Біраз тұмауратып, үйде болға немеремді балабақшадан алып кетуге бардым.
Әдеттегіден ертерек барғаным дұрыс болса керек. Немеремнің көңіл-күйі онша емес екен…
Апайы да біраз күмілжіп, балаңыз маған ренжуліні айтты. Себебін сұрап едім, өзі айтармен әзілдеп шығарып салды бізді…
Тысқа шықтық:
— Ата немен келдің?
— Автобуспен.

Коньки туралы жазба балалық шағыма саяхатқа тағы бір жіберіп алды мені. Әйтеуір бір туған күніме аудан орталығында жұмыс істейтін әкемнің інісі шаңғы алып кеп берді.Әлі есімде, бас жағында аққаланың суреті бар болатын. Кішкене ғана шаңғы.Кішкене таяқшалары бар. Сол шаңғыны 7-ші класқа дейін тепкен болармын. Теледидардан көргенімді істемек болып, төбешіктің орта тұсына фанерді бір шетін көтеріңкіреп қойып қоятынмын. Әлгінің бетін қар басқанда кәдімгідей секіріп қызықтаушы едім. Көрші Ербол атты бала екеуміз тауға да шығатынбыз шаңғыларымызды сүйретіп.Талтаңдап шығып, жүйіткіп түсуші едік.Шаңғымен жүгіру, анау-мынау жүрістерін меңгеру дегенді ешкім үйретпепті, солай білмей кеттік қой.
көк шанам болып еді. Жаны берік өзінің.Үстіне екі «фләк» қойып алып су да тасимын. Таудан да сырғанаймыз. Ақыры бір күні бұты талтайып кетті.Сырғанасаң бір жағына қарай қисая беруші еді.
Суретке сілтеме

Қыс та келді. Енді үнемі коньки тебуге барып тұруға болады. Мұз қатпаған кездері спорт кешендеріне барып тебуге көп ақша кететін. Күнде бірнеше сағат теуіп, одан соң тамақтанып алуға шығындалып қалуға болады. Қазір өзеннің үсті немесе арнайы корттарға барып өз конькиіңізбен тегін қанша сағат болса да сырғанай беруге болад.

Әрбір байқаған адам білсе керек: күлкі өзі бір мастық екенін, әрбір мас кісіден ғафил көп өтетұғынын да, әрбір мастың сөйлеген кезінде бас ауыртатұғынын. Бұлай болғанда, күлкіге салынған кісі не шаруадан, не ақылдан, не бір ұят келерлік істен құр, ғафил көп өткізіп отырса керек. Осындай ғафилдік көп өткізіп, өлмеген кісінің не дүниеде, не ахиретте басы бір ауырмай қалмаса керек.
Әрбір уайым-қайғы ойлағыш кісі не дүние шаруасына, не ахирет шаруасына өзгеден жинақырақ болса керек. Әрбір жинақылықтың түбі кәніш болса керек. Енді олай болғанда, үнемі уайым-қайғыменен жүре аламыз ба? Үнемі күлмей жүруге жан шыдай ма екен? Жоқ, мен үнемі уайым-қайғыменен бол демеймін. Уайым-қайғысыздығыңа уайым-қайғы қыл дағы, сол уайым-қайғысыздықтан құтыларлық орынды харекет табу керек һәм қылу керек. Әрбір орынды харекет өзі де уайым-қайғыны азайтады, орынсыз күлкіменен азайтпа, орынды харекетпен азайт!
Шығар есігін таба алмай, уайым-қайғының ішіне кіріп алып, қамалып қалмақ, ол өзі де — бір антұрғандық. Және әрбір жаман кісінің қылығына күлсең, оған рахаттанып күлме, ыза болғаныңнан күл, ызалы күлкі — өзі де қайғы. Ондай күлкіге үнемі өзің де салынбассың, әрбір жақсы адамның жақсылық тапқанына рахаттанып күлсең, оның жақсылықты жақсылығынан тапқандығын ғибрат көріп күл. Әрбір ғибрат алмақтың өзі де мастыққа жібермей, уақытымен тоқтатады. Көп күлкінің бәрін де мақтағаным жоқ, оның ішінде бір күлкі бар-ау, құдай жаратқан орныменен іштен, көкіректен, жүректен келмейді, қолдан жасап, сыртыменен бет-аузын түзеп, бай-бай күлкінің әнін сәндеп, әдемішілік үшін күлетін бояма күлкі.
Адам баласы жылап туады, кейіп өледі. Екі ортада, бұ дүниенің рахатының кайда екенін білмей, бірін-бірі аңдып, біріне-бірі мақтанып, есіл өмірді ескерусіз, босқа, жарамсыз қылықпен, қор етіп өткізеді де, таусылған күнде бір күндік өмірді бар малына сатып алуға таба алмайды.
Қулық саумақ, көз сүзіп, тіленіп, адам саумақ — өнерсіз иттің ісі. Әуелі құдайға сыйынып, екінші өз қайратыңа сүйеніп, еңбегіңді сау, еңбек қылсаң, қара жер де береді, құр тастамайды.

