Өткен аптада Астанада Дүниежүзі қазақтарының IV құрылтайы болып өтті. Бес жылда бір рет болатын шараға біреудің көңілі толса, кейбіреулер сынап жатты.

Бүгін Астанадағы Тәуелсіздік сарайында Елбасы-Дүниежүзі қазақтары қауымдастығы Төралқасының төрағасы Нұрсұлтан Назарбаевтың қатысуымен Дүниежүзі қазақтарының IV құрылтайы басталды.

Дүние жүзі қазақтарының құрылтайы алғаш рет тәуелсідік ағаннан

Мен кіммін? Мен пендемін. Алла тағаланың жаратқан жұмыр басты пендесімін. Өмірге не үшін келгенімді, өмірдің мәнісі неде екенін кешегі күнге дейін түсінбей келген бір қазақпын.

Ауылшаруашылығы министрлігі шүлен таратып жатыр. Шүлен болғанда анау мынау емес — Жер! Қазақтың жерін. Осыдан екі жыл бұрынғы қазақы қоғамның айқайын құйрығына да қыстырмастан билік Қытайға жер беруді бастады. Шығыс Қазақстан облысының аумағы мен Алматы облысының құйқалы өңірінен.
Былтыр Израиль барған сапарында Терещенко дейтін асыранды алпауытымыз «Оңтүстік Қазақстан облысынан жер беремін, келіңдер де кесіп алыңдар» деп ебірей жұртын жарылқап қайтқаны есте. Ебірейдің қазақ жеріне «түрен салғаны» туралы әзірге нақты дерек жоқ, ал енді орыс пен белорыстың кедендік одақ аясында қойын қоншымызға қол жүгіртетіні аныққа айналды. Бұл турасында Ауылшаруашылығы вице-министрі Сақташ Қасенов дейтін «мырза» жария етуде (дерек көзі:Bnews агенттігі).

Сақташтың орыс пен белорысқа «сақтап отырған жері» 10 жылға жалға берілмек көрінеді. 10 жылдың ширегінде жалгерлер ауылшаруашылығына тиімді жерлерді игеріп, кәсіп көздерін ашуға тиіс екен. Оның үстіне, қандай да бір біріккен кәсіпорын ашыла қалса, бақылау пакеті қазақтың (дәл осыған күмәніміз күшті) қолында болады-мыс. «Әгәрәки, жалгерлер жерді мақсатсыз пайдаланса, қайтарып аламыз» деп қоқиланып қояды вицеміз.

Естеріңізде шығар, Қазақстан азаматына жер 49 жылға жалға беріледі. «Біз шетелдіктерге де жерді 10 жылға жалға беруге қақылымыз» дейді Сақташ Қасенов. Сақташтың түсіндіруіне құлақ ассақ, орысқа ауылшаруашылығы жерлерін жалға беру деген мемлекетіміздің азық-түлік қорын қамтамасыз етуге саятын қауіпсіздік шарасына ұқсайды. Қайтейік енді, далиып жатқан даламыздан қорек тауып жеуге қауқарсыз ел болсақ, құрсағымыз шұрқырағанда құмырсқаның дәнін көтеруге құлшынысымыз жетпесе, жерді жалға байлап тастап шалқалап жатқанымыз жөн-ақ қой. Былай да қазақ жерсіз. Жер алпауыттары қазақта Ромин Мадинов, Сергей Кулагин, Сергей Терещенко дейтін кісілер. Оларды ойдай әспеттеп «латифундистер» дейміз. Қазақы «латифундистеріміз» — Амангелді Ермегияев дейтін қарынбайлардың қатарында. Олардың иелігіндегі жерлер Жетісудың Іле Алатауы баурайында; Нарынқол, Кеген жайлаулары деседі құрық сүйреткен жұрт. Біздің қарынбайлар қазақ егін ексін, малөнімдерін өңдейтін зауыт салсын, ауылшаруашылығына жаңа технологиялар енсін деп жүрген жоқ. Қарқ-қарқ күліп, танауды тарқ-тарқ тартып: ет жеп қымыз ішкенге, құмар ойнап, құлқын толтырғанға мәз. Ал, тоғайлы, нулы-сулы жердің тежеусіз қожасына айналған шешендер (Маловодное ауылында болған оқиғаны еске түсіріңіз) мұздай қаруланып алып иелігіне аңдаусыз аяқ басқан қазақты да, қазақтың малын да қаңғыбас ит құрлы көрместен атып тастайды. Алматы сияқты халқы мол қалаға таяу маңдағы көкөністі, дақылды жерлер кәріс пен ұйғырдікі. Атырау, Қызылорда жағындағы құмды жерлерге өзбектер қызанақ пен қарбыз егуде. Солтүстіктегі шығымды жерлердің дені орыс диаспорасының меншігінде.

