Ария тобы, "Жоғалған жұмақ" (аударма)

Көкжиектен — көкжиекке
Аспан отқа оранған.
Сол бір жалын-безбүйректе,
Арман, үміт жоғалған…

Бірақ кетсең сен ұйқыға,
Періште сен үшін де
Келіп, сүртер көз жасыңды,
Жымисын деп түсінде.

Ұйықта, ұйықта, сен қолымда,
Жаңбыр әні тербетер.
Көкжиектің ең соңында,
Жоғалған жұмақ күтер.

Сұм әзәзіл амалдаумен
Қабырғадан өте алар,
Ұйқыдағы адамдардың
Демін ұрлап кете алар.

Керегі жоқ, қорықпағын,
Рухым сенің жаныңда.
Түн ұйқыңды қорып, бағып
Бірге атырар таңыңды.

Алақанды тосам саған,
Жан-жараңның жасын құй.
Мұң-қайғыңмен толтыр, оған
Қорқыныштың бәрін жи.

Көк аспанды от шалғанын,
Қу өмірдің сол кезде
Үмітіңді тұл қылғанын.
Ұмытасың сен лезде.

Ария, «Потерянный рай»

От края до края
Небо в огне сгорает
И в нем исчезают
Все надежды и мечты.
Но ты засыпаешь,
И ангел к тебе слетает.
Смахнет твои слезы,
Чтоб во сне смеялась ты.

Припев
Засыпай, на руках у меня засыпай.
Засыпай под пенье дождя.
Далеко, там где неба кончается край,
Ты найдешь — потеряный рай.

Во сне хитрый демон
Может пройти сквозь стены.
Дыхание спящих
Он умеет похищать.
Боятся не надо,
Душа моя будет рядом.
Твои сновидения
До рассвета охранять.

Подставлю ладони,
Их болью своей наполни.
Наполни печалью,
Страхом гулкой пустоты.
И ты не узнаешь,
Как небо в огне сгорает,
И жизнь разбивает
Все надежды и мечты.