«Станция Махаббат» -фильмінен үзінді кадр

Аққу пәктік пен тазалықты, адалдықты пір тұтатын киелі құс. Қазақ халқы аққуларды ежелден махаббаттың символы мен сезім патшайымына балаған…

Махаббат бір тәтті у,
Iшер жүрек, болар мас.
Дүниедегі у мен шу
Мас жүректі оятпас.
Махаббат бір дәмді у,
Iшер жүрек, төгер жас…
(МАҒЖАН)

Осы махаббат, махаббат дейміз, әнге де қосамыз, кітап та жазамыз. Махаббат, сүйіспеншіліктің бір сезім екенін бәріміз білеміз. Ал ғылым бұған не дейді екен, ғылыми тұрғыдан зерттеп көрдіңіз бе? Әзірше нақты ештеңе болмаса да кейбір физикалық шындықтар бар…

Жоқ, жоқ, әрине: болжам жасап, бал ашуды — тек қана қарама-қарсы жыныстылардың дерті деуден аулақпын. Бірақ, бозбала шақта болашақ қатынымыз ең құрығанда — Джолидей болады деген соқыр сенім бола ма, еркектерді беймәлім болашақ көп мазаламайтын сияқты. Ал енді қыздар… Ом манэ падмэ хуум…
Қатындардың бал ашуы — неше түрлі діндер мен дінсіздіктің тоғысқан жері. Шашын жинап, биязы бов жүретін қызды,

Романтика таусылып қалды ма әлде адам жасы ұлғайған сайын романтикадан айырыла бастай ма? Әлде ол тек кейбір адамдарға ғана тиесілі ма?

Адамның сезiмiнен сезiктенбе,
Сезiмдi сезiне бiл төзiп көн де.
Ақыл менен парасат бұғынады,
Шынайы шын сезiмге кезiккенде…

P.S. Джай ұнап қалд!

Ол мөп-мөлдір, мұңды айтам! Олай дейтінім, бұл мұң-махаббаттың азабы емес (ол жастан өтіп те кеттік қой). Қайғының зары емес (Құдайға шүкір, басым аман, бауырым бүтін). «Анаған жетпедім-ау»,-деген байлыққа құмарлық емес (бас аман болса, басқасы табылар деген қазақпыз ғой). Алайда, өзге шаруадан қолым босап, өзіммен-өзім қалғанда менің санамда тұратын мұң. Тіпті бұл менің ішмдегі, ойымдағы құрамдас бір бөлшегім секілді. Онсыз өзімді түкке тұрғысыз адам сезінемін. Онсыз жалғызсыраймын. Алайда, бұл не мұң? Неге мен бұл мұңымнан арыла алмаймын?
Қыз баланы «жат жұрттық» деген, қазекем, сол қыз баланың әрқайсысында ата-ана, ел-жұрты, бауыр-туысына деген сағынышы, өле-өлгенше тіпті мәңгілік қалатынын ойлады ма екен?! Сол әрбір қыз балада, осынау сағыныш пен аңсаудан тұратын, елі мен жеріне деген таусылмас сағыныш тұнған мөлдір мұң боларын білді ме екен?!
Мамам, өзімнің осы бір мұңым, менің анамың оңашадағы көкірегін кере күрсінетінімен ұқсас секілді. Тіпті, бауыр-туысынан жыраққа, күйеуінің артынан еріп кете барған анамның, оңашада неге терең күрсінетінін енді түсінгендеймін. Оның көкірегінде сағыныштан, ата-анасы мен бауырын аңсаудан туған үлкен мұң бар екен-ау! Сонда менің мөлдір мұңым, анамың осы бір сағынышының тамшысындай ғана екен ғой. Тағдырына бой ұсынып бар өмірін тек балалары мен отбасына арнаған менің анам секілді әйелдер қаншама…

Мынау видеоны көріп отырып, ойланып қалдым, өте әсерлі екен.

Өмірдің нарқы,
Келу де кету бір сурет,
Жүректе мұңмен,
Көңілде қайғы мың бөлек,
Өзгерту үшін өмірдің сырлы келбетін,
Жүректі емдер,
Көңілді тербер ән керек.

Сағыныш толы,ғашықтық күндер көрікті,
Біздерге тағдыр махаббатты сыйға беріпті.
Алламыз бізді бір-бірімізге жұп қылып,
Сүйіскен жастар бір-бірін серік етіпті.

Махаббат деген, тіл жетпес асыл бір сезім,
Әнімен тербер, ғашық боп жүрген кездерің.
Мәңгілік менің жүрегімде қалар-ау,
Көңілім құлап,ғашық боп жүрген кездерім.

Өмірдің көркі,
Махаббатта ғана деседі,
Махаббат ғана мәңгілік ғұмыр кешеді.
Елінің мәңгі есінде қалды емеспе,
Қозы мен Баян, Ләйлі мен Мәжнүн кешегі.

Әкім Таразидың әйелі Роза Мұқанова өзінен 31 жас кіші.Ал енді бір қызық жағдайды Ә.Тарази былай деп еске алады: "Әлгі «Тұлпардың ізі» деген фильм, мақтаулы фильм көркемдік кеңеске өтіп, тұсаукесері болған күні 1964 жылдың 14-қазан айында өзіңнің осы жеңген Роза Мұқанова жаңадан дүниеге келіп, іңгәлап жатқан екен.