Дүниені дүбірге толтыратын үлкен спорттық жарыс — "Қазақстан барысы" жобасының финалдық бәсекесі таяп келеді. Уақыт жақындаған сайын небір пікірлердің, небір ойлардың бас көтеретіні белгілі. Соңғы кезде Қазақ күресі федерациясы "Қазақша күрестің" атауын өзгерту керек деген пікірі біраз дауға себепкер болды. Бағзы бірі қала берсін деді, бірсыпырасы «белдесу болсын» деді. Соңғылары «белдесу» қазақ күресінің ішіндегі әдіс деген уәжін алға тартты. Ақыры бұрынғы атауымен әлі келеді. Әлбетте ұлттың атауын беру әдемі естілуі мүмкін. Сондықтан көпшілік ол атаудан бас тартқысы келмей, ақыр соңында өзгертудің реті болмай келеді. Ендеше тұрған атауды ауыстырудың қажеті қанша дерсіз? Әлбетте, "Қазақ" деген атауды жек көріп отырғанымыз жоқ, дегенмен біраз мәселе туындататынын біле жүрген жөн. Сол мәселелерді білейік.

Біріншіден күрес атауы халықаралық аренада өзбектің «Курашымен» белгілі болып қалды. Аса көп айырмашылық жоқ. Ертең Олииада ойындарын өткізерде (ал бұл әрекет "Қазақ күресі" федерациясының ең бірінші нысанасы) "өзгелерден айырмасы қайсысы?" деп сұрағанда нақты жауап бере алмайды екенбіз. Бізде бар жамбас оларда да (ямбаш) бар, біздікінің атауы күрес, олардікі «кураш». Ең сорақысы түп негізі бір болғандықтан күресіміз халықаралық аренаға шығу үшін өзбек «Курашының» ығына кіруге тура келіп тұр. Ал бұндайға кірмес үшін қырғыздар өздерінің күресін «Алыш», татарлар «Белбеу» деп атап алған екен.
Екіншіден, спорт түріне ұлттың атауын беру саяси сипатқа айналып кететін көрінеді. Егер ұлттың атауы тұрса, өзге елдерде, халықаралық деңгейге шығару өте қиын мәселе. Себебі бір ұлттың спорттан болса да экспансия жасағанын кім қалайды дейсің?!
Үшіншіден экономикалық тұрғыдан тиімсіз. Айталық "Қазақ күресінен" халықаралық жарысқа үнді балуандарын шақырсақ, олардың кергуі мүмкін. Себебі олар «Біз сендердің аттарыңды танытуға барамыз, сондықтан біздің жол шығынымызды, жатар жер, т.б. көтер» деуі бек мүмкін. Былай қарасақ онысы дұрыс та. Ал олар татардың «Белбеуіне» еш шартсыз бара береді. Себебі қанша жерден ұлттық күрес десеңіз де, атауы бейтарап.

Міне, осындай жағдайлардан кейін күрестің атауын өзгерту мәселесі көтеріліп отыр. Енді оған қандай атау беруге болады? Әлбетте, сырттан әкеп, жапсыра қою мүлде мүмкін емес. Өйткен өгей сөз өгейлігін көрсетіп, құлаққа сіңбесі анық. Біздіңше ең әдемі, лайықты атау «Белдесу» секілді. Құлаққа жағымды, күрестің синонимі болып, орынын еш қиындықсыз ауыстыра да алады деген ойдамыз. Мысалы «күресе кетті» деген тіркес көбіне «белдесе кетті» деген тіркеспен жиі ауысым жасайды. Бұл құлаққа әбден сіңген атау. Ал оған қарсылардың «Белдесу» Қазақ күресінің бір әдісі дейтіндер үшін, оның орнына "Қоян-қолтық белдесу" деп атаудың еш сөкеттігі жоқ. Демек, қарсылықтың орны емес сияқты.
Біз айттық, қалғанын өзіңіз таразыға салыңыз. Ең бастысы бұл ойды "Қазақ күресінің" басы-қасында жүргендер де қолдағысы келіп отырған сияқты. Енді жұрттың талқысы не дейді екен?!..