Соя дейтін ғажап өсімдік туралы естуіңіз бар ма? Соя қара топырақты, құнарлы жерде өседі. Соядан май алынады. Соядан… ет жасалады. Қазекең қаужаңдап жегенді жақсы көретін кәдімгі ет! Сол сояның «сырын» қытай мамандары сығырая зерттеп жүргенін ақпарт көздерінен оқып қалатынбыз. Алматының төрінде есінеп қана отырған Ахметжан Есімов Ауылшаруашылығы министрі болып тұрған кезінде сояны тамырынан сорғалатқан күйі қытайлардың қолына ұстата салды. Міне, азамат! Азаматымыздың Атымтай Жомарттығының «нәтижесінде» соя салып тоя тамақ іше бастаған Алматы облысының дихандары нәпақасынан қағылып, қазір көздерінен сорасы ағып жылап отыр. Өйткені, сояны қазақ жеріне қытай салатын болыпты.

Қазір қырдағы қазақ азын-аулақ малға, мал қазаққа қарап тұр. Биылғы кәрлі қыстан қазақ құр сүлдері шықты. Төл кем. Малдың аналық, аталық басын жұт жұтты. Оны есептеп, қаперге алып отырған үкімет жоқ. Есесіне, Үкіметіміз қазақтың қарауындағы қарайған жерді тартып алудың қамына кірісуде. Бүгін Үкімет отырысында Ауылшаруашылығы министрі Асылжан Мамытбеков «қазақ қызық, бес бас асырайды да мың гектар жерге иелік етеді, Еурпода мысалы, бір ірі қара бір гектар жерге ғана жайылады. Біз де сөйтуіміз керек. Жерді дұрыс пайдаланудың жолы осы» деп бір-ақ қайырды. Біздің министрлер айтпайды, айтса істейді. Әсіресе, қазақ бейшараны қан қақсататын шаруаға келгенде қатты қимылдап бет қаратпайды. Қысқасы, 1990 жылдардағы жаппай жекешелендіру науқанымен қазақтың пайдасына шешіліп кете жаздаған жер мәселесіне біздің үкіметіміз қытайдың, орыстың, тағы басқа сыртқы күштердің қысымына шыдай алмай қайрылып соғуда. Қазақты бар байлығы, ең соңғы тірегі, ұлттық әм тарихи бітім қайнарының тамыры — ата баба жерінен мәңгі айыру үшін.

Қазақтың тайғанақ жадысын тағы бір жаңғырта өтейік: осыдан екі жыл бұрын ҚР Ауылшаруашылғы министрлігі арабатар мен үнділерге де жерді жалға бермек болған. Демек, қазақтың байтақ өлкесі аз жылдардан соң сәлделі араб пен жартылай жалаңаш үндіге, т.б. көз көріп құлақ естімеген өзге де «кетпенбас» халыққа кенелмекші. Олармен бірге көпұлтты Қазақстан жаңа дәстүр мен әдет-ғұрып, жол-жоралғы, ырым-сырымға да байи түсері анық.

Дерек көз

Әжесстің, өткенде Алматыға барғанда көрдім, әпкем бір бөлмелі қуықтай үйде тұрады екен. Мынаны оқыған соң айтарға сөзім жоқ

Өткенде Намыс.кз сайтынан мынадай Атамекенге келіп «арманыма» жеттім атты мақала оқып өзімнің ойымды жазуға ұйғардым.

Моңғолиядан ұстаз, қазақтың ән-күйінің жампозы Бүркітбай дейтін ағай көшіп келді. Бір күні мектепте 3-4 мұғалімнің басы

Грузиннің баласы Мәскеуде ЖОО оқиды екен. Әкесіне былай хат жазыпты."Әке, мені осы оқуға түсіргеніңе рахмет! Біліммен сусындап жатырмын. Бір жаманы жұрттың бәрі трамваймен барады сабаққа, мен ғана жеке машинаммен барып жүрген. Ұят екен." Әкесі былай

Матрицаның шетелдегі қазақ блогшылар туралы сюжеті.

