«Грек мифтері мен аңыздары» дейтін қалың кітапты әлі күнге жата-жастана оқимын. Әлі есімде, алтыншы әлде бесінші сынып, түні бойы Трояға болысқан Гефест пен Аресті ойлап, уайымдап шыққанмын. Қысқасы, жартылай жалаңаш грек құдайлары мен қаһармандары туралы кез келген дүние көңілімді өзіне тез аудартып ала алады. Күні кеше қазақстандық прокатқа жол тартқан «Титандардың қаһары» да назардан тыс қалмады.

Неизвестность — самая мучительная из всех пыток.

Альфред Мюссе

Шыны керек, бұл фильмді көрмес бұрын, алдымен өзіңіздің ғұрмәтлі уа ғизәтлі көңіл-күйіңіздің не қалап тұрғанын анықтап алу керек. Егер Сізді голливудтық “ережелер” жалықтырса, онда “Белгісіз” ұнамағаны былай тұрсын, фильмның миыңыздың қатпар-қатпарында шаң басып жатқан атам заманғы “әкең” менен “шешеңдерді” қайта еске салып жіберу ықтималдылығы жоғарылап кетеді. Ал енді, осы блогтың авторы сияқты анау күннен бері экшн қарамай, “Қарақуға” қол соғып, “Темір тәсілге” тырқ-тырқ күліп жүрсеңіз, онда “Белгісіз” баяғыда қараған “Борн” мен “Бонд” сериясының көзіндей болып, айызыңызды қандыруы мүмкін.