Мола салудағы "мода"

• 31 қаңтар 2011, 10:04

Өлаа, не сұмдық мынау?
(Аққыз)
Біздің редакциядаЖанар Елдосқызы деген “жынды” журналист бар. Қорықпаңыз, жүйке дәрігерінде жеке кәртішкесі жоқ.“Ана тілінде” жүргенде,Шоқан Уәлихановтың сотыбыйын тауып алып, сұхбат алған (ретроспективалық), қызтекелердің ортасында болып, бет қызартатын мақала жазған. “Айқай”, “Шапалақ” секілді сериялы материалдардың аффторы жақында “өлілер аулына” барып, өріктей мақала жазып келді.





Астана зираттарындағы мола сәулетінің соны үлгілерін суретке түсіргенімен, олары кәзетте қоңырқай тартып, көрінбей қалды (өзі бар-жоғы 3 фото кетіп еді). Содан сұр затыма салмақ түсірмей-ақ, Жанардың ауызша рұқсатын алысымен суреттерін осында қоюды жөн таптым. Арғы күні архивімді ақтарып отырсам, баяғыда жапондардың мола үлгілерін жинағаным бар екен. Типа мынадай…
Мына қабірдің басына ет асып апарып, қалған отбасы мүшелерімен омыртқа мүжиді-ау, шамасы… Ал мынау енді Астана зиратындағы моланың бірі.






Он бір тал гүл. Екі қыз, бір ұлды кеуде тұсынан жоғары қарай көтерген ана, ал бөбектердің қолында көкке ұмтылған көгершіндер. Айналасында орындық бар… отыратын. Мәрмәр төсеніш, ою қақпалы қабірде төрт адам жерленген.



Жоғарыда жатқан қос ғашық… Жапонияда. Астындағы ақ мәрмәр бейіт… бізде. Біреуі “занят”, үш орын бос






Айтар сөзім жоқ! Жоғарыдағы жапон “шедеврі” жайына қалады мынаның қасында. Алтындалған бала портфелін ұстап, мектебіне асықпай кетіп барады… Астындағы суретте белгілі жазушы Сәкен Жүнісовтың бейіті.

Бөлісу:

Астана, зират, мола, қабір, өлім