Көңілдестерім. Бақылау. Есепші қыз Гүлайым

Жоға, ешқандай лесби ойындары емес. Қар қалың жауып, Алматы көшелері кептеліске батып жатқан кез еді. Түскі үзілісте үйге баруға ерініп, жұмыста қалғанмын. Кабинетті іштен кілттеп алып, ермек болсын деп пөрнефильм қарауға көштім.
Кеңсе іші тып-тыныш, барлығы шығып кеткен сияқты еді. Кенет асығыс басылған туфлидің дауысын естідім. «Кім болды екен екен?» терезенің жалюзін жартылай ашып, білдірмей қарап едім, ап-арық сирақтары дір-дір етіп, жан-жағына ұрлана қарап есепші Гүлайым бастықтың кабинетіне кіріп бара жатыр екен. Түкпірдегі бір бөлмеде ешкіммен ісі жоқ, қағаздарға көміліп отыратын Гүлайымның түс уақытында бастықтың кабинетінде не жұмысы болуы мүмкін? Аяқ киімімді шешіп, мысық табандап кабинеттен мен де шықтым. Бастық Жәрменнің кабинетінің алдына бардым. Жартылай жабылмай қалған есікке құлағымды тостым.
— Бәрі шығып кетті ме?-деді Жәрмен тамағы қарлығып.
— Иә, ешкім жоқ. Күзетшіге машинаның кілтін ұстатып, складқа жібердім,-деп тұншыға сөйлеген Гүлайымның дауысы естілді. Ұрлықтың үстінен дәл түскеніме бір жағынан қуанып, бір жағынан қорқып, жүрегім дүрсілдей есіктен сығаладым.
— Есікті кілттейін бе?-деген Гүлайымның дауысын естігенде, маңдайымнан тер бұрқ етіп, таңдайыма ап-ащы өттің дәмі келді. Қорқып кетсем керек.
— Тұра берсін, мейлі, келші бері,-деді Жәрмен шалбарсыз тұрған күйінде.
Галстугы салақтап, мүшесін жауып тұр. Гүлайымның үзіліп кетердей бұралып тұрған жіп-жіңішке белінен ұстап, столға қонжита отырғызды да, етегін түріп, көйлегін сыпырып тастамақшы болды. Сырмасы ағытылмай қалған көйлек Гүлайымның басына келіп кептелді де қалды. Қимылы шалт, асығыс Жәрмен соған қарамастан көйлекті тартып қалғанда, қыздың шашы уысында кетті-ау деймін. Гүлайымның «Шашы-ы-ым!» деп баж еткен дауысы шықты. Көйлек те шешілді, сүйекке ілінген терідей денесін сап-салқын столға төсеп жата қалды Гүлайым. Қолында жаңа ғана шешілген қара түсті колготкасы бар. Оны неге тастамағанын ойланып тұратын жоқ, оқиғаны қорқа отырып, қызыға бақылауға көштім. Жәрмен шалбарын ғана шешкені болмаса галстугы салақтап әлі тұр.
Ұлы іс — *ігісті күтіп тұрсам, басталып та кеткен екен. Сүйіспей, өбіспей, аймаласпай, құшақтаспай-ақ басталып кеткен бұл әрекетке таңырқай қарадым. Стол үстіндегі селкілден Гүлайымның қолындағы қара түсті колготкасының тез-тез желпілдеуіне қарап, Жәрмен арыны қатты екенін шамаладым. Өздерін дыбыссыз режимге қойып алып, түк дауыс шығармай жасап жатқан әрекеттерінен-ақ бұлар әлдеқашан тірлікке үйреніп, кәнігіп алғанын айтқызбай-ақ білуге болады. Қатты соққылардан стол үстіндегі журнал жерге түсіп, «Босс отдыхает» деген жазуы бар керамика мүсін сыңғыр етіп құлап түсті. Сынбады. Ресейден келген құрметті қонақтардың сыйға тартқан қымбат мүсін екенін білетінмін. Бір қолымен Гүлайымның омырауын басқан күйі екінші қолын созып, құлап қалған мүсінді кері тұрғызып қойды да, енді ақырын қимылдауға көшті. Шаршағаны ма, әлде стол үстін жайратып алмайын деген ептілігі ме – ол жағы маған белгісіз. Қолымдағы сағатыма қарап болғанша, олар да аяқтап үлгеріпті. Маңдайына тері бұршақтап Жәрмен креслосына сылқ етіп отыра қалды. Гүлайым еркелей бір-екі рет керіліп еді, Жәрмен көз қырын да тастаған жоқ. Тартпасынан сулы салфетка шығарып Гүлайымға қарай лақтырып жіберді. Гүлайым ұялған сыңай танытып, шкафтың артына қарай барып тұрып, сүртініп, тазаланып алып, киімін кие бастады.
— Кредитімді төлейтін уақыт та болып қалды,-деді сосын тұншыға. Жәрмен естісе де мән бермей есінеп отыр. Бір кезде барып:
— Жаңа жылға еден жуушыларға сыйақы жаза сал да, өзіңе аудара қой,-деді. Гүлайым лып етіп ұшып барып, Жәрменнің бетінен сүйіп алды. Жәрмен сүлесоқ қана мырс етіп күлді. Гүлайым шықпай тұрғанда кетіп қалайын деп, ақырып басып өз кабинетіме кіріп кеттім.