Шіліңгір шілденің шыжыған күнінің аяғын ала бере, екеуі ауыл шетіндегі өзеннің жағасына келіп отырды. Дәлірегін айтқанда шашын бір жақ иығынан алдына асыра салған Маржан отыр да, Ерлан екі қолын желкесіне қойып шалқасынан жатыр. Екеуі де биыл мектеп бітіріп, қалаған оқуларына түсті. Бұларды қинап тұрған бір ғана жайт екеуінің екі қалаға оқуға түсулері ғана. Қыздың арқа тұсынан көз салып отырған жігіт, оның самал желмен жай ғана желбіреген шашының исін жұтып-жұтып алғысы келгендей кеудесін кере демалды. Қыздың ақ көйлегінің астынан төстартқышы анық көрініп тұр. Бұл екеуі төстеріне төстерін тигізіп билегендері болмаса, бірер мәрте сүйіскендері болмаса, көп қыдырмаған да еді.
-Маржан, енді екеуміз екі қалада оқимыз. Демалыс кезінде ауылда кездесіп отырамыз десек те, екеуміздің арамыздағы сезімнің өршу-өршімеуі белгісіз. Сенің ана жақта біреуді ұнатып қалуың, менің де басқа қызға сезімім оянуы мүмкін. Сен қалай ойлайсың?
-Ерла(қыз оны неге екенін кім білсін, бірінші рет осылай атады), бір-бірін күту деген жетпісінші-сексенінші жылғы кітаптардың кейіпкерлерінде ғана бар болар бұл өмірде. Ештеңеге кепілдік бере алмаймыз.
Жігіт басын көтеріп, жайғаса отырып, қызды қапсыра құшақтады.
-Олай болса маған төсіңді көрсетші…

Мен 11 сыныпта оқып жүрген кезде Екібастұз қаласынан бір отбасы көшіп келді (бізге көрші болды). 10 сыныпта оқитын қызы бар. Сол қыз өте ұялшақ қыз болды.

Әлқисса
Айқаракөздің Шымкент жақсы қала-сынан ба, әлде кешегі түнде Сатыбалдымен ажырасып, бала-шағасының алиментімен күнелтіп жүрген, іші пысқан Муза шешеймен болған 15-секундттық телефонмен сөйлескені әсер етті ма… мына постты жазып отырған пақырыңызға шабыт келді ойда жоқта…
Тұра қалып тақырып іздейді ғой сондағысы. «Тарының түсіне тауық кіреді» дегендей, ауылдан басқа не ой келсін, креативіңдіссс… әлде ауылға деген сағыныштан ба…

Акт намба уан (эротикалық).
Бір қарағанда балыққа ұқсайтын Қазақстанның картасындағы ОҚО деген жазуды көзіңіз шалды ма? Сол ОҚО-ң Оңтүстік Қазақстан облысы. Сол облыстың солтүстігіндегі үштен бір бөлігін бөліп алыңыз. Сол — Созақ даласы. Далалы, құмайтты, шөлді жер. Негізгі шаруашылық — мал болған кезінде. Мал бағып жүрген ата-бабаларымыздың фантазиясы қатты ойнап кеткен ау деймін, жер-жерге эротикалық сипаттамасы бар топонимдерді қоя беріпті. Кіре берістен бастайық: Шаяннан (аты не деген жаман еД) кіре берісте Аққолтық деген ауыл бар. Аққолтық көне түркіше — әйел деген мағына береді, одан бері Жыныс-ата (әулие адам дейді білетіндер), одан бері — Қотантас. Аңыз бойынша жаугершілікте бір батырдың (Сатыбалдының айтып жүрген Мастұр батыры осы ау деп шамаладым) еркектік белдеуін кесіп алып лақтырып кетіпті «атаңанәлет қалмақ тағы шапты ма»-лар. Содан осы тас өсіп шығыпты. Одан бері Қыземшек. Мұнда да жоғарыдағы іспеттес аңыз, бірақ бұл жерде кесетін қалмақ емес, сүйіктісімен бір болғызуды қаламаған ағасы дейді көзкөргендер. Одан бері Шүмекейқұдық ( айттым ғой тұнып тұрған эротика деп).

• Жарнамалық үзіліс:
  Ауылға бешірге келіп отырған қонақ қыздың әңгімесі: -Аққолтықтан өтіп, Жыныс-атада сексаулмен дайындалған шашлык жеп отырмыз.
  

