Қайыпомар Рәдішев. "Ауылдан Астанаға саяхат" - Акт #1. Министрліктер Үйі
(ҮЙРЕК ҚАЛПЫНДА)
«Мемлекеттік аппарат азая ма десем, тіпті үш-төрт есеге көбейіп бара жатыр!.. Қағазды аударыстырып отырып, қыруар жалақы алатын қызметкерлерді босатыңдар!». © ҚР Президенті Н.Ә. Назарбаев.
Қазақтардың астанасы Астанаға ертеде кетіп қалған бөтелкелес достарыммен қауышып жатырмын. Әңгімелері екі есекке және бір KILYZAMAN -ға жүк болады десем, артық болмас. Жұтынып-жұтынып тыңдайсың: бастан кешкен қызықтары мен аяғымен кешкен шыжықтары таусылмайды. Әңгімелерін адами тілге бұрмалап әкеліп, жариялап тұруды шештім. Оригинал тілінде енді өздерің білесіңдер — жүк көтеруші, сантехник болған жігіттің аузынан шыққанын солаймен сала салса ұят болар.
— Ал Қайып-Кәйіп, баста. Бірден айтайын: сен оқымаған адамсың, іштіп-тышудан қолың тимеді; және қазір менімен отырғаныңа қарағанда — әлі де тимей жүрген секілді. Ендеше өзіңше саяси мәндегі бірдеңе айтпай-ақ қой, күлкі боласың. Қалың оқырманға (айталық — Aldeken -ге) және жұқа жұртшылыққа (айталық — ushkin -ға, нанбасаңдар фигурасын аватарынан көруге болады) сенің Министрліктер Үйіне кіріп, өз көзіңмен не көргенің қызық.
— Жақсы, айтып тастайын нақ. Қожайын оятад та бір күні. Таңғы төрт жарымда. N. Министрлігіне барып, мебель жасайсың дейд! Историям содан басталды…
-Айта берсейш.
— Лібә, бірде байқамай, «секіреткі» деген адделыне кіріп кетіппін, гардобты жарып жүрім ғой мен шешесс! Бірден Кыныбы, прократура, спесназ жүгіріп келд те, қол-аяғымды қайырып, бұтымды-бұт қылып алып кетті.
— Өтірік айтпа: онда прокуратура болмайд.
— Жоқ енді, ахутный адамдар дегенім ғой. Эмпытри тыңдап жүрген плейірімді 3,14пыт қылып, гамбюдірге жалғап қарады, құдай сақтағанда — ішінде Бейбіт-сейбіт, Мәдина-сәдиналардан басқа дым жоқ еді.
— Ой лібәә, құдай сақтағанда демеш, сенде одан басқа не болушы ед, жарасың нақ!
— Неге болмайд менде? Кейде қожайын бұғалтырский дакументтер салмай ма!!!
— Айта берш.
— Сосын бробыскың қайда дейд. Мә, енегімнің бробыскісі саған дедім шешесс.
— Ой лібәәә, тап сүйдемеген шығарсың енді, бұтыңа жіберіп, тышып отырған шығарсың?
— Мені айта алмайд деш? Айта алмайд деш?!
— Жақсы, айта берш әңгімеңді.
— Сосын мені қоя берді де, мебель жасауға тапсырыс берген кабинеттегі кісіні айдады нақ арттан! Көшедегі қаңғыбас жұмысшыларды неге шақырасыңдар, іште хозаддел бар емес пе деп.
— Сосын?
— Жүрік енді сосын. Айтпақшы милитса келіп алып кетті нақ: сыртқа шықсам кынбы-прокуратура-спесназдың машиналары келіп тұр, ибааа!
— Өтірік айтпаш лібә.
— Енді, ахутный кісілер дегенім ғой. Млитса брапискіге штраф салд, кешке қарай Муңкә, Үбәктар шығарывалд шешесс, тиынын беріп.
— Кетейнақ, Муңкәлар да осында ма?
— Ия нақ, сен ғой пездес болып хабарласпай жатываласың сукі. Олар баяғыдан осында…
(Келесі санда — Қайыпомардың басқа картоптарымен жарылған күйінде таныс боласыздар.)