Қазір әншілердің дені тойдан табыс табатыны белгілі. Дені деп қоямын-ау, бәрі десе де шындықтан алшақ кетпесіміз анық. Енді соны біліп алған салықшы "«көкелеріміз» тойдан түскен қаржыдан үлес алуды көздейді. Бірақ оны қандай заңдылықтарға, қандай негізге сүйенетіні белгісіз.

Әлбетте, әншілер ИП ашып, заңды жұмыс жасасын деген Заң да бар. Оған қарсылық жоқ. Концерттен, гастрольдерінен, ұтып алған арнайы сыйлықтарынан табыс салығын төлетуге болатын шығар. Бірақ бар табысын тойдан тауып отырған әншілер мен асабаларды ше?

Мына бір бейнесюжетте бір салықшы ағамыз «Салық басқармаларына 1029 шоу бизнес өкілі тіркелген. Солардан жалпы көлемі 58 млн теңге көлемінде салық түскен. Бірақ ол 430-нан ғана түскені екен. Қалғаны төлемей жүр» дейді. Дәл осы бейнесюжеттің соңында салық қызметкерлері тойлар мен кештерге арнайы рейд жүргізіп, кәсіпкерлігі жоқ әншілерге айыппұл төлетіп, жазаламақ екені айтылып қалды.

Стоп… Дәл осы жері енді миға сыймай отыр…
Қазақ тойы бесенеден белгілі. Тойда құда бала, жиен, нағашы шығып, ("қарға тамырлы қазақтың" туысы көп) әндете беретіні белгілі нәрсе. Сонда рейд соларды да ұстай ма? Тіпті әншілер ән айтып тұрса да, той иесі ешқандай қаржылық келісім емес, жай туысқаным еді десе ше? Олар әншіге беретін қаржыны карточкаға салмайды, қалтасына сүңгітіп жібереді. Ал оны қалай дәлелдемек?

Сауал көп, жауап жоқтың кері бұл. Осындай қордаланға сауалдар салық мәселесін әлі де майшаммен қарау керек екенін көрсетіп тұрған жоқ па?! Әлде біздің салық қызметкерлеріміз «шал ал десе, бас алмақ» па?
Егер бұл туралы әншілердің пікірін білгіңіз келсе, мына жерден, сосын мына жерден көруге болады.

Ада болып үміті арманы да
Торғайлардай қамалды торға мына.
Ойларына не келсе, соны істеді
Жазықсыздың жазықсыз жарларына...

Ақмола облысына қарасты Целиноград ауданындағы «АЛЖИР» саяси қуғын-сүргін және тоталитаризм құрбандары мұражай-мемориалдық кешеніне барған адамдар қабырғадағы тақтадан осы өлең жолдарын оқитыны анық. Ыңырсыған ауыр да қаралы музыканы естіп тұрып оқудың өзі азап секілді.
Ия, өте ескерткіштер, өте аянышты тағдырлар… Сонау 1937-ші жылы НКВД-ның арнайы бұйрығымен салынған Ақмола халық жаулары әйелдерінің лагері он бес жылға жуық тозағы ісеттес болған. Сол уақыт аралығында бұл жерде 20 мың нәзікжандыларды қинауда ұстаған екен. Темір тордың ар жағында 1 мың 507 нәресте дүниеге келіп, олардың басым көпшілігі аштық пен суықтың құрбаны болды.

«АЛЖИР-де» С. Сейфуллиннің әйелі Гүлбахрам, Б. Майлиннің әйелі Күнжамал, Т. Рысқүловтың әйелі Күләндам, С. Мендешовтың әйелі Рәзия, Т. Жүргеновтың әйелі Дәмеш, С.Асфендияровтың әйелі Рабиға Майнұр Сармолдаева және т.б. көптеген қазақ азаматтарының әйелдері, аяулы аналар « жазасын өтеді».
Жалпы КарЛаг секілді жерлерде болған азаматтардың белгілі бір деңгейде өз «кінәсі» болған ғой. Мейлі жазықсыз болса да, заң түрде негізделген «айыбы» бар. Бірақ олардың әйелдерін, қарындастарын, қыздарын түрмеге тоғыту өте-мөте ақтауға болмайтын қылмыс емес пе?! Қай заман болса да, тарихта мұндай қылмысты жасау, ресми түрде жасау тек коммунистердің ғана қолынан келді.