Акт намба ту

Қайдағы бір Дәруішөлгенде туып қор болған ғой Сатыбалды ағамыз мүмкін әпше. Созақта, онда да Теріскейдің туған ауылы Шолаққорғанда туылуы керек еді. Шолаққорған — Созақ ауданының орталығы, мордасы. Пьяншіктерге барлық жағдай жасалған.
Дүкенің міне, базарың,
Осы жерде он жыл тұрасың.
Екі аяқпен кіресің,
Төрт аяқпен шығасың,-деп жырлап өткен талай дүлдүлдер бұл маңды. Базарыңды қойшы, ауылдың қақ ортасынан бір жылға ағып өтеді. Аты? Пиянарық! Бүдкіңнен экстра-мэкстраңды алып келесің де отырып алып сілтейсің айй бір айызың қанып. Су жаныңда, таза ауа, ешектің ақырғаны, тұнып тұрған көк майса… бұдан артық не керек?!!!

Қорытынды

Шымкенттіктер Созақты жердіңбіржерово деп атайды. Алыстығынан болса керек. Бірақ бізге Созақтықтарға жақын. Жүрегімізге жақын. Өзінің ПриколАтауАуылдарымен, құмымен, жусанымен, түйесімен. Бір жылдан бері жете алмай жүрген жеріміз.

P.S: отпуск қашан болар екен…

2005 жыл болатын, әлі жұмыс таба алмай сенделіп жүрген кезім. Сол кездерде «Миллион кімге бұйырады» ойыны танымал болды. Соған қатысып көргім келді.

Өткенде Aldeken «Біртүрлі мамандықтар» туралы жазып еді ғой. Менің айтпағым өзге жұртты қайдам, бірақ, қазақты шамдандыратын бір түрлі кітап жөнінде болмақ. Өкініштісі, кітап қазақ тілінде емес. Макс Кучински деген біреудің 1925 жылы шыққан кітабы бар екен. Әлгі бейбақ өткен ғасырдың басында қазақ даласына саяхат жасаған көрінеді. Сол кітапты Дихан Қамзабекұлы немісшеден қазақшаға аударып беруді өтінген еді. Маған емес, мен немісше білмеймін. Үйдегі "қазан-аяқтың шопырына" тапсырды. Немісшесі судай болған соң айтқан өтініші ғой. Қазір кеш болса болды өзге шаруаны жинап қойып әлгі кітапты аударып жатырмыз.Аты:Steppe und Mensch. Kirgisische Reiseeindrücke und Betrachtungen über Leben, Kultur und Krankheit in ihren Zusammenhängen. Шыққан жылы һәм қаласы ретінде мына дерек беріліпті: Leipzig, 1925.

Осында қыздарға, әйелдерге тән әрекеттер мен мегапразыларын жаза отырайық.
Қуаныш білдіру:
— Уряяя! Күчтт (Клаааассс!, Суууупер!, Керемеееет!)
***
Кез келген жеке сұраққа:
— (Көзі айналып) Оны қайтесің?
***
-Жаным, ертең бізде мүмкіндік болғанда ше...
***
— Блиин, арықтау керек еді...
***

Алғы сөз орнына
Бүгін бейсенбі ғой.
Бұл әңгімесымағымды бұрынырақта оқыған шығарсыздар.Еш әріпін, сөйлемін өзгертпедім. Қателері де бар шығар,қарамадым. «Дабайға» салдым ғой деймін...«Алтын қаламға» жіберіп бағын сынап ем, болмады. 2004 жылы «Менің Отаным-Менің Қазақстаным» атты ҚР Шекара әскерлерінің он жылдығына орай өткен ҰҚК арасындағы конкурста бас жүлдені иеленіп еді. Ол кезде жәй солдатпын, ұтып алған соммам 100 доллар еді. Бірақ, оны кейін білдім.Мен мерзімді әскери міндетімді өтеп қайтып кеткен ем. Бұл жайлы «Отан сақшысы» газетінің 2004 ж. 18-ші тамыз Шекарашылар күніне арналған санынан оқып білдім. Оған дейінгі білгенім бір майор, бір полковник және менің екінші кезеңге өтуім еді.

Жігіт@:
-Сәлем!

Жігіт@:
-Қалайсың?

Жігіт@:
-Неге жауап бермейсің?(((

Қыз@:
-Мен бос емеспін, артынан хабарласамын…

Қалғанын мына жерден тыңдауыңызға болады:)