Бұл ақпарат қытай ғаламторын кезіп жүр қазір, бір мектеп оқушысы жазып таратыпты, маған қытайда тұратын сыныптасым жіберіпті, тікелей қазақшаластырып көрейін.

Мұны маған Гангонгта тұратын бір досым жіберіпті көрген кезде бүкіл денем тітіркенді, осындайда болады екен-ау, ал енді бірге тыңдайық: менің бір досымның әкесі Қытай халық банкының жоғары лауазымды бастығы еді, оның АҚШ тағы «Кэннеди» тауық етін өндіретін фабрикасының бастығымен кейбір іскерлік байланыстары бар еді, бір жолы жанағы банктың жоғары лауазымды бастығы сол «Кэннеди» фабрикасын көру мүмкіндігін алады, ол жер негізінде кез келген адам кіре алмайтын өте құпия орын екен. Сол күні мен досым екеуіміз кешкі курсқа қатысып қайтып келе жатқанбыз, досыма әкесі Америкадан қоңырау шалды әкесі: «бұдан кейін ешқашан „Кэннедидің“ өнімін жемеңдер» деді де қоя салды. бір аптадан кейін досымның әкесі Америкадан оралып арнайы біздің мектепке келіп фабрикада көргендерін әңгімелеп берді, фабрика ішінде жүрген тауықтардың барлығында жүн болмайды екен, кілең 6 аяқты, 6 қанатты тауықтар. Шынында қытайлар тауықтың сирағы мен қанатын жегенлді өте жақсы көреді әрі бұл фабрика экспортының негізгі бөлігін қытай ұстайды. Ал жаңағы 6 аяқты 6 қанатты құстарды Америкалықтар радияциялық сәулелермен әсер ету немесе басқада құпия жолдар арқылы осындай будан алып отырған.

суретке қараудың өзі қорқынышты.

(асығыстау болып мәтінді толық аудара алмадым, айып етпеңіздер)

---

«Көрінер жарық жер жоқ қараңғы түн. Болар ма ататын таң, шығатын күн. Дей тұғын:»ислам қайда?"-, ер азайып. Бақ айнып алмасып тұр пері мен жын. Әулие тебіренесің енді қашан? Жылдан жыл жіңішкеріп барады дін. Бермесең өзің қуат Патша Құдай. Кімге айтып дегенмен дат жетеді үн?" Кете Шегебай Бектасұлы

Ханшатырда 19 мамыр, сенбі күні сағат 18:00-де Астана қаласындағы Юнус Эмре атындағы түріктердің мәдени орталығының Эбру сурет өнеріне арналған шарасы өтеді. Қонақтарға Эбру өнері таныстырылып, мәдени орталықтың осы саладағы курсына қатысушылардың шығармаларының көрмесі өтеді. Келушілерге түрік кофесі ұсынылады және қазақ-түрік оркестрінің концерті қойылады.

Керекшілер, ертең бірге барып қайтайық. Ханшатырдың 1-ші қабатындағы алаңда, сағат 18:00-де.

Федор байғұс больницада 3 (үш) күн жатып шықты… Ол қасқанын еш қай жері ауырмайды және ешқандай жарақат алмаған адам… ең қызық жері оны больницадан шығарған кезде, ол Сорлыны басқа адамдар көтеріп шыққан…
Енді сұрақ: наҚоя?!..

Біршама уақыттан бері ойыма жиі келетін, алайда ұмыт қала беретін тақырыпты қозғағым келіп отыр бұгін. Еуропаның маған ұнайтыны, онда қыздар да, ұлдар да қалай киіну керек екенін біледі. Ал, Қазақтанға алғаш қадам басқаннан көзіме қораш көрінетіні жігіттер. Бірақ, менің айтқым келіп отырғаны жігіттер жайлы емес, олардың киімі болмақ! Бойжеткендер теледидардан өздеріне орташа болса да, жарасымдылыққа ұмытылады. Ал, жігіттеріміз (реніш болмасын, достар!) өзіне қарағанды үйрене алмаған секілді.

К. Шанель (Koko Chanel) айтқандай; сән өтер, бірақ талғам еш тозбайды!

Марк Форманек деген суретші Datenstrudel компаниясының қолдауымен қызық сағат жасапты. Сағаттың ерекшелігі оның жандылығы. Сағаттың үздіксіз жұмыс істеуі үшін 24 сағат уақыт, 70 жұмысшы, 30 тақтай және 1611 өзгерту қажет. Конструкцияның биіктігі 4 метр, ені 12 метр. Бұл сағат Берлиндегі Мүсіндер Паркінде тұр. Көргіңіз келсе мына сілтемегі өтіңіз: http://esquire.ru/clock

Видео сіздегі дәл қазіргі уақытты көрсетеді және басқа қалаларды да қарай аласыз.