Іштегі ызаны сіз түсінбеген боларсыз бәлкім, олай болса, сіз де «АЛЖИР-ге» барып көріңіз түсінесіз. Немесе төмендегі фотоларды қарап шығыңыз…

Маусым айының 24-і күні Қорғаныс министрлігі журналистерді кәсіби мерекемен құттықтай отырып,
Астана қаласының сыртындағы 68665 әскери бөлімінде жиын өткізді. Жиынның мақсаты «Мәңгі есімізде» республикалық шығармашылық байқауының жеңімпаздарын марапаттау еді. Оған www.kaztube.kz порталының өкілдері де барған болатын. Жиында түрлі шаралар ұйымдастырып, әскери бөліммен таныстырды.

Министрлік журналистерге барлық жағдайды жасап-ақ қойыпты. Қонақтарға арнайы автобустар бөлінген. Әскери бөлімге арнайы жол бастаушы полицейлермен бастап барды.

Автбустан түскен бойда журналистерді сол бөлімнің басшылары мен Қорғаныс министрлігінің баспасөз қызметінің басшылары қарсы алып, құттықтау сөз сөйледі.



Содан соң офицерлерге сөз кезегі беріліп, алдын ала дайындап қойған киім және қару түрлерімен таныстыра жөнелді.





Қару түрлерімен танысқан соң, жаттығу алаңына қарай жол бастады. Бұнда сарбаздар түрлі жаттығулар өткізіп жатты.




Айтпақшы осы кезде журналистердің арасына Қорғаныс министрінің орынбасары, генерал-майор Мұхтаров Талғат Сәбитұлы келіп қосылды.


Әскери бөлім тіршілігімен танысып болған соң, жиынның негізгі себебі болған «Мәңгі есімізде» республикалық шығармашылық байқауының жеңімпаздарын марапаттау рәсімі басталды.
Бұл байқауға шамамен 70 өтінім келіп түсіпті. газет, радио және телевидение, ақпараттық агенттіктердің журналистері, сондай-ақ Екінші дүниежүзілік соғыстың тарихы, майдангерлердің, тыл еңбекшілерінің соғыстан кейінгі тағдырлары, ҰОС ардагерлерінің қоғамдық ұйымдары, ұрыс алаңында қаза болғандарды іздеу туралы материалдарды жариялап, басып шығаратын штаттан тыс авторлар қатысқан екен.
Жеңімпаздар мемлекеттік және орыс тілдерінде бес номинация бойынша анықталды. Сонымен, «Баспасөз басылымдардағы үздік жарияланым» номинациясында «Егемен Қазақстан» газетінің журналисі Жағыпар Жылқыбай және «Екібастұз жаршысы» газетінің журналисі Қанат Алдабаев жеңімпаз атанды.
«Үздік телесюжет/телебағдарлама» номинациясында «24.kz» телеарнасының журналисі Жасын Біркенов пен «МИР» телеарнасының журналисі Татьяна Жигунова марапатталды.
«Үздік радиосюжет/радиобағдарлама» номинациясында «Қазақ радиосы» журналисі Мәдина Ишанова мен «Тенгри FM» радиосының журналисі Ирина Лелявская жеңіп шықты.
«Интернет-басылымдардағы үздік жарияланым» номинациясында «Қазинформ» ақпараттық агенттігінің журналисі Мұрат Жакеев пен «Тengrinews.kz» интернет-порталының журналисі Батыр Қазыбаев атанды.
«Үздік фотоочерк/фоторепортаж» номинациясында «Казахстанская правда» газетінің фототілшісі Юрий Беккер үздік атанды.





