дит, мен жоқ за рулем десем, өййт! сенде! деп кемпірінен тығып тартжіверд де әрі қарай топырақ қопсыта бастады. Тіпті басында сен кімсің, няғып менің қызыммен жүрсің, құры нақ деген ешқандай әңгіме айтқан жоқ. Қыздың өз проблемасы өзіне, ересек қо деген болар бәлкім.
ну и делаМен таксимен барар едім, біріншіден.Тіпті біреу апарып тастады дейік, ваааай, мен оған не завидую.Менің папам мен мамам: кімсің? Қай жақтыкісің? Әке-шешең кім? Қайда оқисың не жұмыс істейсің? Неге танымаймыз?тап осылай емес, типа білдіртпейСосын мамам оны аш жүргендей, жақсылап тұрып тамақтандырып жіберер еді.
Сосын мен сұрақтың астында қалар едім....
Сосын, алдынғы посттарда жазды емес пе…
еее, АКУ, «буйткен сальттарыңа » деп қайқайдым сыртқа де))
Бізде де еркек балдыздар болады
Масаж жасап беріп, кетейін деп жатсам, «шәй ішіп кет» дейд. «Жоқ, рахмет» деп шығып кеттім. Артымнан қоса шығып, әлгі әйел «Неғып тормозить етіп отырсың, біздің қыз саған ғашық, барып бірге шәй ішсейш мен сыртта жүре тұрайын» дейд.
Білә, білә дедім…
Біресе Қырықпышақ дедің, біресе Бейтаныс. Ақыры күйе жағады екенсің, біреуін жасап алам-ау бір күні.
Егер клон болсам, мен бір қиындау персонаж таңдар едім.
Мысалы: фирманың ақшасын жеп, қара касса ашып отырған бухгалтер қатын, 5 бала асырап отырған жалғыз басты әйел, тым құрығанда бөтелке қабылдайтын комок ашып байып кетіп, обед ішетін ресторан таңдауға ақшасы жетпейтіндерді жалқаулар деп, бәріне "өзім жеттім" дейтін сноб бизнесменнің рөлін ойнар едім, немесе бетіндегі безеулерден ұялып жүрген 16 жасар баланың рөлінде біраз жыланар едім.
Мамамның бір нағашысы бұрынырақ Өзбекстанда тұрған ғой. Баяғы сәбет кезеңі. Сол нағашысының баласы Украинадан келіншек алып келеді ғой. Кеш тұрады екен, еш тірлік жасамайды екен. Жарайды деп онысына да көніп жүре беріпті. Бір күні қараса күйеуін сабалап жатқан ұқсайды жаңағы келін. Енесінің көзі шығып кеткен. Орысша сөйлей де алмайды екен енесі. Сөйтіп барыпты да, жаңағы келіннің баласын сабай бастапты. Келінінің көзі шығып «не істеп жатсыз „десе, енесі айтыпты: “Ты мой сын бьешь моя глаза лампочка была» депті. Айтқысы келгені сен менің баламды ұрғаныңда менің көзім лампочкадай жарық етті дегісі келген ғой.Кейіннен келін сол жерге тастай батып, судай сіңіп кетіпті. Үлгілі келіндердің қатарына қосылыпты-мыс. Қазір енді ол немерелі, өткенде көктемде сол аты-шулы Марина апайды көрдім, сондай жүзі жарқын әйел екен.
Тағы бір көршіміз көшеде көріп қалып, «Білә, сен неге біздің қызға үйленбейсің? Менсіңбейтін шығарсың ә?» деп жұлқид. «Аға, менсінбеген несі, менің кластасым ғой қызыңыздың» десем. «Неғылады екен, кластас болса?! Е-е-ей, бірақ біздің қыз лоха ғой, лоха… Талай есі дұрыс жігіттен айрылып, жүр енді сопиып» -дейд.
Білә, білә…
«Скромность» — менің кемшіліктерімнің тізіміне кірмесе керек.)))
Олардағы «зять-теща» біздегі «ене-келін» қарым -қатынасындай ойлы-қырлы ғой.