Іздеп сені ( ПОЭЗИЯ )

Іздеп сені таңдардан кештерден де
Сол баяғы оралдым өскен жерге
Біз жолыққан сол жерлер тұр ғой әлі
Біз аңсаған сен жоқсың көктемдерде

Өзіңді аңсап жалыңдым жаратқанға
Сені іздедім ақ шуақ таң атқанда
Мен өзіңді іздедім дала көктен
Күттім сені түн шашын таратқанда

Күттім сені соққанда жүрек ұра
Күттім сені жылай да күле тұра
Күттім сені көңілім сан құбылып
Күттім сені келмесің біле тұра

Тәңірімнен мен сені сұрағанмын
Бітпейді сұрауы да бұл адамның
Алғашқы рет мен сені көрген кезде
Қыла гөр деп бақытым жылағанмын
Тәңірімнен осылай сұрағанмын

Барған сәтте қасыңа шабыттандым
Сезіндім мен арайын жарық таңның
Тұрғандайын еркелеп маған шашың
Көрген кезде сені алғаш соны ұққанмын

Сен маған сезіміңді сыйлаған күн
Мына жарық әлемге сыймағанмын
Аялауым өзіңді соншалықты
Қолыңнан да ұстауға қимағанмын

Қарадым жанарыңа жырымменен
Көздеріңнен айналдым күлімдеген
Өмірімнің маңызды бөлігісің
Басқаларға ешқашан білінбеген

Ойлай берсем басылмас сағынышым
Сен мендегі азаптың қарымысың
Сен менің жолдарымның жарығысың
Мен бәріне барамын жарық үшін

Өзгелерден әлемім бөлек менің
Неге екенін білмеймін себептерін
Сүйем сені сүйемін сондықтанда
Тек саған асығуым керек менің