Жапония күнделігінен: Жапондықтардың шай дайындау рәсімі
Мен бұл күнді үлкен қызығушылықпен күттім. Жапонияға келмей жатып, Жанна шай рәсімін тамашалауға алдын-ала тапсырыс беріп, айтып қойғанын ескерткен. Шыны керек, басында басқаша елестеткем, сөйтсем, мен ойлағаннан әлдеқайда терең мәнді, әдемі өтеді екен. Суреттермен қатар комменттер келтіріп шығайын.
Қатысушылар: мен, Жанна, оның универдегі құрбысы, Қазақстандық, сол жақта оқып, жұмыс жасап жатқан Жанна және оның әріптесі доцент Чжеджудо сан. Осы адамдар бас қосады дегенше, біраз жүріп қалдық негізі. Арнайы шараға тәттілер алып (осы жерде голландықтар жарон еліне енгізген кастеллодан да дәм таттым, тура біздің бисквитке ұқсайды), шай үйінің өкілімен кездесіп, межелі орынға жаяу келдік. Кіреберісте аяқ киімдерді сап түзей шешіп, көрсеткен бөлмеге кіргенде басқа әлемге тап болғандай болдық. Едені — татамиден, бөлмелер жап-жарық. Жайғаса бергенде арнайы дайындалған ақ шұлықтарды киіп алдық, арнайы конверт те берілді (не үшін ұқпадым). Бәрі ыммен жасалуда Бөлмеде шалқан мен камелия бұтасынан композиция жасалған, қателеспесем, сол шалқанның өзі үйдің ішінде өсірілген екен.
Шай дайын болғанша, гүлдеп тұрған сливаны тамашалай тұрдық.
Әрине әлдекімдер үшін бұл іш пыстырарлық болар, бірақ жапондар үшін бұл ерекше процесс.
Арнайы подноспен тәттілер әкелді:
Осы аралықта шай демдеуші өз ісіне қызу кіріскен еді:
кейін үй иесі де қосылды.
Мына ыдыста су қайнап тұр:
Шай демдеуді бастан аяқ көруге болады. Ыстық су тұрған қазаннан суды шағын бақырашпен алып, оны әдемілеп кеселерге құяды да қонағына ұсынады. Кесені алмас бұрын ұсынып отырған адамға тағзым етіп, рахмет айтады. Одан кейін оң жақтағы отырған көршіңнен "Ішуге рұқсат па?" деп бір, сол жақта отырған көршіңнен «Сенен бұрын ішуге рұқсат па?» деп екі сұрайсың. Енді келіп қолыңдағы әдемі кесенің безендірілуіне баға беруің керек, тамсану керек.Сонан соң барып шай ішуге рұқсатШайды сораптап (!)ішіп болған соң, алдында таратқан конверт ішіндегі әдемі суреті бар салфеткамен кесенің жиегін сүртіп (әдемі салфетканы қимайсың әрине), иесіне қайтарасың.
Түсіндіргеніндей, жапондықтардың фарфор ыдыстары 5 адамға сай жасақталған. Яғни, ең көп дегенде қонақтар 5 адам болу керек (одан көпті игеру оңай емес сияқты)
Келесі бөлмедегі шай қытай стилінде дайындалды. Өткен ғасырларда тек ер адамдар дайындайтын болғандықтан, ер адамның костюмін киген біздің алдымыздағы жапон әйелі шай демдей бастады.
Қасындағы апай оған көмектесіп, шыны кеселерді ерекше орналастыра бастады.
ал мынау жаңа бөлменің тәттілері:
Демделген көк шай:
Алған қағаз/салфетка/перманент осы жерде іске жарады:
Кететін уақыт та келді
Мол әсер алып шыққан біздің келесі бағытымыз храм болды.
