Керекинфо қонағы: Қайыпомар
"Құрметті редакция! Осы жертөледе өмір бар ма?.. Рахмет." Абай Асанкелдіұлы, Тараз.
Неге сайтқа қонақ ретінде — понттан жұрдай қаратабан пролетариат өкілдерін шақырмасқа?
Адам баласы о бастан екіжүзді келед, нақтың. Оған қаззақтардың үш жүзге бөлінетінін қосыңыз, сонда тіпті — бесжүзді адам болып шығамыз. Таң ата жұмысқа шыққан қатындар Мейрамбекті мұз артымен бірге, Деппті, Каприоны, каприді ойлап бара жатады. Дәл сол уақытта «түнімен жауған қарды тазалаған кім?», "Қоқыс контейнерін тазалап қойған кім болды?" деп ойламайды да. Кім болсын олар, міне олар сантехниктер, электриктер, жұмысшылар, міне олар — көрінбейтін майданның майталмандары!
Олар ештеңені міндетсімейді. Оларды кемінде үш адам лақтырып кеткен. Олардың өлтіргісі келетін кемінде үш адамы бар, бірақ ешқашан өлтірмейді. Күлгін көйлек кигендерді көгілдірлер деп, алда-жалда кездесіп қалатын қаладағы кластастарымен амандаспайтын да осылар.
Сонымен, бүгінгі қонағымыз — мебельші, сантехник, каменщик һәм сылақшы Қайыпомар.
***
— Қайып, сен Керекинфо сайтының қонағысың бүгін.
— Неге?
— Жәй, мен солай шештім.
— Гамбюдірге саласың ба сонда?
— Аха.
— Сосын жұрт ЦОН-дағыдай «чік-чік-чік» еткізед те, ФБР-дағыдай «фук-фук-фук» етіп, суретіммен шығып тұра ма?
— Солай десең де болад.
— Гүлсана оқыса ұят шығар. Айына 5 мың төлейм нақ телефонына, сабақ оқымайд әйтпесе, мақан да қанды ішт жалғыз қарындасыңды қаңғытпа деп. Ноувугін осылай телефонға жалғап алд. Ол да көре ме?
— Шын атыңмен салмаймыз ғой нақ.
— Ааа, тұра тұр: мені сосын дабылю-дабылю-дабылю деп қарайд, аха?
— Дәл солай.
— Небір историялар бар шығар а компьютерде? Қол тимейд нақ сен сияқты бұтағымды жеп отыруға. Әйтпесе… Отпіскіде жатывалып қарамасам шешесс, осы бар ғой. Тұра тұрш: анау Алматының вагзалы ғой? Ойябааа — жынды қыздар тұр ғой нақ! Біз сияқты бейшаралар тігіліп біреудің мебелін жасайд, боғын тазалайд нақ, сен рақатнақ — қыздарды қарап отырасың.
— Жетед историялар.
— Біздің историяларымызды да батыйқара* салжіверіп жүрген шығарсың, сен пидараздан шығад нақ. Сатып жүрсің бе, қойым біліпті епті.
— Кімге керек епті сенің историяң.
— Айтпақшы, өткенде мешіт өртеніп жатқанда Ғанидің біртішкісі соткіге түсіріп алған екен, бір журнал гамбюдірде көрсетеміз деп, 300 долларға сатып алып кетіпті. Бізге сондай халябі де кездеспейд шешесс. Құдай бізге 300 долларды абызательні арттан айдап болып беред шешесс.
— Лібә, 300 доллар үшін тағы да өрт тілеп отырсың ба сонда? Пензесс нақ!
— Жоқ, енді бір қой өртенді ғой епті, бәрібір емес пе?
— Өртене қалса да, ана соткіңмен қайдан түсіресің епті, жарасың нақ.
— Со, Гүлсананың соткісін алывалатын шығарм нақ, өткенде флешкі алып беріп едім, музыка, радио тыңдауға. Соны ұстап жүрем енді.
— Лібәәә, сонда өрт тілеп отырсың ба?
— Ой епті, вабще дейм нақ, өрт тілеген нес, сукі. Әведке деп шақырдың ба, енді қайда нақ, манты, бір жарты — ойнап айтам нақ — тек манты дегенім ғой.
