Мен мектеп табалдырығын аттағанда қай жылғы балалар мектеп бітіргелі жатқандығы толық есімде жоқ. Есімде қалғаны ол жылдары біздің мектеп 9 жылдық еді. Тағы бір есімде қалғаны 1977-ші жылғылар жоғарғы кластардың бірінде оқып жүретін.Шамасы осылар-ау деймін мектептің ең үлкендері.Себебі, бізді төбелестіріп қоятын да, өздері біреулермен төбелесіп жүретіндер де солар секілдітін қазір қарап отырсам. Мектептің қабырғасының әр жерінен «77 жаса»(типа, «Алға Қазақстан») деген ұрандарды оқып қалушы едік. Айтпағым бұл емес дегенменен.
Ия, біздердің мектеп бітіретін жылдарымызда мектепке пакет ұстап бару немесе түк ұстамай бара салу дәстүрге айналса ол кезде олай емес еді. Мектеп дәлізінде ерсілі-қарсылы жүгіріп жүретін біздер жоғарғы класс оқушыларының қолындағы дипломаттарға қызыға қараушы едік. «Тезірек өсіп, осындай дипломаттар ұстасақ қой» деген арман әрқайсымыздың ішімізде жатушы еді. Қолдарына дипломат ұстап жүрді демесек олар да бала екен-ау ойлап отырсам. Кей-кейде әлгі бізге жігіт секілді көрінетін 77-лер де балалалыққа салынып қолындағы дипломаттарымен қыздардың арқасынан «ыңқ» еткізетін.
Сіздердің мектептеріңізде осындай үрдіс болды ма?

Суретке сілтеме

Қазір көгілдір экраннан «Бәйтерек» киносы көріп мектепте балалықпен жасаған қылықтарым есіме түсіп балаларыма айтып күліп отырмын.
Сіздерде бөлісе жатарсыздар мектепте жасаған балалық қылықтарыңызбен. Есте қалғанын баян ете берейін.

Кеше баламның мектебінде соңғы қоңырауда әнұран домбыраның сүйемелдеуімен айтылды. Бұл олардың өздерінің оригинал идеялары, баспасөзге көп шыққан осы жобамен дейді мұғалімдер.



Бір қолымда кенжетай, видеоның дірілдегеніне кешіріммен қарағайсыздар)))

Мені бір сұрақ толғандырып жур. Сізге кулкілі болып көрінер))) Осы біз мектепте 11 сыныпқа дейін Қазақстан және Дуние Жүзі тарихын окып келдік. Бірақ заман бір орында тұрмайды ғой, әр жыл, әр болған әлемдегі оқиғалар тарих болып қалатыны сөзсіз. Біз сол байырғы сонау тас дәуірлерінен осы 2000 жылғы болған жайттарды оқып келдік. Ал болашақта мысалы 20 жылдан сон менің баларым немесе немерелерім осы букіл тарихта қалған жайттарды оқып улгереді ма екен жоқ әлде оның барі пән бағдарламасында қысқартылады ма екен деген сурақтар мені тоғандырып жур.

Ең жек көретін, оқығың келмейтін пән қайсысы еді?

Мектепте өте тәртіпті, ұлгілі балалардың қатарынан болдым. ҰБТ тапсырып шыққанымша темекі шекпедім, алькоголь қабылдамадым.
Бірақ ҰБТ-ның қорытындысы шыққан күні бұрын ішіп көрмегеніміз бар, ішуді қойып кеткендер бар обшм ұлдардың барлығы жиналып алып, Қарли үйінің қасында(дүкенші) 2 литрлік баклашкада пиві сатып алып жуғанымыз бар.
Ішердің алдында аздап опытныйлардан ақпараттанып аласың ғой "Қалай болат?", «Мас болып қалмаймын ба?» деген сияқты. Сонда біреуінің «К… ке тебе бастаған кезде, көзіңе барлығы қосқостан көріне бастайды» демесі бар ма… Содан әр ұрттаған сайын столбыға қарап нмесе айға «нешеу» деп қарап отырушы едім. Екеу-үшеу бола басағанда тоқтай қалатынмын. Алғашқы тәжірбием сәтті болып, әлі күнге дейін кондициядан шықпаймын)))
Сол күні кейбір вундеркинт балдарымыз доканца ішіп, қуып кетті. Жерде жатқан бұтақ бөрене болып елестеп, секіре бастады.
Екі аяқпен кіресің, төрт аяқтап шығасың
немесе
әліппе ұстап кіресің, бөтелке ұстап шығасың
 
