Сіресі қатып, көңі кепкен блогымды жаңғыртуға не себеп? Соңғы жылдары қазақтілді Жайдарман ойындарының көрермені болып жүрмін. Мейірбан, ілтипатты көрермен деуге келмейді. Бірақ ойын ұнайды.

Сонымен, қайырлылау күн, жайдарманшылар, олардың көрермендері және керекинфоның кездейсоқ-тұрақты арамтамақтары!
Осы жолы Қазақстан КВН Одағының жыл сайын өткізетін лигаларын қалыптастыратын маусымашар фестиваліне барғанмын.
Маусымды кім ашса, сол ыстық. Ғм-ғм, жарайды, бұл мәтел бет туралы болатын, бірақ бұл жағдайда да ақиқаттан алыс кеткен жоқ. Маусымды тұрақты түрде Есен есімді ағай мен редакторлар қауымы ашады, ал олар сендерге анық ыстық. Ыстық болмай көрсін…

Ауылдағы сыныптас досым той жасаймын, той жолдас бол деп қолқа салғаннан кейін ауылға тойға барып қайттым. Ауылдың тойы өзіндік ерекшеліктерімен қызық және есте қаларлық. Әсіресе «гулянкасы»!











Мұның барлығы дайындық жұмыстары. Қызықтың барлығы жолғы шыққанда басталды. Той жолдас болып лимузинде отырғанымды қайтейін, артымдағы «лицензиясы» жоқ шопырлар арсың-гүрсің, алдына шығуға таласып, тар жолда жарысты бастап жіберді.
Бізде ауылда, гулянкаға баратын жер біреу-ақ, ол Сырдың жағасы және Сырға салынған көпір.




Биледік, күлдік кеш болды. 15 машина барлығы. Енді қайтуы бар. Шопырлардың барлығымен сөйлесіп шығуға тура келді, «жәй жүріңдер, Құдай үшін» деп. Сөйтіп жайғастық машинамызға.

пысы. бір күн, бір сәттік ғұмыр осылай өтті.

Еңбек демалысы!
Жыл бұрынғы жоспар бойынша Астанаға барамын деп жоспарлап едім. Ары Бурабай, тарихи орындар деп ойластырған тұғым. Бірақ, ол кезде келесі жылы қандай жағдайлар болып кететінін ескермеппін.
Ауылда боламын деп отырмын демалыста. Кітап оқуға уақыт таппай жүрген едім. Жиналып қалды кітаптар. Барлығын алып кетіп, біртіндеп қарап шығамын Алла бұйыртса.
Ауылда жүрген әр күнің демалыс қой. Шомылғың келеді ма, Сырдың суы ауылдың жанынан ағып жатыр. Ауылдағы ең көрікті жердің бірі осы Сырдан салынған көпір. Жаз кезіде алыстан қонақ келсе, осы көпірге апарып, Сырдың жағасына дастарқан жайып тастап күтесің. Күн ысығанда жағасынан адам үзілмейді. Ауылға ең жақын орналасқан халық тығыз орналасқан елдімекен Арыс қаласы. Осы Арыс қаласынан, әсіресе орыстар көп келеді демалуға. Негізі, орыс халқы қалай демалу керек екенін біледі. Тоғайдың арасында, дарияны жағалып, өздерінің барлық керек жарағына алаып келеді, түнемеге де қалады. Мектеп кезінде оқығаным бар еді, "қысыр әңгіме" деген газеттен, «бір жігіт бойында қуаты тасып тұрған, ауылында мал іздеп, тоғай аралап келе жатып бір адасып қалған орыс қызды көреді. Жылап жүрген қызға шала орысшасымен, менімен махаббатпен айналыссаң, күйеуіңді тауып беремін деп түсіндіреді. Сөйтіп, тірлігін бітіріп, күйеуіне апарса, күйеуі қуанып, ақша береді. Содан, мал іздеп шыққан жігіт, олжалы қайтады.» Бірақ, біздің ауыл жақта ондай оқиға болған емес.
Уақыт тығыз болып тұр. Ощм, ауылға барып, интернетсіз демалыс өткізіп қайтамын деп отырмын!

Шілденің аяғы болатын. Қараңғы түн. Сырдарияның жайылым иіндеріндегі тоғайлық. Біздің лагерь тұрақтаған жер алыс емес, әрі кетсе жарты шақырым. Тәуекел деп тоғайлықпен тіке тарттым.

Бес-он қадам басқан соң-ақ, өкіне бастадым. Қалың өскен жиде мен шеңгелдің тікенегі қол-аяқтан сау тамтық қалдырмады. Бірақ, кейін қайтуға намысым жібермей, сұрақ белгісі сияқты бүгіліп, аңдар салған жалғыз аяқ жолмен ілгерілей бердім. Тастай түнек тіпті қоюлана түскен сияқты. Қолымдағы қалташамның жарығы да әлсіреді. Алдымдағы ирелеңдеген шытырман cүрлеу, белгісіздік үңгіріне бастап бара жатыр. Адасқанымды білдім… Тоғай іші жым-жырт. Алыстан бір дыбыс талып жеткендей болды. Үн қатып едім, шегірткенің шырылынан басқа жауап болмады. Амал жоқ тағы бір қуыс жолға түсіп, жылжып кеттім. Бүгілген былай тұрсын еңбектеуге көштім.

Сырдың суы сирағымнан келмейді деген міне осы екен. Тамыздың жартысына жетпей