Испанияға баратындар болса, Вилларибо әлде Виллабаджо кентіне соғып, әлгі жарнамадағы үлкен табақты жуып болып, мәз бов тұрған мал әкесстің тұмсығын бұзып келулеріңізді аяқтарыңызға жығыла отырып сұраймын. Неге?
Тәлібтің, әлеуметтік мал болғасын жерде бір қой жарнамаға сеніп қала береді екенсің, нақ! Бүгін Fairy алып, түнгі пирден қалған ыдыстарды жусам — майы кетпейд лібә! Соңғы кездері осы сауда белгісі тым нашарлап жүр әкесстің. Бір айға жетпейд нақ! Бұрын шошқаның майын табақтан сылып түсуші еді, қазір өзі майланып, жуған кезде ыдыстарды майлай түсетін болыпты! «Сөзім жоқ уж» ©Айко, нақтар кілең!!!

Лібә, бір ретте Ақтөбедегі WIMPEX деген буддатілеуіңдібергір арақ зауыты қақпақтың ішіне 200,500,1000 теңге приз немесе тағы бір бөтелке арақ ұтыс салатын болып жүрд.
Ол кезде WIMPEX зауытына (Шиваның нұры жаусын оған!) жұмысқа тұру — үлкен табыс еді. Солай нақ: бір күні досым Ико таныссыз-дымсыз-ақ, бықсып жүріп, мазаққа соға кетейін деп барып, бөтелке қабылдайтын цехқа жұмысқа тұрды да кетті!
Үш айдай жұмыс істегесін мынадай қызық айтты:

***
Ол өз әйелінің күйеуі болатын. Ал әйелі – сәйкесінше әйелі әрі қайынағасының қарындасы еді. Мамыражай бейбіт өмірді Бейбітшілік көшесінен шыға келген көлік қалайша өзгертті? Сенбі күні арнамыздан «Бампер» мелодрамасын тамашалаңыздар.

Ештеңе бітірген жоқпын. Кеше, оның алдыңғы күні де, бұтақтың басын да сындырған жоқпын. Бұдан, «бәлкім ертең бірдеңе жасайтын шығар» деген болжам жасауға әсте болмайды. Ертең де ештеңе істемейм, арғыкүнге де жоспар жоқ. Ендеше бұл — осы қауымдастықтағы алқашқы және соңғы жазбам екенін шырамытып тұрған шығарсыңдар, тәлібтер кілең.

«Бубық бубық, » ©СаянҮш

«Мона Лизаны» ұзақ қарап тұрған кісі, ақыры көзілдірігін шешіп, жасаураған көзін сүртті. «Керемет… Ғаламат-ау, ғаламат… Сөзім жоқ...» -деді ол күбірлеп. Қасында тұрған Жауғашты Берковиц: «жылаған нес, жынды ма шешесс?» деді де, шорт бұрылып, мұражайдан шығып кетті.

«Ақзеренің аватары күшті, үйленем ғыӘ,» ©СаянҮш

— Бүгін шайды немен бересіз? – деді ол лакейге.
— О! Таң ата нақ Марсельдің өзінен тамаша крюасандар келіп жетті! Балдай татиды!
Лакейдің тамсануынан өзінің де жегісі келіп тұрғаны байқалатындай.

Менің жақындарымның ішінен менің блоггер екенімді ешкім білмейді екен. Әрине, интернеттегі достарымды айтпағанда (оның өзінде де осы блог арқылы танысқан). Интернеттен алшақ құрбыларыма блогымның сілтемесін беріп көрдім бастапқыда, ашып көрді ма, көрмеді ма, әйтеуір қызығушылығын танытпады. Содан кейін тағы бір танысқан адамдарға сілтемесін берген уақытта да, ләм-мим демейді, сөйтіп осы сілтемені беруден де, айтудан да қалдым. Жалпы біреудің бірдемені маған «навязывать» еткенін жек көрем, сосын өзім де солай жасамауға тырысамын. Жазғым келді, жаздым. Жазғым келмей, ерініп кеткенде, оқырмандарым неге жазбай кеттің деген сөзінен-ақ шабыт алып, 2-3 адам болсын, әйтеуір біреумен ойымды бөлісейінші деп жазып жүрмін.
Үйде ата-анам, бауырларыммен тұратындықтан интернет қауымымен көрісуге кетерде не айтарымды да білмей дал болатынмын басында. Кейін анама шет жағасын айтқан болдым, олар да шет жағасын түсінгендей болды. Бірақ интернетті ашып, «осы менің блогым, күшті ма?» деп айтуға батылым жетпейді )) Блогты да тек жұмыста жазамын, модерацияны да жұмысқа келіп жасаймын. Қазақ блоггерлерін де жұмыста оқимын. Үйде тек видео қараумен өтеді көбіне.
Бір күні үйге келіп, компьютер тұрған жаққа барсам, інім менің блогымды ашып, оқып отыр. Ұялып кеттім, бірдеме айтайын десем, аузыма сөз түсер емес. Әлі күнге дейін осы қырымнан танымайды олар. Таныса бір сюрприз болатын шығар, не шимай-шатпақ жазып жүрсің деп прикол да ұстап тастар ))

«Ақзере құшті. Ғұә» ©СаянҮш

Қадыр О’Делл жаңа қызметкеріне разы. Енді ше: әуелде заңгер қызметіне алғанымен, кейін басқа да таланттарына тәнті қылуда. Тәнті қылған үстіне тәнті қылуда.

«Жазатын дым жоқ...» ©Ақзере

— Ананы қараңдар, аяғы жоқ ит жүгіріп барады!
Мен де жалт қараппын. Айқайлаған псих маған қарап:

«Егетін дым жоқ» ©Ақзере

Әбілдің, менің бала кезімнен пантазиям тайыз болды. Жұрт «космонавт болам!» деп өсіп, бухгалтерлік есеп бітіріп, ақыры сантехник болып, ішіп кетіп жатқанда, мен ештеңе армандамай өстім. Рас: мен де ішіп кеттім.
Жұрт «космонавт болам!» деп, тарих факультетіне түсіп жатқанда, мен «конкурс осында аз екен» деп, «Консервілеу технологиясына» түстім. Шала-пала оқыдым. Үшінші курста шырын жасайтын компанияға жұмысқа тұрдым.