Қайтсем бақытты болам … (Don’t worry, be happy!)
Қазіргі бұлбұл заманда қылауы түспеген белсебет ойлап табу қиын да, көмескі аксиомаларды жаңашыл реалияға сәйкестендіру – актуальдылау. Күнделікті тіршілікте ірілі-ұсақты жағдайға толы мозаикада кейде әсіре әсершілміз, кейде алапаттарға міз бақпайтын гиперсалқынқанды шығармыз. Өмірдегі алуан ситуация көңіл-күйімізге әсерін тигізбей қоймайды. Кейбірі жаншиды, кейбірі қанат бітіреді. Сіздермен бірге мүмкіндігінше ауқымдырақ аудиторияға пайдасы тиеді-ау деген бақытты болудың алғышарты болуға тұрарлық тезистерді тізіп көруге талпынып көрейікші? Әрбіріміз ары кетсе жетеуден аспайтын «кілтпен» бөлісе отырсақ, әжептеуір бір мануал түзуге болатын сияқты. Мен ұсынатын кілттер:

«Мына кісі жасына жетпей алжыған ба? Туған күніме әлі 2-3 ай бар ғой» деген арам ой сумаң ете қалды іште. сөйтсем бұны маған 2005-ші жылы ауылдас балалар сыйлаған екен. Ауылдың қыздарының, достарымның басын қосып туған күнімді тойлаған болатынмын.
Жеті жасынан бастап суда жүзуді үйрене бастаған АҚШ атлеті Майкл Фелпс үш жылдың ішінде-ақ өз қатарластарының арасындағы әлем рекордын жаңартқанда, АҚШ бапкерлерінің көзіне бірден ілігеді. Кейін 15 жастағы Майкл Сидней (2000 жылы) олимпиадасына қатысады да, онда ол баттерфляй әдісі бойынша 5-орынға қол жеткізіп, өзіне үлкен тәжірибе жинақтады.

