Эйзенхайм Нұршайықов. "Махаббат, қыз һәм лох тұлпар"

Мен тып-тыныш, ешкімге тимей, өз шаруамды ыңғайлап, шөп жеп жүрген едім.


Кенет, ол көрінді. Меңтай.


Көрдім де қойдым. «Меңтай болсаң, қайтейін».


Меңтай құлағыма жылы сөздерді айтып, назарымды аударып алды.



Сосын арқама мініп алды. Толқып кеттім. Дегенмен, сыр бермедім.


Тек еңкейіп, жалымнан сипағанда, қатты толқығаным білініп, сезімімді жасыра алмайтын күйге жеттім.


Бірақ екеумізге бір болу жазбаған екен. Меңтай басымды айналдырып, жүрегімді жаралап, мені басқа жігіт үшін тастап кете барды.


Меңтай, жаным, оралшы маған. Иә, онда 75 аттың күші бар, бірақ оның менікіндей жүрегі жоқ ғой