жалғасы бар
Қатысушылар: мен, Жанна, оның универдегі құрбысы, Қазақстандық, сол жақта оқып, жұмыс жасап жатқан Жанна және оның әріптесі доцент Чжеджудо сан. Осы адамдар бас қосады дегенше, біраз жүріп қалдық негізі. Арнайы шараға тәттілер алып (осы жерде голландықтар жарон еліне енгізген кастеллодан да дәм таттым, тура біздің бисквитке ұқсайды), шай үйінің өкілімен кездесіп, межелі орынға жаяу келдік. Кіреберісте аяқ киімдерді сап түзей шешіп, көрсеткен бөлмеге кіргенде басқа әлемге тап болғандай болдық. Едені — татамиден, бөлмелер жап-жарық. Жайғаса бергенде арнайы дайындалған ақ шұлықтарды киіп алдық, арнайы конверт те берілді (не үшін ұқпадым). Бәрі ыммен жасалуда Бөлмеде шалқан мен камелия бұтасынан композиция жасалған, қателеспесем, сол шалқанның өзі үйдің ішінде өсірілген екен.
Шай дайын болғанша, гүлдеп тұрған сливаны тамашалай тұрдық.
Әрине әлдекімдер үшін бұл іш пыстырарлық болар, бірақ жапондар үшін бұл ерекше процесс.
Арнайы подноспен тәттілер әкелді:
Осы аралықта шай демдеуші өз ісіне қызу кіріскен еді:
кейін үй иесі де қосылды.
Мына ыдыста су қайнап тұр:
Шай демдеуді бастан аяқ көруге болады. Ыстық су тұрған қазаннан суды шағын бақырашпен алып, оны әдемілеп кеселерге құяды да қонағына ұсынады. Кесені алмас бұрын ұсынып отырған адамға тағзым етіп, рахмет айтады. Одан кейін оң жақтағы отырған көршіңнен "Ішуге рұқсат па?" деп бір, сол жақта отырған көршіңнен «Сенен бұрын ішуге рұқсат па?» деп екі сұрайсың. Енді келіп қолыңдағы әдемі кесенің безендірілуіне баға беруің керек, тамсану керек.Сонан соң барып шай ішуге рұқсатШайды сораптап (!)ішіп болған соң, алдында таратқан конверт ішіндегі әдемі суреті бар салфеткамен кесенің жиегін сүртіп (әдемі салфетканы қимайсың әрине), иесіне қайтарасың.
Түсіндіргеніндей, жапондықтардың фарфор ыдыстары 5 адамға сай жасақталған. Яғни, ең көп дегенде қонақтар 5 адам болу керек (одан көпті игеру оңай емес сияқты)
Келесі бөлмедегі шай қытай стилінде дайындалды. Өткен ғасырларда тек ер адамдар дайындайтын болғандықтан, ер адамның костюмін киген біздің алдымыздағы жапон әйелі шай демдей бастады.
Қасындағы апай оған көмектесіп, шыны кеселерді ерекше орналастыра бастады.
ал мынау жаңа бөлменің тәттілері:
Демделген көк шай:
Алған қағаз/салфетка/перманент осы жерде іске жарады:
Кететін уақыт та келді
Мол әсер алып шыққан біздің келесі бағытымыз храм болды.
жалғасы бар
Шәй сұрап еді.
Бір жұтым шәй үшін,
Кәрі гейша биледі ме,
Сызылып құйып болмады.
Қаны ішілген Сәке
Тағы сакэ ішіп кетті... © Накосика Сукасам, таңдамалы танкалар жинағы.
Қазақстан дей ме, сол жақтан келген туристтер…
Сакура кеш гүлдеген жыл еді.
Көңілі қаяу еді.
Кеше клиенттер келген кезде
Көршілер ояу еді…
Жазба шынымен әсерлі, рахмет.)
Бірақ аяғы ұйып отыра алмайтын адам қанша үйретсең де өмірі отыра алмайтын шығар, мен сияқты біреу мысалы:)))
Бұлардыкі храмдарда монахтары сағаттап отыруы бар, оны дзадзн дейді, осы шай ішуде де ұзақ отырады егер де шынымен заңдылығы бойынша жасайтын болса
бірақ шәй демдеу мерәсімдеріне менің де ішім пысып кететін сияқты :)
бір көргенге тұрарлық әрине, алғашында қызығып әрбір қимылын бақылап отырғанға
корей елінде де осындай шәй ішу дәстүрі бар екен. Қызметтестің суреттерінен көріп ем. Осыған ұқсайды бар іс-әрекеті.
