Дюмағали Саин. "Үкілеген арман"

… ылғи адамды түтіп жеген, ә десең мә дейтін мықты, әлді, талантты адамдардан тұратын сайт болса © Satibaldi

Бастамас бұрын, аздап шегініс:
Бұл шытпақтың атын «Сейітқали Меттерних. Исаның екінші кетуі» деп қойғым келген, әрі бері қарадым да, екі мың жыл бойы Иса байғұс қабірінде сальто-мортале, двойной ритбергер, тройной тулуптың түр-түрін жасап зайып алған шығар, мазаламайын дедім. Оның үстіне тәқуа Иса мен кейіпкерімнің өмір салты мен бет-әлпетінде аздап айырмашылық бар екен. Күпірлік қылмай, қарапайым атағанымды кешіре көріңдер. Ал енді кезекті сюжетке берейік.

***
Кадр сыртындағы Володарскийдің мұрнынан шыққан дауысы:
Белгісід бодашақта. Керекидфо. Гуадтадабо зыддады.

Төрт мыңыншы керемет сюжетін жазып болған Satibaldi, бір қайтара өз жазбасын оқып, бұттан кетіп алды да, «жариялауды» басып қалды.
Әдеттегідей коменттарийлер көп күттірмеді.
— Нащар, тым нащщщщар!- деді Мейіржан.
— Блогосфераның масқарасы! — деді Лже-Satvaldo
— Satibaldi утренникте айтып берсең, өтер ме еді! — деді ademi_alem.
— Гардобты жардың! Красавчик бырат, Өртейсің! Тағы жаз!  — деді Adiletshu,
Сатыбалды «Бәсе, бір адамға ұнапты әйтеуір», деп жұбана бергені сол-ақ екен, бұл пікір жазбаға емес, Лже-Satvaldo-ның пікіріне бағытталыпты.
Шаблон шытынады. Сатыбалдымен сусындап өскен баяғы жастарың бүгінде бір-бір мыңнан фанаттары бар ірі жазбагерге айналған.
«Ай тексіздер! Мастұр батыр ел аузын аққа жеткізсе, Сатыбалды сендердің саусақтарыңды наққа жеткізбеп пе еді?» -деді Patick. Әрі-бері жақтаспақ болған амигосына Satibаldi «Жақтаспа, қоя бер! кто меч поднимет, тот от меча и погибнет Бәрі дұрыс, бобурым, таңғы әтештер үш рет бақырам дегенше, сен де менен үш рет бас тартасың!» деп «жекехат» та жіберді.
«Жоғалнақ! Бірінші блогер сен болғанда, адамдар әлі күнге шейін wordpress қолданып жүрер еді!»
— деп Konvict де Патикке дүрсе қоя берді.
«Коньюктивитке не жоқ десейш» деп Кербабаев өз көтіне өзі сенбей сайт парақшасының бетін бір жаңартты.
«Satibaldi паролін ішіп қойғаннан сау ма, мынау кімнің жазғаны?»
— деп тым жақсы шәкірт боп жүрген Rafаello да қағытып қалудың мүмкіндігін мүлт жібермеді.
Сатыбалды «Rafaello-ға жауап беру» пернесін басып, ішіне «Сен де ме, Брут???» деп терді де,«жіберуді» баспас бұрын, асықпай бетін сипап, мониторға тағы бір қарады.
«Ех, ептібайымайдтар, сағынатын болдым сендерді» -деп ойлады. Екі қарады. Көзіне қуаныш пен қимастық сезімімен жас та үйірілді даЧы.
Соңғы рет тағы қарады. Бір кезде есіне бірдеңе түскендей, дереу осы сәтті суретке түсіріп алды да, «жұмыс үстеліне» сақтап, сайттан шығып, паролін әдейі ұмытып қалды. Сөйтті де сағатқа қарады — сағат таңғы үш екен. Нақұрыстың телефонын терді.
— Сегунда, Антуанның асында шаппағанда, Палташевтың тасында шабасың ба деген әжем қаззақ.
— Е не боп қалды, бырат? -деді дамбалшаң, ұйқылы-ояу көзі мен тасын алма кезек уқалаған Нақұрыс.
— Осындай қуанышты сәтті сенімен бөліспегенде кіммен бөлісем, а-а-а? Келшейш нақ, бір жәшік арақ, ой енесс гулять так гулять, бір жарым жәшік арақ, жеті пиражкиіңді көтеріп алам нақ!
Егжей-тегжейін сұрамастан, Нақұрыс:
— Бастай бер бырат, қазір жетем! -деді.
Шымылдық.