Сэр Алекс Фергюсон осы маусымның аяғында жаттықтырушылық карьерасын аяқтайтын болды. Шындығында, Сэр Алекстің әйтеуір бір күні кететіні анық еді (Шотландтық болғанмен Дункан Маклауд емес қой).

Бапкер 2002-жылы отставкаға кетпек болды. Алайда, ол маусымда Манчестер Юнайтедтің трофейсіз қалуы Фергюсонды шешімін өзгертуге мәжбүр етті. Оған мың тәубе. Өйткені, одан бері Сэр Алекстің командасы ішкі чемпионатты 6 рет ұтып алды.

Жалпы, МЮ бапкері ретінде Сэр Алекс Фергюсон қырыққа жуық трофей жеңіп алыпты:
Ағылшын премьер лигасы: 13 (1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013)
Чемпиондар лигасы: 2 (1999, 2008)
Англия кубогі: 5 (1994, 1996, 1999, 2004)
Ағылшын лигасының кубогі: 4 (1992, 2006, 2009, 2010)
Комьютинити Шилд (Суперкубок): 10 (1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2011)
Клубтар арасындағы әлем чемпионаты: 1 (2008)
Европа суперкубогі: 1 (1991)
Құрлықаралық кубок: 1 (1999)
Кубок иегерлерінің кубогі: 1 (1991)

Негізі Сэр Алекстің бір күні болмаса бір күні кететініне көптен бері дайынмын. Бірақ, сонда да бұл хабар жай түскендей естілді. Келесі маусымнан бастап, ол алаңның шетінде сағызын өршелене шайнап тұрмайды, арбитрлерге әлденені дәлелдеп айқайламайды, ойыннан соң баласындай футболшыларды құшақтамайды. Ол енді Бобби Чарльтонмен бірге трибунада отырады. Біртүрлі жараспайтын сияқты. 70-тен асса да айбары мен қуаты қайтпаған Фергюсон әлі де талай жас бапкерді шаңында қалдыра алады. Мен оған сенем. Бірақ, оның карьерасын осылай чемпион ретінде аяқтағанына қуаныштымын.

Рахмет саған САФ!

Old Trafford. Манчестер Юнайтед жанкүйерлерінің Меккесі. Бәрінің барғысы келеді. Барғандар кемі бірнеше жыл мақтанып, айтып жүреді. Мен соңғылардың қатарындамын.

Манчестер Юнайтед тарихындағы ұрпақтар сабақтастығы, тәрбие, мызғымас дәстүрлер туралы бір кітап жазуға болады. Сөзді көбейтпей, Куинз Парк Рейнджерс пен МЮ арасындағы соңғы матчқа қана тоқталайын.