Уәзип Скотт. "Шервуд жамағаты"
әзип Скотт шығармалары сөйлеу мәнері жағынан батыстық үлгіде болып келеді. Батыс дегенде Ұлыбритания, Франция деп ойлап қалмаңдар, епті — кәдімгі Атырау, Ақтөбе, Орал, Ақтау өңірінің диалектісімен жазады да! Шамасы жас кезінде Дәруішөлгенге ішсапармен көп баруы әсер етсе керек. Сонымен кеше ғана жазылған бір шығармасын назарларыңа ұсынуды жүн санадым, әас.
Уәзип Скотт. «Шервуд жамағаты»
— Мен сені айтып қоям! — деді ересек баладан зәбір көрген бір қожалақ щегол.
— Мал әнаң, пақаның да, мақаның да жоқ, кімге айтасың ал? — деп ыржалақтады әлгі қояншық.
Щегол кімге айтатынын айтты. Бірақ ересек оны естімеді. Оңтүстік шығыстан соққан дауыл жел баланың сөзін ұшырып алып кетті. (Отамалының кезі болатын, бұл жерде менің кінәм жоқ — автордың ескертпесі). (Форс-мажоршылын, ептінің — менің ескертпем).
Бірақ ересегіне бәрібір еді:
— Айта бер, нақу. Кімге айтсаң да қорықпаймын, әас, — деді де жүгіріп келіп кішкентайды кеудесінен итеріп жіберді.
Қорлыққа шыдай алмаған щегол кент сыртындағы орманға қарай жүгірді: талай адамнан естіген — Шервудта әділетшіл жігіттердің жасағы бар, зәбір көргендер мен кедейлерге көмектеседі. "Қазір барып айтам да, вытчтыңды шығартқызамын. Көресің қазір", — деп іштей кіжініп қойды жүгіріп келе жатып. Қараңғы орманға кірісімен жүрісін баяулатып, оларды іздей бастады. Ұзақ іздегені сонша, олардың бар екеніне күмән келтіре бастағандай еді. Түн жақындап, енді қайтамын ба дегенде мұрнына түтіннің иісі келді. Иіспен жүре отырып, қалың бұтақтармен (тура мағынасында) жасырылған қосты да тапты. О Құдайым, бәрі жұрттың тапсанып әңгімелегеніндей екен: Сауыт-саймандар самсап ілулі тұр, маңайда аттар жайылып жүр, екі-үш жерде дәу қазан қайнап жатыр, әр шатырдың алдында «АК-47» автоматтары бастары түйістіріле сүйеліп жиналған. Бәрі жинақы, нағыз әділетшіл жігіттер дерсің. Тек баланы бір нәрсе күмілжітті: Жасыл киімді ағалар жиылып намаз оқып отыр еді…
©patick
Уәзип Скотт. «Шервуд жамағаты»
— Мен сені айтып қоям! — деді ересек баладан зәбір көрген бір қожалақ щегол.
— Мал әнаң, пақаның да, мақаның да жоқ, кімге айтасың ал? — деп ыржалақтады әлгі қояншық.
Щегол кімге айтатынын айтты. Бірақ ересек оны естімеді. Оңтүстік шығыстан соққан дауыл жел баланың сөзін ұшырып алып кетті. (Отамалының кезі болатын, бұл жерде менің кінәм жоқ — автордың ескертпесі). (Форс-мажоршылын, ептінің — менің ескертпем).
Бірақ ересегіне бәрібір еді:
— Айта бер, нақу. Кімге айтсаң да қорықпаймын, әас, — деді де жүгіріп келіп кішкентайды кеудесінен итеріп жіберді.
Қорлыққа шыдай алмаған щегол кент сыртындағы орманға қарай жүгірді: талай адамнан естіген — Шервудта әділетшіл жігіттердің жасағы бар, зәбір көргендер мен кедейлерге көмектеседі. "Қазір барып айтам да, вытчтыңды шығартқызамын. Көресің қазір", — деп іштей кіжініп қойды жүгіріп келе жатып. Қараңғы орманға кірісімен жүрісін баяулатып, оларды іздей бастады. Ұзақ іздегені сонша, олардың бар екеніне күмән келтіре бастағандай еді. Түн жақындап, енді қайтамын ба дегенде мұрнына түтіннің иісі келді. Иіспен жүре отырып, қалың бұтақтармен (тура мағынасында) жасырылған қосты да тапты. О Құдайым, бәрі жұрттың тапсанып әңгімелегеніндей екен: Сауыт-саймандар самсап ілулі тұр, маңайда аттар жайылып жүр, екі-үш жерде дәу қазан қайнап жатыр, әр шатырдың алдында «АК-47» автоматтары бастары түйістіріле сүйеліп жиналған. Бәрі жинақы, нағыз әділетшіл жігіттер дерсің. Тек баланы бір нәрсе күмілжітті: Жасыл киімді ағалар жиылып намаз оқып отыр еді…
©patick
6 пікір