Шива қарасқан күн

Лібә, бір ретте Ақтөбедегі WIMPEX деген буддатілеуіңдібергір арақ зауыты қақпақтың ішіне 200,500,1000 теңге приз немесе тағы бір бөтелке арақ ұтыс салатын болып жүрд.
Ол кезде WIMPEX зауытына (Шиваның нұры жаусын оған!) жұмысқа тұру — үлкен табыс еді. Солай нақ: бір күні досым Ико таныссыз-дымсыз-ақ, бықсып жүріп, мазаққа соға кетейін деп барып, бөтелке қабылдайтын цехқа жұмысқа тұрды да кетті!
Үш айдай жұмыс істегесін мынадай қызық айтты: өткенде іште жынды айқай-шу болыпты. Себеп: қақпағына приз салынған бір партия арақ — приз жоқтарымен араласпай, солайымен кетіп қалыпТ. Әжесстің, көтерме бағамен бір вагон арақ алған біреудің бағы жанды деп ойлап жүрдік.
Сүйтіп жүргенде күз де келді, Ико да әжемізден қалған ас — араққа жақын болуы себепті, сәтті жұмыстан қуылды. Мамыражай күндердің бірінде біздің пәтерде бықсывотырғанбыз. Аз боп қалд. Ико бір кезде тағы бір шиша әкелуге кетіп, Wimpex-тің (Будданың өзі жол көрсетін оған!) 0,7 арағын әкелд. Қақпағын шұқылап отырып, мал атаңңң: 500 теңге ұтып алдық! Бақыттан, сосын әрине — арақтан бас айналып, дереу тағы бір жарты мен тіскебасарға бардық. Бір ұйықтап тұрып ішіп отырсақ, нақ әкесс: 1 000 теңге шықты! Лібә не керек: ақша, приз-арақ, сосын тағы ақша… Бір есімізді жисақ, бос бөтелкелер мен әңгіме-дүкен құрушылар бір қауым ел боп қалыппыз (малатаңанәлеттердің қашан кіріп кеткенін қойым біліп пе? Жалпы кімдер өздері?). Тегін араққа тағы жүгіре бергенім сол еді, Ико: «Бармай-ақ қой, лібәд! Дабырамай, батыйқара* алу керек ед, дүкенші барлығы приз шығатын арақ екенін біліп қалып, дүкенін жауып тастад!» дейд. Тап енеңң, бір жағын берсе, үш жағынан бір қой бәрібір қайтадан жұлып алатын Шиваға қарғысымызды айтып, ұйқыға жаттық.

---

батыйқара* — втихаря