— Қарындас, кешке не істейсіз?- деп сұрады жігіт бұлшық еттерін былшитып…

— Жайшылық па? — деді қыз, бір жақ қырын бұрылып, кеудедегі қос анардың размерін бағаласын деген оймен…

— Жай, қызығып сол, сіз сияқты сұлу қыз кештері немен айналысады екен білгім келіп- деп құлаққа жағымды сөздерде айтып қалды жігіт осал еместігін көрсетпек болып…

— Кітап оқитын шығармын...- деп қыз теріс бұрылып, айдалада ашық тұрған троллейбустың терезесін ашып келді… фигураны жақсылап көріп алсын деген сасық ой ғой баяғы…

Біздің балалығымыздың басы Кеңес өкіметінің соңғы жылдарымен тұспа-тұс келді. Ендеше жоқшылық дегенді тәуелсіз Қазақстан болған кезімізде көрдім деп батыл айта аламын. Біз ержеткенге дейін тамақты картішкемен, талонмен алды ма шаруам жоқ. Бірақ 90-шы жылға дейін ел мамыражай тірлік кешкен секілді болып көрінеді.«Мамыражай емес,»Желтоқсанды"қайда қоясың?" демей-ақ қойыңыздар. Менің әңгімемнің бағытының саясатқа қатысы жоқ. Ауылда ол кездерде қылмыс атаулы көп болмайтын.Қазіргідей бір ауылдың жігіті,өз ауылының қызын зорлау дегенді ол кезде естімейсіз. Бірді айтып екіге кетпей-ақ қояйын.

Ауылдың тірлігі көбімізге белгілі. Бала біз үшін ең тәтті сусын лимонад еді ол кезде. сосын аңда саңда жейтін бөлке нанда тәтті болып көрінетін. Ауылда табаға піскен нанды жейміз ғой көбіне. Дегенмен ол кезде ауылдағылардың барлығы дерлік нанды өздері пісірмеуші еді.Ауылымыздағы жалғыз дүкенге ауданна әкелінетін бөлке нандар түсетін. Нанды бізбен көрші тұратын Мәдина атты әженің (ауылдың барлығы ол кісіні Мәдина апа деп атайтын) аудандағы Жетпісбай деген ұлы таситын. Сағат он екіде дүкенге нан келеді. Біздің ауыл шашыраңқырап жатыр.көп бөлігі таудың(Төбелерді тау деседі біздің ел/Табыл Досымов/)арғы бетінде, мына жақ мүйісінде 14 үй тұрамыз.Дегенмен, ауданнан келетін жол біздің жақты бірінші басып өтетін. Кей күндері 12-ге 15 минут қалғанда мамам (әжемді «мама» деймін әлі күнге)мені «хлебовозды» күтуге жұмсайды. Үйден 100 метрдей жерден өтетін грейдер жақа жүгіремін күшігімді ертіп алып. Мені көрген Жетпісбай машинасын тоқтатып,қолыма екі нан ұстататын. Кейде ақшасын мен береді, кейде үйге келгенде ала салатын. "Қымыз бар ма?" сұрайтыны осы? Мен басымды изеймін,"Қайтарда соғамын". Содан 12 жарымға қарай Жетпісбай біздің үйдің жанына қайтып келеді.Атаммен әңгімелеседі, қымыз ішеді. Біздің үйден киік еті үзілмейтін ол кезде. Аузының салымы ма,әлде соны әдейі есептей ме 1-ге қарай тамақ ішеміз.Киіктің еті қосылған қуырдақты жеп алып бірақ кететін. Жетпісбайдың қызық әдеті бар еді. Ауыл деген белгілі ғой. «Кухня» деп аталатын жазғы үйде отырамыз.Есігі шай ішкенде ашық тұрады. Қара шыбындардың бірі стөлден ұшып, енді бірі қонып жатады. Жетпісбай қымыз ішсе де, шай ішсе де бір қолына пышақ ұстап отыратын. Қонған шыбындардың басын «лып» еткізіп шауып тастайтын.Кейбірі сол жерде өледі, кейбірі бассыз ұшып кететін…

Сен жедел жәрдем қызметкерісің. Шұғыл бір науқасқа шақырту алдың. Белгіленген жерге жетпей жолай есінен танып жатқан (биш емес, норма киінген адам, мейлі екіқабат әйел обшым сондай мүскін жан)адамды көрдің. Қайсысына көмектесесің?