Махаббат, қызық мол жылдар...

Біздің группаның “жұлдызды” жұбы Нұрсұлтан мен Перизаттың арасына қара мысық жүгіріп өтіп, енді бір-бірінен кешірім сұрауға батпай жүрген кездері еді…

Содан бері Перизатқа ас батпай,


тиісінше, Нұрсұлтан да сүйгенін сырттай бақылап қана тынатын…


Әдеттегідей сабақ. Ағай “Қазір келемінін” айтып шығып кетті.


10минут өтті,15минут… Ағай келер емес… Бір кезде топ басшысы Жұлдыз: “Қыздар, жігіттер! Одан да далаға шығып қар атысып ойнамаймыз ба?!!”


Бәрінің де қалауы осы еді. Оқымысты Әселге дейін: “Кітабымның қай бетіне келгенімді белгілеп қойып, мен де сыртқа шығайын…”


Бәріміз көңілдіміз…


Бір кезде Нұрсұлтан Перизаттың шетте тұрғанын көріп,


бойындағы бар батылдығын жинап, қасына жақындады…


Нұрсұлтан: “Маған ренжідің бе?”

Перизат:”Иә…”

Нұрсұлтан:”Кешірші”


Қос ғашық қайтадан қол ұстасты.


Пәк сезімдер мен мөлдір сырлардың бәрін қойнына жасырып әппақ қар жатыр…


П.С: Сабақтан “қашқанымыз”үшін ағайымыздан керемет бір ұрыс естісек те, біз шексіз қуанышты едік…
Оқиғаға қатысқандар: ҚазҰУ-дің филология, журналистика факультетінің студенттері.

Басты рөлдерде: Нұрсұлтан Абдришов, Перизат Сәлиева

“Режиссер”: Мейіргүл Оңғарова)

түпнұсқа мында: ushkin1.wordpress.com