Біршама уақыттан бері ойыма жиі келетін, алайда ұмыт қала беретін тақырыпты қозғағым келіп отыр бұгін. Еуропаның маған ұнайтыны, онда қыздар да, ұлдар да қалай киіну керек екенін біледі. Ал, Қазақтанға алғаш қадам басқаннан көзіме қораш көрінетіні жігіттер. Бірақ, менің айтқым келіп отырғаны жігіттер жайлы емес, олардың киімі болмақ! Бойжеткендер теледидардан өздеріне орташа болса да, жарасымдылыққа ұмытылады. Ал, жігіттеріміз (реніш болмасын, достар!) өзіне қарағанды үйрене алмаған секілді.

К. Шанель (Koko Chanel) айтқандай; сән өтер, бірақ талғам еш тозбайды!

Марк Форманек деген суретші Datenstrudel компаниясының қолдауымен қызық сағат жасапты. Сағаттың ерекшелігі оның жандылығы. Сағаттың үздіксіз жұмыс істеуі үшін 24 сағат уақыт, 70 жұмысшы, 30 тақтай және 1611 өзгерту қажет. Конструкцияның биіктігі 4 метр, ені 12 метр. Бұл сағат Берлиндегі Мүсіндер Паркінде тұр. Көргіңіз келсе мына сілтемегі өтіңіз: http://esquire.ru/clock

Видео сіздегі дәл қазіргі уақытты көрсетеді және басқа қалаларды да қарай аласыз.

— Қарындас, кешке не істейсіз?- деп сұрады жігіт бұлшық еттерін былшитып…

— Жайшылық па? — деді қыз, бір жақ қырын бұрылып, кеудедегі қос анардың размерін бағаласын деген оймен…

— Жай, қызығып сол, сіз сияқты сұлу қыз кештері немен айналысады екен білгім келіп- деп құлаққа жағымды сөздерде айтып қалды жігіт осал еместігін көрсетпек болып…

— Кітап оқитын шығармын...- деп қыз теріс бұрылып, айдалада ашық тұрған троллейбустың терезесін ашып келді… фигураны жақсылап көріп алсын деген сасық ой ғой баяғы…

Біздің балалығымыздың басы Кеңес өкіметінің соңғы жылдарымен тұспа-тұс келді. Ендеше жоқшылық дегенді тәуелсіз Қазақстан болған кезімізде көрдім деп батыл айта аламын. Біз ержеткенге дейін тамақты картішкемен, талонмен алды ма шаруам жоқ. Бірақ 90-шы жылға дейін ел мамыражай тірлік кешкен секілді болып көрінеді.«Мамыражай емес,»Желтоқсанды"қайда қоясың?" демей-ақ қойыңыздар. Менің әңгімемнің бағытының саясатқа қатысы жоқ. Ауылда ол кездерде қылмыс атаулы көп болмайтын.Қазіргідей бір ауылдың жігіті,өз ауылының қызын зорлау дегенді ол кезде естімейсіз. Бірді айтып екіге кетпей-ақ қояйын.

