Әскерге хат
Сен жүресің ел үшін құздарды аттай,
Кеңістікті шарт тіліп ызғар батпай,
Өз орнында озіңнің үйің тұрар,
Үміт күткен жер көктен қызғалдақтай.
Амандығың бәрінің барша бағы,
Ырыс болсын әскердің әр сабағы.
Тәңір жазып ай өтер жыл да өтер,
Сүйген бір жан өзіңді қарсы алады.
Сағыныштар тығылар алқымыңа,
Ол дегенің алыстың шарты мына.
Мен өмірде шат күліп журермін тек,
Егер сен де тоңбасаң салқынына.
Сен сезінші алыс пен жақыныңды,
Торыққанда алыстан шақыр үнді.
Еш бөгетсіз сол шақта жүріп өтер,
Сәлемім сан мыңдаған шақырымды…
Отан қорғау-ұлы іс ұғынғанға,
Сезініп қал, сыр бар да, жырың барда.
Ата- ана бар алыста сағынысқан
Көргісі кеп жүретін ұлын алда
Мініп алып «шынығу желкеніне»
Ораларсың мейлі кеш, ертелі де.
Оңды — солды үміт қып бір сәулені,
Алаңдаймын уақыттың ертеңіне.
Адам болмас жан — жақты жиып термей
Жаратушым еңсеңді биік бергей!
Көріне бер, әр жырымның әлемінде
Сағынышты сомдаған кейіпкердей…
Лаура Әбдіқадырова
Кеңістікті шарт тіліп ызғар батпай,
Өз орнында озіңнің үйің тұрар,
Үміт күткен жер көктен қызғалдақтай.
Амандығың бәрінің барша бағы,
Ырыс болсын әскердің әр сабағы.
Тәңір жазып ай өтер жыл да өтер,
Сүйген бір жан өзіңді қарсы алады.
Сағыныштар тығылар алқымыңа,
Ол дегенің алыстың шарты мына.
Мен өмірде шат күліп журермін тек,
Егер сен де тоңбасаң салқынына.
Сен сезінші алыс пен жақыныңды,
Торыққанда алыстан шақыр үнді.
Еш бөгетсіз сол шақта жүріп өтер,
Сәлемім сан мыңдаған шақырымды…
Отан қорғау-ұлы іс ұғынғанға,
Сезініп қал, сыр бар да, жырың барда.
Ата- ана бар алыста сағынысқан
Көргісі кеп жүретін ұлын алда
Мініп алып «шынығу желкеніне»
Ораларсың мейлі кеш, ертелі де.
Оңды — солды үміт қып бір сәулені,
Алаңдаймын уақыттың ертеңіне.
Адам болмас жан — жақты жиып термей
Жаратушым еңсеңді биік бергей!
Көріне бер, әр жырымның әлемінде
Сағынышты сомдаған кейіпкердей…
Лаура Әбдіқадырова
Ранним солнечным утречком
Провожала она
Своего ненаглядного
Своего паренька
Ты служи ненаглядный мой
Обо мне не тужи
Если что-то случится вдруг
Обо всём напиши
Не проходит и годика
Парень весточку шлёт
Перебило мне ноженьки
Обожгло всё лицо
Коли любишь по-прежнему
И горит огонёк
Приезжай забери меня
Пишет ей паренёк
Коли любишь по-прежнему
И горит огонёк
Приезжай забери меня
Пишет ей паренёк
Но ответила девушка
Что любви больше нет
Что любовь уж потеряна
Вот такой был ответ
Ковыляй потихонечку
А меня ты забудь
Зарастут твои ноженьки
Проживёшь как-нибудь
Ковыляй потихонечку
А меня ты забудь
Зарастут твои ноженьки
Проживёшь как-нибудь
Ранним солнечным утречком
Возвращался домой
Скорым «дембельским» поездом
Паренёк молодой
С голубыми погонами
С сигаретой в зубах
Шёл походкою бодрою
На обеих ногах
С голубыми погонами
С сигаретой в зубах
Шёл походкою бодрою
На обеих ногах
И с улыбкой и радостью
Парня встретила мать
Прибежала та девушка
И хотела обнять
Расскажи ненаглядный мой
Сколько бед повидал
А солдат оттолкнул её
И тихонько сказал
Ковыляй потихонечку
А меня ты забудь
Заросли мои ноженьки
Проживу как-нибудь
Ковыляй потихонечку
А меня ты забудь
Заросли мои ноженьки
Проживу как-нибудь
Проживу как-нибудь