91-лердің вешіріне бармауыңызға (бармауымызға) не кедергі?
Баяғыда вешір дегендер болатын. Қазірде бар шығар ауылдарда. Бірақ баяғыдай емес. Біз вешір жасағанда бізге келіп тілек айтады деп 1974-ші жылғылардан бастап әр қайсысына «Пщеничный» мен «Агдамнан» дайындап қоятын едік. Біздің (84тердің) вешірге 74-терден бастап 86-ларға дейін кіріп шығар еді. Біз де сол кездерде біразына кіріп шығатынбыз. Қазір олай емес. 89 отыр ма, басқа ешкім бармайды ол жерге. Сіздерде білмеймін, бізде қазір осылай жағдай.
қонаққа да еркін бара алмаймыз алдын ала хабар бермей.
omarbirat, келіңіз, ялмаңыз.Бірақ бізде вешір деген жоқ. Біз кафе, ночной клубтарға билеуге барамыз
Біздің ауданда бешірдің саясаты басқаша еді. Біздің 83-тердің бешіріне 81-лермен 82-лер ғана келетін, яғни екі жас үлкендер ғана араласатын. Біздің 83тер — 84-тер мен 85-тердің бешіріне баратын, одан кішілердің бешіріне бару как то ыңғайсыз немесе ұят бірдеме еді.
Қазіргі жастар төрт бес адам болып кафеге немесе түнгі клубқа барып өздерімен өздері бешірлетіп қайта салады.
Талай муғалімдер сабалды. Талай менмін деген старшактар щеголдарға жем болды. Пышақталды да. Бәрі шетінен рыцарь болған заманды көзіме елестете алмаймын. Шакалдар мен ездер бұрын да болған, қазір де бар.
Аздап құндылықтар өзгеріп, заява жазу, папасының күшімен түрмеден сытылып шығу деген сияқтылар болмаса, сол баяғы система.
ПС. Өзім түнде көшеде жүрмеуге тырысам, жүре қалсам, үлкен бляхалы белдігімді талисман санаймын. Талай мамбеттерден құтқарған.
Осы мәселені көтеріп, «Егемен Қазақстанға» шығаратын бір ізгі жан табылар ма екен…