Жеңімпаздарға бағалы сыйлықтар табыс етіліп, дипломдармен марапатталды. Сонан соң Қорған министрлігінің Орталық ансамблі әртістерінің өнерін тамашалаудың сәті түсті.



Шара соңында журналистер мен блогерлердің қолына қару беріліп, нысана көздеуге алып барды. АКС-73 автоматынан және «Макаров» тапаншасынан оқ атқан олар өзара шеберліктерін сынасты.




Жиын туралы толығырақ видео нұсқасын мына жерден көре аласыздар

«Айбын» республикалық әскери-патриоттық жастар жиыны туралы постың жалғасы.
*Ескерту: суретке түсініктеме оқығыңыз келсе, курсорды суреттің үстіне апарыңыз


























Жиыннан соң әскерлердің өнері көрсетілді.

10-12 маусым аралығындағы үш күнде Қарағанды облысына қарасты «Спасск» оқу-жаттығу орталығының полигоннында әскери-патриоттық клубтарының өкілдері, әскери мектептердің оқушылары және ЖОО-ның әскери кафедраларының студенттері қатысқан «Айбын» республикалық әскери-патриоттық жастардың алғашқы жиыны болып өтті. Осы жиынның жабылу рәсіміне бірқатар астаналық журналистермен қатар KazTube порталының блогері де барып қайтқан болатын. Оларды Қорғаныс министрлігіне қарасты әскери ұшақпен алып барды.


Бұл байқауға белсенді жастардың 800-ден аса өкілдері бас қосты. Қатысушылар өздерінің машығын, дене даярлығы мен қиындықтарды еңсере білу қабілеттерін көрсетуі тиіс болатын. Сонымен қатар белтемір мен серіпедегі жаттығулар, пневматикалық винтовкадан оқ ату, 100 м. қашықтыққа жүгіру, ұзындыққа секіру, арқан тарту, газтұмша (противогаз), жалпы әскери қорғаныс жиынтығын кию, АК-74 автоматын бөлектеу және құрастыру бойынша спорттың әскери-қолданбалы түрлерінен жеңімпаздар мен жүлдегерлер анықталды.

Жабылу салтанатына ҚР Қорғаныс министрі Иманғали Тасмағамбетов келіп, Қарулы күштердің Жоғары Бас қолбасшысы — ҚР президенті Нұрсұлтан Назарбаевтың жиынға қатысушыларға жолдаған хатын жеткізді.


Хатында Елбасымыз жастарға ыстық ықыласын білдіріп, "Әскерге, оның заманға сай қарулануына және әскери дайындығына қамқорлық — Қазақстанды нығайту жолындағы 100 нақты қадамның — Ұлт Жоспарының маңызды бөлігі. Оны жүзеге асыру ісі басталып та кетті" дей келе, жиынға қатысушыларға төзімділік, мықтылық, әскери бейімділік, командалық рух және өзара жолдастық көмекке адалдық тіледі.

Қорғаныс министрі Елбасы тілегін жеткізген соң, жеңіске жеткен командаларды марапаттады. Сайыстар барысында жалпы командалық бірінші жүлделі орындарды: әскери-патриоттық клубтар арасында Астана қаласындағы «Жасұлан» әскери-патриоттық клубының, ЖОО әскери кафедралары арасында Д. Серікбаев атындағы Шығыс Қазақстан мемлекеттік техникалық университетінің, республикалық әскери мектеп-интернаттар арасында Т. Бигелдинов атындағы Қарағанды республикалық мектеп-интернатының командалары иеленді.

Сонымен қатар орын алған командаларды марапаттауға Ауған соғысының ардагерлері Бақытжан Ертаев пен Бақытбек Смағұл және Қарағанды облысының әкімі Нұрмұхамбет Әбдібеков те қатысты.



Жиын соңы әскерилердің өнер көрсетуіне ұласып, байкерлердің, ұшқыштардың жаттығуларымен, парашютшілердің секіруімен аяқталды.






Толығырақ фото көргіңіз келсе, мына жазбада жарияланған.