Ауылдың тірлігі көбімізге белгілі. Бала біз үшін ең тәтті сусын лимонад еді ол кезде. сосын аңда саңда жейтін бөлке нанда тәтті болып көрінетін. Ауылда табаға піскен нанды жейміз ғой көбіне. Дегенмен ол кезде ауылдағылардың барлығы дерлік нанды өздері пісірмеуші еді.Ауылымыздағы жалғыз дүкенге ауданна әкелінетін бөлке нандар түсетін. Нанды бізбен көрші тұратын Мәдина атты әженің (ауылдың барлығы ол кісіні Мәдина апа деп атайтын) аудандағы Жетпісбай деген ұлы таситын. Сағат он екіде дүкенге нан келеді. Біздің ауыл шашыраңқырап жатыр.көп бөлігі таудың(Төбелерді тау деседі біздің ел/Табыл Досымов/)арғы бетінде, мына жақ мүйісінде 14 үй тұрамыз.Дегенмен, ауданнан келетін жол біздің жақты бірінші басып өтетін. Кей күндері 12-ге 15 минут қалғанда мамам (әжемді «мама» деймін әлі күнге)мені «хлебовозды» күтуге жұмсайды. Үйден 100 метрдей жерден өтетін грейдер жақа жүгіремін күшігімді ертіп алып. Мені көрген Жетпісбай машинасын тоқтатып,қолыма екі нан ұстататын. Кейде ақшасын мен береді, кейде үйге келгенде ала салатын. "Қымыз бар ма?" сұрайтыны осы? Мен басымды изеймін,"Қайтарда соғамын". Содан 12 жарымға қарай Жетпісбай біздің үйдің жанына қайтып келеді.Атаммен әңгімелеседі, қымыз ішеді. Біздің үйден киік еті үзілмейтін ол кезде. Аузының салымы ма,әлде соны әдейі есептей ме 1-ге қарай тамақ ішеміз.Киіктің еті қосылған қуырдақты жеп алып бірақ кететін. Жетпісбайдың қызық әдеті бар еді. Ауыл деген белгілі ғой. «Кухня» деп аталатын жазғы үйде отырамыз.Есігі шай ішкенде ашық тұрады. Қара шыбындардың бірі стөлден ұшып, енді бірі қонып жатады. Жетпісбай қымыз ішсе де, шай ішсе де бір қолына пышақ ұстап отыратын. Қонған шыбындардың басын «лып» еткізіп шауып тастайтын.Кейбірі сол жерде өледі, кейбірі бассыз ұшып кететін…

Сен жедел жәрдем қызметкерісің. Шұғыл бір науқасқа шақырту алдың. Белгіленген жерге жетпей жолай есінен танып жатқан (биш емес, норма киінген адам, мейлі екіқабат әйел обшым сондай мүскін жан)адамды көрдің. Қайсысына көмектесесің?

Бүгін мен жұмыс істейтін Кіші өнер академиясында «Ашық есік күні» өткен болатын. Оқушылар концерт өткізіп, өздерінің жасаған сурет, киім, түрлі бұйымдарынан көрме ұйымдастырды. Солардың салған суреттерін қарап жүріп, мына сурет қатты ұнады. Оқушылардан сұрасам, Ғайнетова Диляра дегентоғызыншы сынып оқушысының еңбегі екен. Небары он төрт жастағы қыз баланың бір түнде тушпен салған суреті. Мерилин Монро мен Одри Хепберн

Оның аты Нәзірбек(Nezirbek). Мюнхен қаласында тұрады. Мұстафа ағамыз бен Нүрилә жеңгеміз 1980 жылы үйленген екен. Тұңғыштары Нәзірбек 1981 жылы туылған. Қазіргі таңда бухгалтерлік мамандығы бойынша жұмыс істейді.
Жалпы Мұстафа Өзтүріктің 3 баласы бар. Қалған екеуі қыз. Үлкені Несли, кішісі Аслы.
Очм, осы. Нүрилә жеңгей мен Нәзірбекпен болған сұхбатты «Нұр Астана» газетінен оқи аласыздар

Бізде жақсы жаңалық бар!
Бізді енді, жақында ашылған «Алмалы» жер асты сауда үйінен таба аласыздар! Ол жерде: біздің ұлттық муызкалық аспаптармен қатар Н.Қилыбаевтың суреттері мен Б. Манасовтың керамикадан күйдіріп жасаған сувенирлері мен ұлы адамдардың кішкентай бюсттары бар. Зергерлік заттарымызды өте жақын арада апарамыз . Уже, апарып қойдым
Мынау біздің бутиктің жалпы көрінісі:

Әжуалаудың шебері Саша Барон Коэн ортамызға қайта оралды. Айта кету керек, оның өз фильмін премьера алдында жарнамалауда өзіндік тәсілі бар — бір жыл бойына (мүмкін одан да көп уақыт) соңғы шыққан кинокомедиясының образында жүреді. 2012 жылғы «Оскар» салтанаты мен Канн фестивалінде Алладин образымен басты назарда болған даулы комик, кезекті дүниесін экранға шығарды.

Сүйікті сериалдарыңызды онлайн қарағыңыз келсе тамаша бір сайт бар. Шетелдік сайттарды орысша аудармамен береді. Түрік сериалдарына арналған бөлек бөлімі де бар.

serialu.net