Мопед менікі

Ең әуелі әкемнің мотоциклын жүргізгенмін. әлі кішкентай болғандықтан мен үйде қалатынмын. әкем мотоциклымен шөп шабуға кететін. бірақ қақпаның алдына келгенін сезетінмін. жүгіріп шығамында, мотоциклды аулаға мен айдап кіргіземін. сцепление рульдің сол жағында, соны басасың, аяқпен бірінші скорыстьке саласың. сол кезде мотоцикл жүреді. бір ғажайып сезім; сен мотоциклді жүргізіп келесің. аулаға мотоны бірнеше метрге кіргізу. оны мен жүргізіп кіргіздім.
мотоцикл шамамен осындай, түсі кофе с молоком болған.

бірнеше жыл өткеннен кейін мынадай мопед алып берді. оны мопед емес «моторчик» дейтінбіз. моторчигі бар велосипед. ешбір жерінде аты да жазылмаған еді. кәзір тордан іздеп отырсам, аты «рига 11 екен». мұндай мопедке бензин құйясың, онан кейін бензобакқа 50-60 грамдай автол құю керек. 10-15 күннен кейін оталмай қалды. искра бар, зажиганиесі нормальный. свечасын (свеча зажигания) ағытып, поршеньге бензин тамызып одае кейін оталдырсаң оталады. бірақ сосын (бензин біткеннен кейін) мотор қайтып өшіп қалады. қысқасы, карбюратордың жиклері бітіп қалыпты. инемен жиклерді тазалағаннан бәрі нормально болып кетті.

«рига 11» ден кейін келесі махаббатым қолыма «рига 16» түсті. оны армияға кетіп бара жатқан туыстарымыздың баласы беріп кеткен маған. ол кезде 14 жаста шығармын. олардың үйіне жеткенше бақыттан езуімді жинай алмай қалғанмын.

моторчиктен кейін мопедке отыру! совсем другие ощущения демекші.
«рига16» толыққанды мотоцикл сияқты. оталдырғанда «кикстартер»мен оталады. т.е. «рига11» ия «рига12»дегі дей педаль айналдырмайсың. ерекше шик деп санайтыным мопедтің рулі еді. «ява»нікіндей биік рулі.
«рига 16» дан кейін, көрші орыс Сергейге «рига22» алып берген еді. бірақ оның зажиганиесі уже электронный болатын. сол электронный зажиганиемен ол көп қиналған.
бала шағымнан есіме түскен моменттер осындай.