Ішкі істер министрлігіне барған блогерлерді ең бірінші баспасөз қызметінің қызметкерлері қарсы алып, осы министрлік туралы қысқаша ақпарат берді де, бөлімдерді аралатуға жол бастады. Алғашқы таныстырылған «Автоматтандырылған дактилоскопиялық зерттеу (папилон) жүйесі» болды. Бұнда адамдардың саусақ таңбалары мен портреттерін анықтайды екен. Алайда бұл бөлімнің жұмыстары құпия болғандықтан көп нәрсені көрсету қиын. Дегенмен қалай жұмыс жасайтынынан аздап болса да хабар берді (оны бейнесюжеттен көруге болады).



Келесі кірген бөлім «Жедел басқару орталығы» болды. Айнала толы экран. Сол экрандардан Астананың тіршілігі алақандағыдай көрініп тұр десе де болғаны. Алайда оларға тоқталмас бұрын, 102 бөліміндегілер туралы айтып өткен дұрыс. Бұнда бірнеше қызметкер қоңыраудың келіп түсуін күтіп отырады. Әр соғылған телефонның қай жерден екенін көрсететін картасы тұрған компьютер алдарында. Сонан соң сол жердегі кезекші полицейге хабарласып, шаруаның оңтайлы шешілуін қамтамасыз етеді.


Ал камераларға келсек. Олардың жан-жаққа бұрылуын осындағы қызметкерлер жасап, бақылайды екен. Қалада сегіз жүзге жуық камера бар. EXPO2017‬ көрмесіне дейін 3 мың камера іске қосылады. Бұл елордадағы қаншама қылмыстың алдын алар еді.
Сонымен қатар бұнда адамды өздігінен танитын камера орнатылуда. Алайда ол тесттік режимде. Егер бәрі ойдағыдай болса, қолданысқа енгізіледі. Іздеуде жүрген қылмыскерді табуға бұл камераның көмегі өте қажет болар еді.

Блогерлердің келесі танысқан бөлімі зерттеу лобороториясы болды. Алайда бұнда бәрі өте құпия болғандықтан, ауызша түсіндірілгені болмаса фотоға да, видеоға да түсіруге тыйым салынды. Ақ халат киген қызметкерлердің ісі ДНК арқылы, қан арқылы қылмыскерді немесе танылуы мүмкін емес мәйтті анықтау. Бұнда негізінен көп жұмыс автоматтандырылған. ТМД бойынша соңғы үлгідегі шетелдік аппараттар. Барлығын жергілікті қызметкерлер меңгерген.
Ең соңғы кірген бөлім ол — Ішкі істер министрлігінің музейі еді. Мекемеге қарасты болғандықтан кішкентай болар деген ой келеді. Сөйтсе бірнеше залға бөлінген үлкендігі таң қалдырды. Бұнда сонау совет заманынан бастап ішкі істер қызметі құрылғалы бергі тарихи мұралар — қару-жарақтар, құжаттар, әскери киім үлгілері, т.б. эксонаттарға толы екен.
Бұл музейге кіру біраз қиындық келтіреді. Ең әуелі сұраныс хат жіберу керек. Содан соң өздері хабарласып, кіру-кірмеуіңіз туралы хабарлайды. Сонан соң барып, көруге мүмкіндігіңіз белгілі болады.




Бұл блогтур туралы мына бейнесюжет арқылы толығырақ білуге мүмкіндігіңіз бар.

Британдық актриса Одри Хепберннің кішкентай елігі болған. Қызық қой, ит емес, мысық емес. Ал балет деген сұлу өнердің хас бишісі, аңыз биші Анна Павлованың аққуы болғанын білесіздер ме? Есімін Джек деп қойған екен. Иә, менің де осындай өзгеше бір жануарларды асырағым келеді ғооооооой)) Жарайды, мәселе онда емес, мен бүгін өз блогымда Аннаның есімін жаңғыртқым келеді.

