"Немересі Қасымның"

Білмеймін қай күн, бәлкім ол оның есінде?!
Жұмыстан қайтқан, әдеткі күннің кешінде…
Онысын қойщ, айтқым бір келген бұл емес,
Әйтеуір… жаз мезгілі екені есімде…

Ғалам бұл тордың өрнегін кім өрмеген?!
Ұзақтан-ұзақ, сөз есіп жоқ қой көрмеген!
Бұл қыздың талай көрсем де небір суретін…
Қимылдап тұрған бейнесін ешбір көрмегем…

Білерім сол – бұралып ол билейді…
Майысып шіркін, нанды да сұмдық илейді…
Намысы болса, анау бір таудан жоғары,
Қылжақбас мінез ерлерді ешбір сүймейді…

Әженің сөзін екі етпей сөзсіз тыңдайды,
Шаруа бар десе, қолдары шіркін, тынбайды…
«Қазақша қорын» су алып мейлі кетсе де,
Жеткізед ойын, болмаса тіпті, «ым»дайды…

Шаруаның барлық түріне сіз бір ептісіз,
Талайды жаулап, өзіңе тәнті еттіңіз…
Білмеймін сізді… себебі әлі көрмегем…
Білерім біреу – мінезі жақсы, тектісіз!

Досыңды таны, ұрпағы болып асылдың!
Мінезін таны… досыңдай болған қасыңның!..
Айтпақшы менің манадан бері айтқаным,
Венера – аты… немересі Қасымның! (VKM)