“Қараптан-қарап қуасың-ей?” Осы сұрақты Өркен өзіне қоймады дейсіз бе? Қойды, әрине. Бірақ, 25-тегі жігітті 40-тың қызығы еліктіріп қоймапты енді. Жазып құтылайын депті… Жазсын. Қазекем өзі жас ерекшеліктері

6 шілде, Астананың туған күніне арналған «Астанадан махаббатпен» атты музыкалық фильмнің түсірілім жұмыстарына дайындық басталды. Алайда кастинг әлі де жалғасуда. Жасы 18 бен 25 аралығындағы қыздар мен жігіттерді шақырамыз!

Пойыз жүйткіп келеді. Баяғы көзілдірікті кетік жөн сұрасты:
-Әй, бала, қай жердің қазағысың?
-Мына Алматының маңындағы Бақанас деген жердің тумасымыз…
-Еее, Жалайыр мен Ыстылардың жері емес пе. Ұлы жүзбін деші.
-иә, Ұлы жүзбіз.
-Жалайыр атауының түбін білесің бе?
-Білем.
-Жаңа туған баланың арқасында жалы болады ғой. Сол үшін де Жалайыр деп атайды.
-Аха, оны естігем.
-Мына… жалайырлар, жалпы Ұлы жүзде қытайдың қаны бар ғой, білесің бе соны?
-Жоқ, оны білмеппін.

Ислам дініне шақырылғанда,

Аллаға қарсы өтірік жала жапқаннан кім залымырақ? (Сафф сүресі)

Алланың қасында шынайы дін Ислам. (Әл-Имран сүресі)

Арабтың да діні жоқ! Кәрістің де, немістің де. Алланың ғана діні бар. Ол – Ислам. Өмірінің соңғы мезетінде, 100 мыңнан астам сахабаға өсиет айтқан ардақты Пайғамбарымыз Мұхаммед Мұстафа (алейхи уассалату уассалам) “Арабтың араб еместен, араб еместің арабтан еш артықшылығы да, кемшілігі де жоқ! Олардың арасындағы айырмашылық, тек олардың жүректеріндегі иманда” деген болатын. Соңғы кезде бір білгіштер “Қазаққа өз дінімен жүру керек” дейтінді шығарды. Сонда өздері не айтып отырғандарын өздері білмейді.

Соңғы кездері ерлі-зайыптының арасына түсіп, ажырасуға апаратын тағы бір тың себеп пайда болды. Ол – интернет. Өйткені, қазір ғаламторда жедел хабарлама ар-қылы сөйлесетін бірнеше қызмет түрлері бар.

Иә, Көкжал Серіктің кейінгі бір жазбасына көзім түсіп кетіп, оқып, тоқып, толғанып отырған түрім. Толғану деген толғақтату дегенге ұқсай ма… Жарайды енді, мәу демей милыққаннан гөрі, әу деген жөн. Сөздің ауаны сол атом мен атам турасында болмақ. Атам дегенде қазақты айтам да… Күллі адамзаттың самурай еліндегі сұмдықтарға жағасын ұстап қана қоймай, оны жұлып

Осы бір сөздердің жазылуына сондағы(ювижндағы) мәңгүрт-жарыместің сөзі себеп болды.

Распни его!

Евангелие от Марка, гл. 15, ст. 13, 14

Многим манкуртам кажется, что написав мерзопакостные пасквили о традициях своих когда-то предков, они показали свою невероятную культурность. Им кажется, что они культурнее своих соплеменников, которых они называют «мамбетами», а аул, казахский аул называют казахской деревней, и уверены, что они сами очень «продвинутые» люди.

Но, что-то я не уверен, что «обогатившиеся» благами западной и русской культуры манкурты сделали что-то выдающееся. И это не потому, что они сплошь тупые, наоборот, они слишком умные и не заворачиваются проблемами чужой цивилизации, хотя и выросли на лоне чужой культуры, это все равно, что клещ или вошь живет на теле организма-хозяина, но чужая культура все равно будет их отторгать.