Динара Талдыбаева — Dinara

6 қазан 1983 жылы Түркістан қаласында, көп балалы отбасыда туылған.
2000 жылы сол Түркістандағы ХҚТУ-не халықаралық қатынастар мамандығына оқуға түскен.
Қазіргі уақытта Түркияда Анкара қаласында магистратурада оқып жатыр, сол мамандық бойынша.

— КерекИнфоға қалай келдің?
— Қазіргі керекке Аршаттың шақыруымен келдім. Боямасыз қазақи жастардың ортасын тапқаныма қуаныштымын, келгендегі мақсатым да сол, замандастарым не ойлайды, оларды нендей мәселелер толғандырады екен деген ой еді :) Барлығы да сен тұр мен атайын деп тұрған тұлғалар екен, оларды біріктіріп отырған осындай орта болғанына қуанамын.

Salem Kerek! Korispegeli kop bolypty:) Alys jursek te, kunine 5-6 ret kirip haldarynyzdy bilip jurmiz:)
Pasportymnyn tagy bir beti tusiniksiz morlermen tolyp *** surtuge jaramaityn diplom (priam ondai emes negizi) alu maksatynda Malaysiada jurmin… Kun jylylygynan jazdyn songy ailaryndagy Shymkent esime eriksiz tusti. Ushaktan tuskendegi en birinshi kozim jetkeni, Kuala-Lumpur taza kala eken. Qurylystary kozge tartymdy ote keremet:)

Басқаларды қайдам, біздің ауылда, Ақтоғай ауданы Қаратал деген қасиетті мекенде өзіндік қалыптасқан тіл бар. “Мәтіби құсамаш” дейміз өзімшілденіп кеткен адамға. Оны таныстарым ауылдарыңда Матвей деген өркөкірек орыс болып, соған қаратып айтқан шығар дейді. Кім біледі, солай болса, солай шығар. Серік Ақсұңқарұлы Руслан екеумізді: “Ілебай-Мұқа сияқты мына екеуі”,-деп еді. Қызыларай деген ауылда Ілебай-Мұқа деген ерлі-зайыпты болыпты. Әйелі атқа мінгесіп, күйеуінің қасынан қалмайды екен. Сол секілді “жұнттай боп” деген сөз тіркесі кейде ауызға ілінеді. Түп-төркінін білмейтінмін. Бір күні жаңалықтарды ақтарып отырсам «Джунд аль-Халифат» («Халифат сарбаздары») исламшыл тобы” деген тіркесті көзім шалды. “Жұнттай” деген “Жунд-сарбаз” (орыстар Джунт деп Д қосуды қоймайды) деген сөздің қазаққа бейімделген нұсқасы ма деген ойға қалдым. Сарбаздар құсап, сықиып киініп алыпсың дегені шығар қазакемнің.

Таңертең ерте келдім жұмысқа. Әдеттегі әдетімнен тыс ерте келуімнің себебі де бар — мектеп жасындағы қарындасымның үй тапсырмасына көмектесші, интернеттен мәлімет әкеліп берші деген өтініші. Гугл шешей аман болсын,

Мектептерде неге ер мұғалімдер саны аз? деген салау әркімнің ойында жүрер. Кезінде аталарымыз ауыл молдаларынан хат танып жағдайы келгендер одан әрі білімдерін жетілдірген еді. Ал, қазір мектептерге барсаң әйелдер қауымының саны басым. Осыған байланысты сіздер қандай ойдасыздар. Неге әйелдер саны басым. Жалып елімізде қай уақыттан бастап ер азаматтар білім беру қызметтерінен алыстай бастады.

Біздің мәдениет, өнер саласында жүрген еркелеріміз бен серкелеріміз өнердің шынайы бағасын ұмытқан тәрізді. «Шоу битзнесті қалай дамытамыз?» деген сұрақтарының астында көбісі өзінің қалтасына қаншалықты көп ақша түсетінін есептеп отыратын болар?! «Шоу бизнес, шоу бизнес» деп айқайлап жүріп халықтың көңілін, қалтасын ұмыта бастағандай. Қазіргі кетіп бара жатқан бағыттарымен шоу бизнестері қашан дамитынын біле алмадым.Білерім, мәдениетіміз бен өнеріміздің тұралап қала берері анық. Әншілерден сұхбат алып отырған тілшілер көбіне мынандай сұрақты қояды:«Сахнада қазір әншілер көбейіп кетті. Бұл жақсы ма, жаман ба?».
сәйкесінше жауабы былай болып келеді:" Иә, кімнің ақшасы бар сол әнші болып кеті ғой."Ұялмаған әнші болады деген".Бірақ, уақыт өте келе халық өзіне керектерін іріктеп алады".Осындай, сұхбаттарды көріп, оқыдыңыздар көбіңіз. Ендігі менен қойылар сұрақ.
Халық таңдауын жасады ма?