Әкемнің қызы болдым. Әкемнің қасына жататынмын, қарнына шығып алып, түспей қоятынмын  Тіпті, 4-5 сынып оқушысы болғанымда да арқалатып қоятынмын өзімді. «Аһ» дегенде аузымнан түсіп қалдың," дегеніне Құдайдай сенетінмін  Нағыз шындықты қашан білгенім есімде жоқ,өзімнен үлкен көрші қыздардан есіткен сияқтымын.

"Қазіргі балаларды ата-анасы қалай туады екен?" Жүргізген видеосауалнамам бойынша олар іштен шығатынын біледі. Өзіңіз көріңіз

-Жанайка, ұстама ағашты, таста қолың кір болады…
-Жанайка, шыныны ұстама қолыңды кесіп аласың…
-Жанайка, баспа ол жерді. Аяқ киіміңді былғайсың…
Қарап отырсам баламызды беталды тия береді екенбіз. Кезінде өзіміздің қалай өскенімізді ұмытып кететін секілдіміз. Біздер де жерде жатқан шыбықты ат қылып міндік. Күл-қоқыста жатқан сынған ыдыс-аяқтар қалдығымен апа-қарындастарымыз ойын ойнайтын. Ешкім содан өле қалған жоқтын. Баланың аты бала. Әр нәрсеге қызықпай тұрмайды. Қолына балмұздақтың таяқшасын алып, жерді сызып ойнағысы келеді. Оған ит сарып кетсе де балаға бәрібір. Кейде, өзімнің қызыма көп тиымдар жасайтынымды түсініп еркіне қоя беремін. Ондайда қызым емін-еркін асыр салады. Тиымның бір шеті қала баласының үйге киетін киім, далаға киетін киім деген ұғымнан алыстап кеткендігінде ме екен? Біздерде үйде киетін киім, ойнауға киетін және дәліздегі бір бұрышта жататын мал жайғауға арналған киім деген болушы еді…
***
Кейбірде балаға өзіңнің де жауапты екеніңді келіншегіңе көрсеткің келіп, балаңа су бергелі жатқан келіншегіңе компта отырған қалпыңда «Әй, жылытып бер, қайнаған су бер» деп қоясың. Құдай-ау, өзіміз шатырдан сорайып салбырап тұрған сүңгілерді сорып өстік. Қыстың көзі қырауда достарымызбен бәстесіп, мал суаратын суаттан су ішетінбіз. Оның бәрін ұмытып кетеміз. Өбектей берген баланың аурушаң болатынын кей кездері есімізден шығарып аламыз.
«Біздер баламызды қатарынан қалдырмаймыз деп кей кездері олардан балалығын ұрлап жатқан жоқпыз ба осы?» деген сұрақ кей сәтте мені қатты мазалайды. Замана ағымы, бала оның бәріне ілесе білуі керек. Бірақ, әрненің өз уақыты бар емес пе? Екі жастағы балаға планшет алып береміз. «Бұлар бәрін біліп туған. Қараш өзің» деп саусағын жып-жып еткізіп «Әңгіибердіс» ойнап отырған баламызға сүйсініп қоямыз. Ол балаға қаншалықты зиян немесе пайда әкеліп жатқанында шаруамыз жоқ. Қай заманда болмасын аға буын соңындағыларға көңілі көншімеген деседі. Баяғыда, бірдеңелерді есептеп отырған ағаларым менен «Мыншаға мыншаны қосқанда қанша болады?» деп сұрады. Мен тосылыңқырап қалдым. «Әй, калькулятормен туған қулар-ай» деп өздері сақ еткізді керекті цифрды. Ойлау қабілетіміз заман дамыған сайын төмендеп бара жатқандай…
Қазір көбіміздің үйіміздегі терезелеріміз пластик. «Пластик керемет. Оған қырау тұрмайды» деп мақтаймыз. Бала кезімізде аяз салған өрнекте жалықпай қарап отыра беретін кездерімізді ұмыттық. Мен тұра салып терезеге жүгіретінмін. Кешегіден басқаша өрнек салып кеткен аязға таң қалушы едім. Қазіргі балалар оны сезіне алмайды-ау…
***
Бала байқампаз келеді. Үй ішіндегі кикілжіңді жасырғың келсе де сезіп қоятын кездеі болады. Баланың көңіліне қаяу түспесін деп кей нәрселерге кешіріммен қарауды үйренесің. Бала отбасына тыныштық алып келеді екен.
Балалардың өз түсініктері бар. Менің қызым көк туымыз тек мектептің үстінде ғана тұрады деп ойлайды. Есік алдында мектеп бар. Үстінде туымыз желбіреп тұратын. «Әке ту жоқ» деді қызым бір күні. Мектептің үстіне қарасам, расымен ту жоқ. Қашан алып тастағанын, не үшін алғанын білмеймін. «Ееее» дедім де қоя салдым. Бірер күн өтті. «Әке, ту қайда кеткен» деп сұрады қым тағы да. Бұл жолы мектептің тәрбие жөніндегі орынбасарына кірдім. «Қызым туға қарап мәз болатын» Қолын шошайтып «Әке, туды қара » деп тұратын. Біраз болды туларыңыз жоқ. Қызым мазасызданып жүр» деп едім, ол кісі сумкасынан кәмпит алып, қызыма ұсынды. «Туымыз желмен жырымдала бастаған соң жаңасына тапсырыс бердік, жақында орнына ілеміз деді. Мектептегі рәміздер бұрышынан қызыма кө туымызды, елтаңбамызды және өзі шала-пұла білетін әнұранымызды көрсетіп қайттым.