Бұл басым тарихтан берген, маңдайында дәу меңі бар ағайдың шалбанын әлі помнит қой…
Бұл басым математикадан берген, әрі сынып жетекшіміз болған тәтиімнің агрессиясын әлі ұмытпайды. Ара -тұра тақта арқылы, басымыздың қуыстығын, ми тығыздығын, бас сүйегіміз арқылы тақтаның беріктігін тексеріп алатын. Соңғы қоңыраудың сыңғырынан бұрын, сол ұстазымыздың әр анықтаманы айтып бергеннен кейін міндетті түрде қойылатын «Неге?» деген сұрағы құлақта әлі жаңғырып тұр. Бірақ өз басым осы ұстазымды қатты сыйладым. Қанша қатал болғанымен адамгершілігі мол, сабақ үйрету әдісі ерекше болатын.

ПыСы: Биыл мектеп бітіргеніме де 5 жыл болып қалыпты

Осынау демалыс күндерін пайдаланып ауыл жаққа барып қайттық. Көктемгі қымыздан ауыз тигенімізден бұрын, көптен бері көрмеген ата-әжемізді көріп қайтқанымыз қуантады. Ауылдың тірлігі белгілі ғой. Әркім өз ісімен өзі. Кетігін тауып, кірпіш болып қалана қалу қиын. Себебі, ол жұмыстар біз жоқта да атқарылып жүрген жұмыстар ғой. Дегенмен өзімізше қол ұшын берген болдық.
Сіздерге біраз сурет ұсына кетуді жөн санап отырмын.

cурет: 2.bp.blogspot.com

***

1-хат

Сүйікті, менің досым, Перден!

Жағдайың жақсы ма? Денсаулығың қалай? Өткен жылғы шығартып жатқан оқулықтардың жаңа стильде жазылғанын көріп риза болдым. Мәселен, Математиканы түрлі пазл етіп бергенсің, Тарихты комикстер, ал Ана тіліне еркін рейтингілеу мен таңдау құқын қосыпсың, тағы біраз жұмыстарыңды да жақсы бағаладым.

(Жалғасы. Басы — «Профессордың өлімі»)

«Шегетін де дым жоқ қой мұнда!»© Akzere

Шырылдаған телефон дауысы алыстан талықсып жеткен. Тұрмас та еді, әйелі «Альв, Альв, сені телефонға шақырып жатыр» деген соң барып, майкасын көтеріп, бір бүйірін тыр-тыр қасыған күйі асүйдегі қызыл телефонға беттеді.

"Әбеке, мектепке келіңіз тездетіп. ОблОНО-дан адамдар келеді. Қазір. Әлі шықпапты, жаңа Уна Жібековна хабарласты". Тәрбие ісі жөніндегі меңгеруші самбырлап қоя берді.

"І-і-і… Қазір… ана… не...", — ұйқысын аша алмаған күйі бұл қолымен бақша жақты көрсетіп сөйлеп кетті, — «Айнәзиға айт, қағаздарды бір қарасын. Сосын жақын тұратын оқушыларды үйлеріне жібер, костюм, блузкаларын киіп келсін. Алдыңғы қатарларға отырғызар. Таак… Техничкалар само собой… Е-е-е… Пока осы. Сосын жақсылап тамақ дайындап қойыңдар».