Айнаштың күйеуінің аяғы
Айнаш пен Майраштың жас шамалары бір. Бір үйдің бір подъезінде бір қабатында тұрады. Күн ұзақ әңгімелессе де әңгімелері бір таусылған емес. Күйеулері жұмысқа кеткенде бірде ана үйде, бірде мына үйде әңгіменің тиегін ағытатын. Әрненің басын шалып отырған осындай бір күні Айнаш: Менің күйеуімнің аяғы бір жылымайды ғой. Үнемі солай-демесі бар ма.
Күндер өтіп жатты. Бірде Майраштың күйеуі жұмыстан түн ортасынан ауа келді. көрпені көтеріп жата бергенде аяғы келіншегінің балтырына тиіп кетті.
-Тартшы аяғыңды, Айнаштың байының аяғы құсатпай… Суғағын-ай…
ПыСы: Бір отбасының ажырасу тарихы осылайша екі қатынның шай үстіндегі әңгімесінен бастау алған болатын
Күндер өтіп жатты. Бірде Майраштың күйеуі жұмыстан түн ортасынан ауа келді. көрпені көтеріп жата бергенде аяғы келіншегінің балтырына тиіп кетті.
-Тартшы аяғыңды, Айнаштың байының аяғы құсатпай… Суғағын-ай…
ПыСы: Бір отбасының ажырасу тарихы осылайша екі қатынның шай үстіндегі әңгімесінен бастау алған болатын
менің де аяғым бір жылымайды…
считается дурным тоном...қазақтарды білмим енді— Біздің қатын жүр ма? — дейді ертерек келгені.
— Ия, жүр ғой «бір жерін» қырып тастап — дейді екіншісі әзілдеп.
Содан біріншісі үйіне келсе, әйелі шынымен де «бір жерін» «отап» тастапты. Арты қырғын болған сосын. Сондықтан әзілде де абай болған жөн.
"Өзіңе жеңіл болғанмен,
Өзгеге ауыр сөз деген" демей ме.