«Мемлекеттік аппарат азая ма десем, тіпті үш-төрт есеге көбейіп бара жатыр!.. Қағазды аударыстырып отырып, қыруар жалақы алатын қызметкерлерді босатыңдар!». © ҚР Президенті Н.Ә. Назарбаев.
Қазақтардың астанасы Астанаға ертеде кетіп қалған бөтелкелес достарыммен қауышып жатырмын. Әңгімелері екі есекке және бір KILYZAMAN -ға жүк болады десем, артық болмас. Жұтынып-жұтынып тыңдайсың: бастан кешкен қызықтары мен аяғымен кешкен шыжықтары таусылмайды. Әңгімелерін адами тілге бұрмалап әкеліп, жариялап тұруды шештім. Оригинал тілінде енді өздерің білесіңдер — жүк көтеруші, сантехник болған жігіттің аузынан шыққанын солаймен сала салса ұят болар.
— Ал Қайып-Кәйіп, баста. Бірден айтайын: сен оқымаған адамсың, іштіп-тышудан қолың тимеді; және қазір менімен отырғаныңа қарағанда — әлі де тимей жүрген секілді. Ендеше өзіңше саяси мәндегі бірдеңе айтпай-ақ қой, күлкі боласың. Қалың оқырманға (айталық — Aldeken -ге) және жұқа жұртшылыққа (айталық — ushkin -ға, нанбасаңдар фигурасын аватарынан көруге болады) сенің Министрліктер Үйіне кіріп, өз көзіңмен не көргенің қызық.
— Жақсы, айтып тастайын нақ. Қожайын оятад та бір күні. Таңғы төрт жарымда. N. Министрлігіне барып, мебель жасайсың дейд! Историям содан басталды…
-Айта берсейш.
— Лібә, бірде байқамай, «секіреткі» деген адделыне кіріп кетіппін, гардобты жарып жүрім ғой мен шешесс! Бірден Кыныбы, прократура, спесназ жүгіріп келд те, қол-аяғымды қайырып, бұтымды-бұт қылып алып кетті.
— Өтірік айтпа: онда прокуратура болмайд.
— Жоқ енді, ахутный адамдар дегенім ғой. Эмпытри тыңдап жүрген плейірімді 3,14пыт қылып, гамбюдірге жалғап қарады, құдай сақтағанда — ішінде Бейбіт-сейбіт, Мәдина-сәдиналардан басқа дым жоқ еді.
— Ой лібәә, құдай сақтағанда демеш, сенде одан басқа не болушы ед, жарасың нақ!
— Неге болмайд менде? Кейде қожайын бұғалтырский дакументтер салмай ма!!!
— Айта берш.
— Сосын бробыскың қайда дейд. Мә, енегімнің бробыскісі саған дедім шешесс.
— Ой лібәәә, тап сүйдемеген шығарсың енді, бұтыңа жіберіп, тышып отырған шығарсың?
— Мені айта алмайд деш? Айта алмайд деш?!
— Жақсы, айта берш әңгімеңді.
— Сосын мені қоя берді де, мебель жасауға тапсырыс берген кабинеттегі кісіні айдады нақ арттан! Көшедегі қаңғыбас жұмысшыларды неге шақырасыңдар, іште хозаддел бар емес пе деп.
— Сосын?
— Жүрік енді сосын. Айтпақшы милитса келіп алып кетті нақ: сыртқа шықсам кынбы-прокуратура-спесназдың машиналары келіп тұр, ибааа!
— Өтірік айтпаш лібә.
— Енді, ахутный кісілер дегенім ғой. Млитса брапискіге штраф салд, кешке қарай Муңкә, Үбәктар шығарывалд шешесс, тиынын беріп.
— Кетейнақ, Муңкәлар да осында ма?
— Ия нақ, сен ғой пездес болып хабарласпай жатываласың сукі. Олар баяғыдан осында…
(Келесі санда — Қайыпомардың басқа картоптарымен жарылған күйінде таныс боласыздар.)
15 пікір