— Шынында да, сенен жөнді интервью шықпайтын сияқты. Жүр епті, тамақ жевалайық…
батыйқара* — втихаря
Неге сайтқа қонақ ретінде — понттан жұрдай қаратабан пролетариат өкілдерін шақырмасқа?
Адам баласы о бастан екіжүзді келед, нақтың. Оған қаззақтардың үш жүзге бөлінетінін қосыңыз, сонда тіпті — бесжүзді адам болып шығамыз. Таң ата жұмысқа шыққан қатындар Мейрамбекті мұз артымен бірге, Деппті, Каприоны, каприді ойлап бара жатады. Дәл сол уақытта «түнімен жауған қарды тазалаған кім?», "Қоқыс контейнерін тазалап қойған кім болды?" деп ойламайды да. Кім болсын олар, міне олар сантехниктер, электриктер, жұмысшылар, міне олар — көрінбейтін майданның майталмандары!
Олар ештеңені міндетсімейді. Оларды кемінде үш адам лақтырып кеткен. Олардың өлтіргісі келетін кемінде үш адамы бар, бірақ ешқашан өлтірмейді. Күлгін көйлек кигендерді көгілдірлер деп, алда-жалда кездесіп қалатын қаладағы кластастарымен амандаспайтын да осылар.
Сонымен, бүгінгі қонағымыз — мебельші, сантехник, каменщик һәм сылақшы Қайыпомар.
***
— Қайып, сен Керекинфо сайтының қонағысың бүгін.
— Неге?
— Жәй, мен солай шештім.
— Гамбюдірге саласың ба сонда?
— Аха.
— Сосын жұрт ЦОН-дағыдай «чік-чік-чік» еткізед те, ФБР-дағыдай «фук-фук-фук» етіп, суретіммен шығып тұра ма?
— Солай десең де болад.
— Гүлсана оқыса ұят шығар. Айына 5 мың төлейм нақ телефонына, сабақ оқымайд әйтпесе, мақан да қанды ішт жалғыз қарындасыңды қаңғытпа деп. Ноувугін осылай телефонға жалғап алд. Ол да көре ме?
— Шын атыңмен салмаймыз ғой нақ.
— Ааа, тұра тұр: мені сосын дабылю-дабылю-дабылю деп қарайд, аха?
— Дәл солай.
— Небір историялар бар шығар а компьютерде? Қол тимейд нақ сен сияқты бұтағымды жеп отыруға. Әйтпесе… Отпіскіде жатывалып қарамасам шешесс, осы бар ғой. Тұра тұрш: анау Алматының вагзалы ғой? Ойябааа — жынды қыздар тұр ғой нақ! Біз сияқты бейшаралар тігіліп біреудің мебелін жасайд, боғын тазалайд нақ, сен рақатнақ — қыздарды қарап отырасың.
— Жетед историялар.
— Біздің историяларымызды да батыйқара* салжіверіп жүрген шығарсың, сен пидараздан шығад нақ. Сатып жүрсің бе, қойым біліпті епті.
— Кімге керек епті сенің историяң.
— Айтпақшы, өткенде мешіт өртеніп жатқанда Ғанидің біртішкісі соткіге түсіріп алған екен, бір журнал гамбюдірде көрсетеміз деп, 300 долларға сатып алып кетіпті. Бізге сондай халябі де кездеспейд шешесс. Құдай бізге 300 долларды абызательні арттан айдап болып беред шешесс.
— Лібә, 300 доллар үшін тағы да өрт тілеп отырсың ба сонда? Пензесс нақ!
— Жоқ, енді бір қой өртенді ғой епті, бәрібір емес пе?
— Өртене қалса да, ана соткіңмен қайдан түсіресің епті, жарасың нақ.
— Со, Гүлсананың соткісін алывалатын шығарм нақ, өткенде флешкі алып беріп едім, музыка, радио тыңдауға. Соны ұстап жүрем енді.
— Лібәәә, сонда өрт тілеп отырсың ба?
— Ой епті, вабще дейм нақ, өрт тілеген нес, сукі. Әведке деп шақырдың ба, енді қайда нақ, манты, бір жарты — ойнап айтам нақ — тек манты дегенім ғой.
— Шынында да, сенен жөнді интервью шықпайтын сияқты. Жүр епті, тамақ жевалайық…
батыйқара* — втихаря
мына сөзді тек дауыстап оқығасын түсіндім
рахмет сізге күліп күліп ішім ауырды