Тағы да бір адам сенбес оқиға. Американдық Мэри Краник есімді бір әйелді айдалада қасқырлар босандырып алыпты. Күтпеген жерден толғағы қысып, талып қалған әйелдің сәбиін аман-есен дүние есігінен аттатқан көк бөрілер боранда қалған панасыз жандарды құтқарушылар келгенше араларына алып жылытып отырған.

«Массагет» сайтының жазуынша, оқиға осыдан бірнеше жыл болған. Жүктіліктің сегізінші айында жүрген әйел жолға шыққан ғой. Күтпеген жерден алай-дүлей боран соғып, көлігі қарға омалып қалады. Амалы таусылған әйел жолдан көлік кезігер деген ойман машинадан түсіп, жаяу жүре бастайды. Шамалы жүрген соң толғақ қыса бастайды. Біраздан соң есінен танып қалады. Краник ханымның өзі оқиғаны былай есіне алады: «Бірнеше минуттан кейін есімді жидым. Менің басым алып қасқырдың белінде жатыр, бұл үйірдің басшысы секілді. Қалған қасқырлар мені желдің суығынан сақтау үшін дөңгелек жасап тұр екен. Олардың саны тоғызға жуық болды. Қорқуға да үлгермедім, толғақ жанымды көзіме көрсетті. 20 минуттан кейін сәбиді дүниеге әкелдім. Бір қаншық қасқыр абайлап қана кіндікті кесті де, жанындағы құрбысы екеуі сәбиді жалай бастады. Басқа қасқырлар мені жылытпақ болып одан сайын жақындай түсті». (сөзбе-сөз массагет сайтынан алынды)

Көп ұзамай Мэри Краниктің туыстары келіп тауып алады. Ал адам сенгісіз әрекетке барған қасқырлар үйірі бала мен анасын сол жерден алып кеткенше алыстан бақылап тұрған.

Мэри Краник күні кеше ғана тілшілерге сұхбат беріп, кішкентай Билл (қасқырлар босандырған ұлы) екеуінің бір үйір қасқырды іздеуге шығатындығын мәлімдеген.

Астананың әр шаршы метріне миллиарттаған теңге құйылған әсем көшелерінің бірін бойлай әдеміше келген қазақ келіншек екі жастағы баласын томпаңдатып жетектеп бара жатты. Кенет балақай кілт тоқтап қарсы жаққа қарап таңырқап тұрып қалды. Қарсы алдында өзімен қатарлас, жұпыны киінген сыған баласы күлімсіреп қарап тұрған еді.

Осы сәттегі екі баланың ойын әсемдеп жеткізе алатын жан бар ма? Кішігірім бақылау жұмысы болсын.

Аллаға мадақ! Маған бойдақтық өмірді жазбапты. Кезінде бір ағамыздың: «Осылай ұрық сасып жүре бересің бе, үйленсеңші ертерек!» — деген сөзі қатты тиіп, үйленуге бел байлаған болатынмын. Енді міне, жалғыз әйелімнен 5-ші баланы сүйіп отырмын. Шүкір деймін Аллаға!
Бұл біраз жыл бұрын әлгі әйелім 2-ші баланы туған кезде басталып кетті. Қазіргі қатындарды қорқытып туғызбасаң өздігінен туам демейді екен. «Енді тағы бесеу тумасаң, туғыш қатын алам!» — деп еркектерше қоқиланғаным есімде. "Өзім-ақ туам, қаншау керек?!" — дегені де есімде. Міне, содан бері үйдегі әйел қорықты ма, сыйлыды ма білмеймін, туып әлек — мен туғызып әлекпін.
Тоғыз жылда бесеу туып үлгерді. Жаман емес. Бүгінгісі 3,66 кг деп қуанып қояды. Сонымен біздікілер мынадай тәртіппен туылуда:
Абдулмәлик / ұл
Абдуррахман / ұл
Абдуссамад / ұл
Сәжида / қыз
Абдурраззақ / ұл
Енді, бойдақтықтың ащы дәмін татып жүрген, жастыққа басы тисе ұйықтай алмайтын, әр түні «авария» болып қала беретін, ұрық сасып жүрген бойдақтарға айтарым — ҮЙЛЕНІҢДЕР!
Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) бір хадисінде: «Сүйгіш және туғыш әйелге үйленіңдер» — дейді. Іске сәт енді, інілерім!

