Қызғаныш

Бірде аурухананың жан сақтау бөлімінің екі адамдық палатасында, болашақтарынан дәрігерлер күдерін үзген, екі науқас жатыпты. Екеуінің жататын койкалары да, киімдері де, опшым условиялары да бірдей екен. Айырмашылықтары тек біреуінің койкасы палатадағы жалғыз терезенің қасында екен де, бірақ екіншісінің қасында қысылғанда дәрігерді шақыратын пульті болыпты. Уақыт зымырап өтіп жатат, айлар, жылдар. Қасында терезесі жоқ науқас күн ұзаққа төбеге қарап, қайгырып,іші пысады екен. Екіншісі әлгінің көңілін сергітейн деп, терезеден көріп отырғандарын, қардың не жаңбырдың жауып жатқанын, күннің шығып тұрғанын, терезенің ар жағында адамдар мен автомобильдердің жүріп жатқанын, балалардың ойнап жүргенін бәрін-бәрін айтып отырыпты.
Бір күні түнде, терезенің қасында жатқан науқастың ауруы қозып, қасындағысынан пультіңді басып, дәрігерді шақыр деп сұраса, әлгі шақырмай қояды. Сол түні терезенің қасында жаткан науқас жан тапсырады.
Келесі күні терезенің алдындағы койка босагасын, қолында пульті бар науқас сол орынға сұраныпты. Дәрігерлер науқастың соңғы тілегі ғой деп, терезенің қасына көшіреді.
Терезеден тек, ештенке көрсетпейтін аурухананың биік тастан қаланған шарбағы көрінеді екен…

Орысшадан аударылды, авторы белгісіз