Көптеген өнертанушылардың айтуынша Аннаның өзге бишілерден айрымашылығы соны мінзеділігінде болса керек. Ол шынайы өмірден жырақтап, өмірді сахна деп білді.15 жасынан бастап үлкен сахнадан көрінген Анна 40 жастан асса да сол әсем қалпында көрермендердің көзайымына айналды.
Сол бір аңыз тұлғаның биін көргендердің айтуынша, «Анна сахнада бейне бір құс сияқты қалықтайтын» деп айтады. Көзінің жасын саусағымен іліп тастап, сондайлық нәзік жылағаны, балаша шаттанып қуанғаны көрерменге сондайлық қуаныш пен мұң сыйлады. Анна қатысқан қойылымдар музыкалық және психологиялық тұрғыдан мазмұнды, эмоциялық бояуға толы, әрі алуан жанрлы болып келеді.
Ол туралы газеттер, «Анна бейне бір қалықтаған бұл сияқты. Анна толқын, Анна күзгі жапырақ» деп жарыса, таңқалыса рецензия жазды.

...1881 жылы қаңтар айында Анна дүние есігін ашты. Әлжуаз болып туған Аннаны ешкім осындай танымал биші болады деп әсте ойламаған еді. Он жасынан бастап Петербургтегі би учлищесінде таң сәріден көзін тырнап ашып сабаққа барып, қысқа демалыс, ұзақ жаттығу, кешкі қойылым сияқты тынымсыз еңбектің арқасында Анна «шаруа отбасы» деген ұғым стереотипін бұзды. 1899 жылы Петербург театр училищесін П.А.Гердтің класы бойынша бітіргеннен кейін, Мариин театрына қабылданды. Аданның «Жизель» балетіндегі Жизелъ, Дельдевездің «Пахитасындағы» Пахита, Минкустың «Баядеркасындағы» Никия мен «Дон Кихотындағы» Китри тәрізді үнемі таңдаулы партияларды ойнады.

Анна тұрмысқа да шықты, бірақ отбасылық өмірде жарастық таба алмады. «Несколько строчек из моей жизни» атты естелігінде А. Павлова, «Мен неліктен күйеуге шықпаймын? Жауап өте қарапайым. Меніңше, шынайы әртіс өнері үшін жан пида болуы міндетті» деп жазады. Сөйте тұра, сөзін былай деп жалғайды, «...әйелге тең келетін ер – музыка мен бидің үйлесуі сияқты дүние». Осы бір жолдардан-ақ, Аннаның бар болмысы мен жан-дүниесінің мұңын көруге болатындай.

Өмірінде қырықтан астам елде сапарлаған Анна заманында қаны жерге тамбайтын ең танымал, жоғары ақы төленетін биші еді. Өзінің мектебі, өзінің балет труппасы болды және аққу асырады.

«Умирающий лебедь» атты шағын би қойылымы Аннаның жұлдызды нөмірлерінің бірі. Сыншылардың бағалауынша аққуды осынша шеберлікпен билеген биші кем де кем. Сахнаға түскен прожектор жарығында асыр салған биші арқасын залға сырт бере билейді. Ал аққу мамығымен көмкерілген биші өзі айтатын «биге адалдық» принципімен бар болмысымен аққу болып айдында жүзеді.
Бишінің осы бір бейнесіне куә болған Камилл Сен-Санс, «Мадам, сізді «аққу» кейіпіңізде көрген сәтте мен өзімнің таңғажайып музыка жазғанымды түсіндім» дегенді айту үшін ғана бишімен жолығуды қалапты.

Анна Павлова өз кезеңінің ұлы актрисасы атанған биші классиканың қатаң шеңберінен шықпай жалпылама-шартты балет бейнелеріне психологиялық және қазіргі заманның терең ойларын енгізді. 1910 жылы өз труппасын ұйымдастырып, гастрольдік сапармен Еуропа, Америка және Азия елдерінде өнер көрсетті.

Сөйткен Анна Павлова 1931 жылы 20 қаңтар күні сахналық өмірінде алғаш рет қойылымға шықпай қалды. Ол ең атақты Гаага сахнасына билеп шықпады. Әбден ауру меңдеген Анна төсекте жатып, «Аққу костюмімді әкеліңдерші» деп сыбырлап барып, мәңгілікке көз жұмды. Бұл 23 қаңтардың суық түні болатын.

