Ол көктем оралмайды (Кенжебек)

Кездескен белесімнен,
Шықпайсың сен есімнен.
Уақыт та жылжып жатыр,
Аяулы елесіңмен.
Аялап гүлдерімді,
Бақытты күндерімді.
Есіме жиі аламын,
Үздіккен түндерімді.

Қайырмасы:
Гүлім, сезем, сол бір өзен,
Арнасына тола алмайды.
Өткен күндер, айлы түндер,
Көңілдерден жоғалмайды.
Бұл жалғанда ешбір ару,
Дәл өзіңдей бола алмайды.
Құстар қайтар, әнімді айтар,
Ол көктем оралмайды…

Кезгенде бұл ақырды,
Көңілде сұрақ тұрды.
Бізбенен жаңбырлы кеш,
Қосылып жылап тұрды.
Еркелеп күлімдеген,
Жайнаған гүлім деп ем.
Екеуміз қоштасарда,
Саусағың дірілдеген…