Жексенбі күні Алматы қаласындағы Орталық мешітте болдық, ой керемет, балаларға арнап арнайы шара ұйымдастырыпты. енді көзбен көргеннен алған әсер мол, балалар бір қуанып қалды.
суреттер сөйлесін.

Таеквондодан Олимпиада, алем чемпионатынын жулдегерi жане Азия чемпионы Арман Чилманов. Грек-рим куресiнен алем чемпионатынын екi дуркiн жулдегерлерi, Азия чемпиондары Алмат Кебiспаев пен Нурмахан Тiналиев. Бокстан Олимпиада чемпионы жане алем чемпионатынын жулдегерi Серiк Сапиев. Дал осы батырлар балалык шактын естелiктерiмен болiседi.
Балаларды коргау кунiне арналады.

Құрметті керекшілер! Балаларыңызға осыған ұқсас өндірушісі белгісіз кәмпитті сатып алудан аулақ болыңыздар. Жақында қызым қиылып сұраған соң, тіпті не зат екенін қарамастан алып бергенмін. Келесі күні бақшадан тәрбиешісі соғып, құсып, ауырып жатқанын хабарлады. Жаным шығып балалар емханасына соқтым, ондағылар көліктері сынып, шақыруларға дәрігерлер бара алмайтынын айтты. Сасқанымнан ең болмаса бала уланғанда не беру керекгін сұрап едім, жедел жәрдем шақыру керектігін меңзеді. Содан жүрегім аузыма тығылып, бақшадан қызымды алып кеттім, тым жақсы жүрді сол күні, бірақ келесі күннің таңынан бастап тағы құсты, содан күнұзақ ұйықтады да қойды. Айтайын дегенім, бізден ерекше жегені сол кәмпит қана болған. Сыртында ештеңе жазылмаған, кім, қайда шығарылғаны белгісіз тәттілерден сақтанғайсыздар. Менің қатемді қайталамаңыздар!

Бір танысымның 3 жасқа толған қызының айтқаны еді бұл. Өткен аптада туған күнін атап өтіп, тортты үрлерде ұзақ ойланды бүлдіршін. Ойланды да дәл осылай дүрс еткізді. Ауылдан келген атасы «Не дейді? Не дейді?» деп түсінбей қалды. Әрине, ауласы өзінікі, қолындағы немерелері еркін асыр салып ойнайтындықтан қайдан түсінсін. Қыс бойы 4 қабырғаға қамалған сәби қоғамның белең алып бара жатқан созылмалы дертін ашып тастады осылай. Бүкпесіз.
Бәріміз әке-шешесіне қараппыз ғой. Олар да қипақтап қалды. Бірақ, оларды кінәлаудан аулақпыз. Ауласына шығарса бала көп, ойын алаңы аядай. Оның жартысына көлік қойып тастаған. (Жүргізушілерді де сөгулден аулақпын. 300 пәтерлік үй салып, 30 көлікке тұрақ орын ойластырса қайтсін). Саябаққа жиі апарудың реті келе бермейді.
Тек ата-ананың ықыласын ғана аңсайтын кіршіксіз бала сезім, көңіл бөлмесек доғалданып материалдық құндылыққа бас иіп кететіндей ме?..

Дастархан төрінде денелі ата отыр. Үстіне киген шапанның екі жақ өңірін бел тұсынан ұстап, үлкен қарнының үстіне кере қапсырып:
-Үйдің кішісі қайда, бата сұрасын, -деді.
Үстел басындағылар алақандарын жайып, бата бергенін тосуда.
Үйдің кішісі атаның дәл жанына жүгіріп келіп:
-Иллә әмин!, -дегенде, ата батасын бере бастады:
-Сұрасаң, бата берейін, -деп айта бергенде, атаның көз алдына осыдан жетпіс жыл бұрын орын алған оқиға көріністері жүгіре жөнелді.