Сонымен, асыл достарым. Өткенде «музей түні» кешінде атамыз хан Абылайдың бекзат иығына ілінген шапанының суретін салып едім ғой. Сол үш ғасырдың көзін көрген асыл шапанның бүгінгі күнге қалай жеткені маған өте қызық болған еді. Білдім, қызық болсын деп айта отырсам.

Сөйтіп, осы бір аңызға бергісіз күн сәулесінің шашақтары кейпіндегі алтын оюлармен өрнектелген қызыл-күрең шапан барқыттан тігілген. Абылай шапанын хан қайтыс болған соң, Айғаным ханшайым аманат бойынша ру атасы, қадірменді би Байдалыға сыйлаған екен. Содан ол атадан балаға мирас болып, бүгінде Байдалы бидің ұрпағы Хамза Сәтжановтың қолына жеткен. Орталық Қазақстан тұрғыны көзінің қарашығындай ұқыпты сақтаған шапаны қазіргі күні Астанадағы ұлттық музей залына тапсырылған. Қазақ рухын асқақтатқан бабамыздың көзін көріп қайтыңыздар. Күш береді.

Естеріңізге сала кетсем, Абылай (Әбілмансұр) хан — (1733—1737) билік құрған. Қазақ Ордасының ханы, қазақ мемлекетінің тарихындағы аса көрнекті мемлекет қайраткері, арғы тегі Жошы хан, бергі бабалары қазақ ордасының негізін салған Әз-Жәнібек, одан соң еңсегей бойлы ер Есім хан, Салқам Жәңгір хан. Ол патша өкіметінің губернаторларының ыңғайына жүрмей, Елінің еркіндігін, бостандығын қорғай білген қолбасшы, қайраткер.

Міне, биыл соғыстың аяқталуына 70 жыл толып жатса да, біздің мақтанышымыз Рақымжан Қошқарбаевты әлі де мойындамайтындар көп. Тек Отандық бұқара ақпарат құралдарында ғана батыр атамызды еске алып жазады, ал мысалы өзге ТМД мемлекеттерінің газет-журналдарында, интернет-сайттарында қазақты мүлде жоққа шығарған. Анығына көзімді жеткізу үшін қазіргі жазып жатқан ақпараттарды толықтай дерлік қарап шықтым…


Айта кетерлік жәйт, лейтенант Берест деген кісіні естулеріңіз бар ма? Біздің тарих кітабымызда тек Г. Булатов пен Р. Қошқарбаев деп жазылған(ол тек біздің кітаптарда). Кей кісілер соғысты көрген, ту тіккенде қастарында болған қандас достарынан алған мәлімет бойынша, мүлде елеусіз қалған Берест жайлы көп жазған.


Бір мәлімет бойынша, рейхстагқа Жеңіс Туын «сержант Михаил Егоров пен кіші сержант Мелитон Кантария тіккен» деседі. Бірақ бұл топты лейтенант Алексей Бересттің өзі басқарған екен.
Жоғарғы Әскери Басшылық Жеңіс Туына қатты көңіл бөлгендіктен, ең сенімді деген материалдан тігіп, рейстахқа келе жатқан дивизияларға үлестіріп берілген. Жалпы Тудың саны 9 болған. Сондықтан, рейстахқа тек бір Ту тігілген жоқ…


Отандастардың айтуынша, рейхстахтың негізгі кірер үйіне ең алғаш боп Қызыл Туды қазақстандық Р.Қошқарбаев пен россиялық Г.Булатов тіккенін алға тартады.
"Әр елдің салта басқа" демекші, әркім өз жағын тартқанымен, біздің білуімізше, алдыда аталған совет әскерлері де және де біздің Рахымжанға да атақты Қызыл Туды тігу оңай соққан жоқ. Сондықтан, тарихшылар бұл ерлікке қатысқан солдаттарының бәрінің есімін қалдырмай жазғаны дұрыс болар…