Тойдың болғанан боладысы қызық деген рас-ау. Ғаламарттың Мұқағали Мақатаевтің 80 жылдығына арналған көрмесі ашылуына аз ғана уақыт қалды. Көптен бері керекте пост ілмей кеттім :( ол үшін кешірім сұраймын оқырманан ;). Біздер яғни көмектесуші топ(әр

КерекИнфо сайтына кіргелі бір аураға тап болдым. Күнде таң ертең басталатын ауру, көзім жұмылғанға дейін жалғасады. Күнде азанда тұрғанда бүгін КерекИнфоға кірмеймін. Жұмысты дұрыстап істеймін дейсің. Бірақ, аздан кейін қарасаң монитордың алдында шек-сілең қатып керекті оқып отырғаның. Не құдыреті бар екенін қайдам, құтыла алмай-ақ қойдым. Ойлап қоямын, елдің бәрі мен секілді күлкіден қырыла ма екен, әлде үйреншікті болып кеткен бе?

Достар, аптаның басында тек жақсылықтар тілегім келіп отыр сіздерге!

Сенбі күні кешкі сағат 5-тер шамасында суретшілер үйінде жиналған біздің көңіліміз көтеріңкі болды, Неге? көп нәрсені бітіріп тастадық демесек те, біраз нәрсені шешіп алдық. Алдыңғы поста, «керек, керек және керек» — деп жазып едім, енді онымыз тағы бірнеше «керекке» өсті. :) Сол постан соң, тап осы сайттан, еріктілер мен көмек етемін деген достар саны көбейді, соған мыңда бір алғысымыз шексіз :)
Әсресе, осы сайттың админі — Аршатқа сайт жасап беремін, көмек етемін деген ниетіне мыңда бір алғысымызды айтқымыз келеді!
Және сол сайтты жүргізіп, басы/қасында қадағалап отырамын деп уәдесін берген Жалғас Ертайға да зор алғысымыз шексіз :)

Алғашқы көрменің өтетін уақыты жақын қалды достар! көмек береміз ерікті боламыз дегендерге әр кезде есікігімз ашық, және Қазақстанда алғашқы жастардың ұйымдастыруымен өтейін деп отырған шараға, ниет танытсаңыздар… асығыңыздар ;) жасаған проекті үлкен жобаға ұласып жатса, «Алғашқы қарлығаштар» деген атпен, тарихта қалатыныңызға еш шүбә келтірмеңіз :)
Шын ниетпен қуаныштымыз сіздерге!!!

Бүгінім күндегіден кеш басталды. Кеше қонақта болғанбыз. Жұмысқа келісімен КСКға соғып тапсырыс бердім, бір компьютердің ОЖ-н кері орнатып тастадым. Түсте досымның мәшинесін қыздыруға бардым. Онымен қызбады. Сәләркісі қатып қалыпты. Түстен соң жұмыс жүрмеді. Бір експеримент жасаймыз деп институттың интернетін құлатып алдық. Бүгінше лекірлеп басқа шлюзге қосып қойдық. Ертең саппыртқа соғып айту керек (ұмытып кетпесем). Керекте реал отырмын. Анау-мынауға ілінісіп, камент жазып. Басқа түк бітірген жоқпын.
Гаста бастамасынан зайыбым шыққан күні жазуды тоқтатамын.

Ғаламтордың беттерін былай да былай ақтарғаныммен, форумдарға әуестігім жоқ-тұғын. Бірақ, осы жердегі біраз адамның блогтарына барлау жасап тұратынымды жасырмай-ақ қояйын. Оларға қызыға қарайтынмын.
Бір күні Құрмаш Маханов орындайтын «Кездесу мен қоштасу» әнінің авторын іздеп, Гугл құдіретке жүгіндім. Ол тапқан тізімдер ішінен «Кездесу. Алғашқы бет!» деген жазуға көзім түсіп, соны шертіп кеп жібердім. Шертуім мұң екен, қайнап жатқан пікір майданының ортасына топ ете қалдым. Тіркелдім. Қалай? Аңғал-саңғал… Аты-жөнім, әкем аты, қызмет орным, бәрі-бәрі… салмағым, бойым… Содан соң «Не жаңалық, айта бер?» деп төніп тұрған сауалдың тұсына: «Жоғарыдағы көршіме сағат 23-тен кейін пәтерде шу көтеру қоғамдық тәртіпті бұзу екенін ұғындыра алсамшы» деп жазып ем… Оқ, оғы несі, бірақ сол оққа бергісіз пікір қарша борады. «Төмендегі көршіме үйімде ойыма келгенді істеу конституциялық құқығым екенін қалай түсіндірсем екен?» деп бастапты жазбаны Сатекең. Содан не керек, күндер өтіп жатты… Бұл ортада өзімнің есіміммен жүргенім кей кездері мүмкіндігімді шектеп жатты…