сурет алынған жер
«Шәй-пәй ішпейміз бе?» Пәйі-кешеден қалған ет, бауырсақ, кәмпит, май, ірімшік:)
ұқтым, ұқтым, Жапонияға барсам кит етімен саке ішем деп айтам сразу:)))
Ал ана суреттегі шай ішу церемониясы арнайы кәсіптік білімді қажет етеді. Ондай мастер атану үшін бірнеше жыл оқу керек.Ең азы 3-4 жыл шығар. сосын жәй үйде емес, арнайы шай үйлері болады, сондай жерлерде ғана ішіледі көбіне. Не болмаса кімге жилищные условия позволяют, бай біреулер арнайы осы шай церемониясы үшін үйшік не бөлме салуы мүмкін.Мынау сондай арнайы үй, мектеп десе болады. Бөлмесінің өзін байқап отырсыңдар ғой, дым жоқ артық.Әдейі солай жасайды. Адам көзі тынығу үшін. Отырып өзіңмен өзің ойға шомып, жалпы дем алу үшін.Миың тынығады. Токонома дейді, сол жерде стенада иероглифпен жазылған арнайы сурет тұрады, сосын ана Анар тамашалап отырған икебана ғана тұрады, болды басқа әшекей болмайды. Сосын үлкендігінің өзі есептеулі 5 па 6 татами ғана болады. Айта берсе ұзақ әңгімесі. дзэн дәстүрі оЧым
Бір жағынан шәйхана ашу рақат екен: интерьерге аса көп нәрсе қажет емес, шәйнекке су құй да қайната бер, қайната бер. Қасыңа бажырайып қарап отыратын процессияның ассистентін тап. Жапонша шай беруге сақадай саймыз, ал!
Айттық қой саған арнайы кәсіптік білімді қажет етеді дееееп:)))))))))))
Ол ҚЗ, Жапония деп бөлінбейді. Тек адамдардың құндылықтарына қарай адамның талғамдары бөлек болады. Күнделікті киімді мысалға сапасына бола алуың мүмкін, талғамыңа қарай алуың мүмкін.
Ал өнер туындысын міндеті түрде талғамыңа қарай аласың немесе қандай мақсатта қолданасың соған қарай.Ал талғам не супер талғам бәрібір ақшаны қажет етеді. Тек заманына қарай талғам өзгереді, қазір керемет саналған зат, ертең түкке тұрғысыз дүниеге айналуы немесе уақыт озған сайын қайта құндылығы артуы мүмкін.
Ал ауылда басылған киіздің кәрәмәтін түсінемін, мысалы. Ирандықтарға ризамын, ықылымнан жалғасқан кілем тоқуын құндылық ретінде сақтап қана қоймай, коммерциялық бағытта өрістете білді, әлемге бренд ретінде танытты.
Ал сурет… Біреудің сандырағы үшін кішігірім ауданның бір жылдық ішкі жалпы өнімінің құнын телу дегенді түсінбей өтер шығармын еш.
мысалы ішінде тек бір ғана иероглиф жазылған сурет немесе кішкене 2 гүлі бар керамикалық ыдысқа бола 10-100 мың доллар салу ол жапон мәдениеті
Ал мысалы біздің адамда жағдайы болып жатса, қанша қымбат ақша берсе де сәйгүлік сатып алуы мүмкін. Ол біздіңше талғам, біздің дәстүрімізде бар дүние.
бірақ мұндай заттар бриллиант сияқты ғой, қай заманда болсын бағасын жоғалтпайды
Талай қызық алда, келесі посттарымнан күтерсіңдер.
Саммита ханымның қанын қарайтқан қонақтарды бастап келген Бас Елшінің өзіне қырындауы болды. Алғаш келіп тұрған адам болған соң, көңілін қимай бірге отырып шай ішкен-ді. Ұзын-сонар, аса күрделі шай құю процесіне әрең шыдап отыр еді, Бас елші бұған қарап „Бізбен бірге жүрсеңіз-етті, Ханым, жаңа ел, бөтен дәстүрмен танысып қайтар едіңіз“ деген. Бірақ, Саммита ханым „мен бармаймын, шәйі де тым аз екен, ортаға жетер жетпес“ деп жылы жымиған болды».
Аффтор Гюго, «Саммита ханым» романы, төртінші кітап, екінші тарау, 107 бет.
Қайран менің жүрегім, жас жүрегііім ©