Мен сізді жақсы көремін...
Жұма… Далада шелектеп жаңбыр жауып тұр. Көңіл-күйім күндегідей көңілді емес, сәл де болса жабырқау бар. Себебі, сағындым… Жаныма жігер, күш, сенімділік, бойыма қуат беретін, көңілімді көтеріп, бірге қуанатын, жылайтын да жан жырақтау болып тұрғаны…
Әрі қарай

кішкене кезде жаздық каникулда Балхашқа түсіп, Қарағанды/Жезқазған жақтарда болып едім. Сонда бір кішкене қызға соншалықты таңқалған едім. Анасы екінші рет тұрмыс құрған, ауылда апасы қалған, біраз жасқа дейін әлгі қызды өсірген апасы, кейін қызы мен күйеу баласының қолына барады. әлгі апа марқұрм жер барып хабарламасын, ішкенді жақсы көруші еді, причем ұятты түрде, жастықтың басына қойып қоятын, ақшасына соны алады. Былай мас болып жатпайды, тек ішкенді жаны сүйетін…
Айбектің жылағысы келді. Көкесін де аяйды. Бұрынырақта
