Өмір деген түсінгенге жаңару,
Махаббаттан қуаттану нәр алу.
Жан-жағыңа шуақ шашып шаттанып,
Бір рахат күйге енуде демалу.

Серік Сейтманның сөзіне жазылған ән.Мағынасы жақсы сөздерінің. Кейде түрімізге қарамай тасып кететініміз болады емес пе? Тәубамызға келіп отыруымыз керек екенін,қандай қиындықты көрсекте жасымау керегін айтады.

Бұл жазбаны өмірімде алғаш және соңғы рет көрген бауырым Бағауаддинге арнаймын.

Мен оны алғаш рет көрдім және соңғы рет. Одан кейін оның бетін қара топырақ жапты, өзім сол қара топырақпен оны жерлестім. Бұл өткен жексенбі күні болып еді. Ауылда

Демалуға келген үш жігіт номерді отельдің жетпіс бесінші қабатынан алған. Кешке таза ауаға шығуды шешкен үш жолдас шыға берісте әкімшіліктегілерден түнгі сағат 10-нан кейін лифттің істемейтінін біледі. Кешікпеуді жөн санап, саябаққа қарай бет алған

Баласы мен әкесі тауды аралап келе жатыр еді. Кенеттен бала шалынып кетті. Ауырсынған ол «Аааааааа!» деп айқайлады. Баланы таң қалдырып, таудың басқа жағынан «Аааааа!» деп оған дауыстады. Таң қалған бала: «Сен кімсің?»-деп айқайлады. Ол «Сен кімсің?»

Ей, өмір, әуреге салған,
Қол жетпес арман, өтер жалған.
Болсаң да қатал,
Таңдарым да атар,
Бөленіп жатар, бақытқа апар.

Мен бүгін осындағыларға бір жігітті таныстырсам деп едім. Есімі Алишер. Баяғыда колледжде бізден бір курс төмен оқып еді. Әкесі бай деп естіген едік. Екінші курста оқу үлгерімінің нашар болуына байланысты оқудан шығып кетті.

Көбіміз осы уақытқа дейін махаббат сезімін бастан кешірген шығармыз. Мейлі ол қандай болсын: бір жақты махаббат, жауапсыз махаббат, алып-ұшырған махаббат, қайғылы махаббат…

Өзімізден жырақ кеткен адамды уақыт өте келе ұмытқанмен ара-тұра еске түсетіні анық. Не істеп жүр екен? Қызық, ол да дәл мендей есіне ала ма екен? Ең алғашқы қыдырып барған бақ, осыны жолда көрсе мен есіне түсем бе екен? Әлде мен сүйетін құлпынай балмұздағын бал татқандай жей ма екен? Эгоистік шығар, біз үшін жауапсыз кеткен махаббат әркез өкініп жүргендей еске оралады. Мейлі ол қосағын тауып, бақытты болсын, сені мүлде ойына да алмайтын шығар, бірақ бәрібір сендей адамды ендігәрі жолықтырмайтындай болады да тұрады…

Не деген қараңғы өмір, қараңғы өмір,
Жүрегіне мұң салған қаламгердің.
Адастым мен тұманда жол таба алмай,
Қараңғыда қол бұлғап қала бердім.
Тас қараңғы дүние-ай, жүріп келем,
Жарық силап жолына үміт деген.
Табаныма тас батты шыдатпайды,
Сонда да жүріп келем, жүріп келем.
Жанарыма байлаппын-ау мұң тізбегін,
Неғып жүрмін? Не керек? кімді іздедім?
Қадам бассам қалмайсың көлеңкедей,
Қараңғылық сен менімен егіз бе едің?!

Айтпады демеңіз, бұл блог жылнамамда болып көрмеген пост (ораза емес) болмақ… Ұзақтығы да, ұлағаттылығы жағынан да. Очм олай, жоқ былай: “Жұлдыздар отбасы” деген жорналдың жетінші саны жетті. Жылтыр бетін жырта жаздап оқыдық. Бастығымыз – бас редактор Қуат қасқа сұхбат беріп тастаса, редакцияның тышқақ тарақанына дейін қуанады емес пе? Еще жұрт жапырып оқитын “Жұлдыздарға” шықса…

Жарайды, сол жорналда жас пен кәріге бірдей таныс Дарын Мубаровтың да сұхбаты басылыпты. Таныстырайын ба, әй бәрің танитын шығарсыңдар. Ол – ақын. Ол – уағызшы. Осымен тоқтайын. Сұхбат жақсы-ақ, бірақ жорналдың қалыбына сыймай, тасып тұрғаны, оны “аяусыз” қысқартып, “армансыз” шолтитқаны көрініп тұр. “Жақсы сұхбат алыпсың” деп жақаурата, “Жұлдыздағы” журналист Марфуға Шапиянмен жазыстым (неде, неде? агентте). Расында, дәп тауыппын. Компьютер бетінде 11 парақ болған… 4-еуі ғана баспаға кетіпті. Мұндай “әділетсіздікке” қарсы тұрушы Кихоттық мінезім ұстап, сұхбаттың толық, семіз нұсқасын сұратып алғам :-) Аяғына дейін оқуға шыдамыңыз жетпесе, ортасына дейін, ортасы болмаса, осы жерге дейін оқыңыз. Жоқ, оқыңызшыыы!!! Себебі, сұхбат, қалай айтсам… в шоколаде. Бұдан кейін “өмірдің мәні не? Мұсылман болу қызықтан түңілу ме?” деген “біртүрлі” сұрақтармен мазаламайтын боласыздар, ат вешаю)))

Толық нұсқасы