Адам өз рухын сезінуі
            
                
                                            Кейде адамдарда болады ғой, болып жатқан оқиғаны бұрын түсінде көргендей боласың. Содан соң айтасың: «дәл осыны түсімде көрдім» — деп. Бұл сонда қалай… Не себептен болады?
Бұның түске қатысы жоқ. Бұл жер бетіндегі барлық адам баласында болатын жағдай. Адамның рухы болады. (яғни, адамның жаны, рух пен жан бір мағына) Адам өлген кезде, оның сыртқы тәні, денесі қабірде шіріп жоқ боп кетеді. Ал рухы өлмейді, көкке көтеріледі. Яғни, рухымыз Аллаға қайтарылады. Алладан келдік, қайтадан Аллаға қайтамыз деген сөз бар. Ең бірінші адам баласы ананың құрсағында жаратылып жатқан кезде, ең алдымен оның рухы жаратылады екен. Сосын осы рухына бүкіл жер бетін, өзінің болашақ өмірде көретін оқиғаларын, көретін жерлерін алдын-ала көрсетіп қояды екен осы рухқа. Міне бізде осындай жағдайлар болады, бұрын осы жерде болған сияқты, осы оқиғаны бұрын көрген сияқты боп тұрамыз, сол кезде рухымыз сезінеді екен сол жерде болғанын. Ислам дінінде әлимсақтан бері мұсылманбыз деген сөз бар, әлимсақ деп адамның рухы жаратылған кезді айтады, яғни бүкіл адам баласы жаратылған кезде мұсылман боп жаратылады екен. Кейін оны ата-анасы не мұсылман, не христиан, не буддист қылып тәрбиелейді.Бұл, яғни, біздің бұрын болғандай секілді бір сәт осы жағдайды сезінуіміз біздің кім екенімізді айқындап береді. Яғни мұсылман болуды қаласақ та, қаламасақ та, Ислам дінін жақсы көрсек те, жек көрсек те, егер рухымыз осы бірсәттік жағдайды сезінсе, бұл біздің мұсылман екенімізді білдіреді.
            
                            Әрі қарай
                    Бұның түске қатысы жоқ. Бұл жер бетіндегі барлық адам баласында болатын жағдай. Адамның рухы болады. (яғни, адамның жаны, рух пен жан бір мағына) Адам өлген кезде, оның сыртқы тәні, денесі қабірде шіріп жоқ боп кетеді. Ал рухы өлмейді, көкке көтеріледі. Яғни, рухымыз Аллаға қайтарылады. Алладан келдік, қайтадан Аллаға қайтамыз деген сөз бар. Ең бірінші адам баласы ананың құрсағында жаратылып жатқан кезде, ең алдымен оның рухы жаратылады екен. Сосын осы рухына бүкіл жер бетін, өзінің болашақ өмірде көретін оқиғаларын, көретін жерлерін алдын-ала көрсетіп қояды екен осы рухқа. Міне бізде осындай жағдайлар болады, бұрын осы жерде болған сияқты, осы оқиғаны бұрын көрген сияқты боп тұрамыз, сол кезде рухымыз сезінеді екен сол жерде болғанын. Ислам дінінде әлимсақтан бері мұсылманбыз деген сөз бар, әлимсақ деп адамның рухы жаратылған кезді айтады, яғни бүкіл адам баласы жаратылған кезде мұсылман боп жаратылады екен. Кейін оны ата-анасы не мұсылман, не христиан, не буддист қылып тәрбиелейді.Бұл, яғни, біздің бұрын болғандай секілді бір сәт осы жағдайды сезінуіміз біздің кім екенімізді айқындап береді. Яғни мұсылман болуды қаласақ та, қаламасақ та, Ислам дінін жақсы көрсек те, жек көрсек те, егер рухымыз осы бірсәттік жағдайды сезінсе, бұл біздің мұсылман екенімізді білдіреді.

            






            
Болашақ қалыңдығымен кездесуден келе жатқан Ербол жан жағына ойлана көз салды. Ары-бері сабылып жүрген адамдардың жүзіне қараған ол түрлі ойдың жетегіне кетті. Бірінің бар дүние ауыртпалығын құдды өзі ғана арқалап жүргендай-ақ қабағы қатулы болса, бірі бүкіл әлем ашса алақанында, жұмса жұдырығында тұрғандай кербезденіп, тәкаппарланып кетіп барады.
                                    
            
Кезекті менің бұл тақырыбым осы сайтқа жазуға жарай ма әлде минус болама білмеймін. Бірақ кімнен сұрарымды білмедім. Нағыз жарамай жатса өшіре салармын. Бүгін мен интернетте отырып бір бағдарлама көрдім. Ол адам өмірін құтқарған батырлар туралы. Соңында рак ауруына ұшыраған кішкентай қызды көрсетті. Оның сыныптастары барлық жағынан қолдау көрсетіп, көмектеседі екен. Көріп, бір жылап алдым. Содан соң ойға қалдым, біздің елде де сондай көмекке зәру адамдар көп қой. Ауруларды санамағанда жетімдер, соның ішінде қазақтар қаншама. Бізде, шүкір, бәрі бар. Тіпті, қымбат сотка мен қымбат киім кимесем де мен өз күшіммен қалағаныма жете аламын. Ал кейбіреулердің оған шамасы жоқ. Бақытты отбасыда өмір сүргеннен артық қандай бақыт бар! Жетімдерге көмектесу — бала күнімнен ойымда бар еді.Тіпті, 3 жыл бұрын мектеп кезінде «алматы ақшамына» осы ойымды жеткізіп, мақаламды жариялаған болатынмын. Сонда мен бай адам болғым келеді, себебі мен сонда ғана жетімдерге көмектесе аламын дегем. Қазір де солай ойлаймын. Сонымен әңгіменің нақтысы, мен ешқашан жетімдер үйінде болмадым. Ойлап отырмын, осы жаңа жылда ең болмағанда бір балалар үйіне кішкене де болса да сыйлық жасасақ не болар екен? Мен әрине үлкен суммадағы қаражатпен көмектесе алмаймын. Бірақ қалай көмектесуге болады? Кім қалай ойлайды? Әлде босқа әуре болмау керек пе көп қаражат болмаса? Көп түкірсе көл болмай ма? Пікірлеріңізді жазуларыңызды сұраймын.