Что делает традиционную культуру казахов отсталой в глазах того же манкурта?

Потому что, ее надо развивать, ее надо лелеять, сохранять, преумножать, а манкурту это в напряг, лучше он будет пользоваться чужой культурой, не надо прилагать усилия, пользуйся и все дела…

Вольная и невольная агрессия со стороны других культур сделали культуру казахов слабой, но самое интересное он выжил, выжил вопреки всему, ей пришлось преодолеть невероятную амнезию, сейчас казахский этнос похож на организм после долгого анабиоза, но это пройдет, и довольно быстро, ибо жизнь заставляет тех же казахов, не говорящих на казахском искать свои, родные корни.

Когда кончилась история (Из Фукуямы), и пришили к общемировой цивилизации, казахам выпал шанс, поистине фантастический, внести вклад в нее, именно своим языком, культурой какая бы она ни была, и вплести свой голос насколько возможно органично, именно всем казахам выпал шанс, несмотря на языковой барьер между ними, и этот голос должен быть настолько самобытным и самостоятельным, чтобы реализовать себя как этнос, как нация, а не придаток какой нибудь чужой культуры, манкурты этого не понимают.

Этого им не дано!!!

Да, вот еще, для того чтоб пользоваться плодами другой культуры и языка надо отказаться от своей культуры, тогда для лучшего органичного восприятия еще лучше отказаться от своей национальности, может манкурты поголовно станут русскими, нет лучше американцами или англичанами, «сдался русский лапоть» по сравнению с американскими джинсами.

«Грейпфрут-это лимон, которому выпал шанс, и он его не упустил», боюсь быть не точным, но кажется сказал Оскар Уайльд.

Менің бір байқағаным өзіміздің салтымыз, тіліміз, тарихымыз және т.б. туралы сөз қозғағанда "қазақтың салт-дәстүрі", "қазақтың тілі", "қазақтың тарихы" деп өзіміз туралы емес баяғыда өмір сүйріп жойылып кеткен "қазақ" деген халық туралы айтқандай айтамыз. Мүмкін біз өзіміз сол салтты-дәстүрімізді ұстанбайтындықтан, тілімізді қадірлемейтіндіктен, тарихымызды ұмытқандықтан шығар :(

Неге «біздің салтымызда», «ана тілімізде», «еліміздің тарихында» деп неге сөйлемейміз?

Айтпады демеңіз, бұл блог жылнамамда болып көрмеген пост (ораза емес) болмақ… Ұзақтығы да, ұлағаттылығы жағынан да. Очм олай, жоқ былай: “Жұлдыздар отбасы” деген жорналдың жетінші саны жетті. Жылтыр бетін жырта жаздап оқыдық. Бастығымыз – бас редактор Қуат қасқа сұхбат беріп тастаса, редакцияның тышқақ тарақанына дейін қуанады емес пе? Еще жұрт жапырып оқитын “Жұлдыздарға” шықса…

Жарайды, сол жорналда жас пен кәріге бірдей таныс Дарын Мубаровтың да сұхбаты басылыпты. Таныстырайын ба, әй бәрің танитын шығарсыңдар. Ол – ақын. Ол – уағызшы. Осымен тоқтайын. Сұхбат жақсы-ақ, бірақ жорналдың қалыбына сыймай, тасып тұрғаны, оны “аяусыз” қысқартып, “армансыз” шолтитқаны көрініп тұр. “Жақсы сұхбат алыпсың” деп жақаурата, “Жұлдыздағы” журналист Марфуға Шапиянмен жазыстым (неде, неде? агентте). Расында, дәп тауыппын. Компьютер бетінде 11 парақ болған… 4-еуі ғана баспаға кетіпті. Мұндай “әділетсіздікке” қарсы тұрушы Кихоттық мінезім ұстап, сұхбаттың толық, семіз нұсқасын сұратып алғам :-) Аяғына дейін оқуға шыдамыңыз жетпесе, ортасына дейін, ортасы болмаса, осы жерге дейін оқыңыз. Жоқ, оқыңызшыыы!!! Себебі, сұхбат, қалай айтсам… в шоколаде. Бұдан кейін “өмірдің мәні не? Мұсылман болу қызықтан түңілу ме?” деген “біртүрлі” сұрақтармен мазаламайтын боласыздар, ат вешаю)))

Толық нұсқасы