ҚАРА-АЛА СЫРМАҚ Жақсылық ҚАЗЫМҰРАТҰЛЫ

Ар ма алқалы керекинфолықтар! Сіздердің алдарыңызға тағы бір жас ақынды әкеп отырмын. Өзін емес, өлеңін көріңіздер. ҚазҰУ-дың мұзбалағы. Көп ғашық болатын жігіт. Соған қарағанда бірдеңе шығады-ау деп ойлаймыз.

Көңілімнен айығар сырғақ-күдік,

Бала күнді толғансам жырлап тұнық.

Анам сонда жүретін тым асығып,

Ою салып, өрнектеп, сырмақ тігіп.

Балалықтың аңсадым құлынды әнін,

Қайда қалдың тым тентек жұлынған үн.

«Келіншек алып берем» — дейтін анам,

«Қайтесің?» — деп сұрасам «мұның бәрін».

Армандаумен өткеріп таңды кілең,

Бір қиял көкірегімде жанды білем.

«Келіншек алу үшін» — деп ойладым,

Өрнекті сырмақ керек алдыменен.

Бәрі де сақталыпты есте берік,

Сырмақтар тігілген соң кестеленіп:

«Көршінің кенже қызын алып бер» — деп,

Қыйғылық салдым бір күн кешке келіп.

Шағым ол ойламайтын тереңдей тым,

Қайғының сезінбеген керең кейпін.

Үйіне барсам ылғи әкесі де,

«Қызымды саған ғана берем» — дейтін

Гүл-балалық құшағын тұрады ашып,

Естуге шат күлкіні құлақ асық.

Әйтеуір жалған-шынын біле алмадым,

Анашым келді бір күн құдаласып.

Қуаныш үн көңілді көтерді асқақ,

Енді бәрін көзіммен өтем жасқап.

Жүрдім сосын сыртынан иемденіп,

Ауылда жігіт те жоқ бөтен-бастақ.

Елітіп жастығымның күй ырғағы

Аңсадым арман жолын қиырдағы.

Тігіліп қанша сырмақ бітсе дағы

Қайтейін көрші қыз да бұйырмады.

Малданып белең берген жырға қылаң,

Кеудемде шертілгенмен сырғалым ән.

«Олжасыз» барғанымда анашым-ау,

Ұялам сол қара-ала сырмағыңнан.