Бұл қалай?

Мына сілтемедегі сурет World Press Photo 2012 байқауында көркемөнер және көңіл ашу номинациясы боайынша үшінші орынды жеңіп алған. Байқаудың түпнұсқа фотосы мына жерде. Түсініктемені қазақшаласақ: «Шаман діні жосыны бойынша құшынаштың(бақсының) адам ұшықтау рәсімі» болады екен. Қазақстан жері деп түсінік берілген фотоны түсірууші Pavel Prokopchik. Сонда, бұл қалай? Қазақтар әлі шаманда жүр деген түсінік қалыптастырмай ма?


Әрі қарай

Күн батқанда

Фотигімді көптен бері көрмей, сағынып (белгілі бір себептер болып еді), әйтеуір қолыма тигенде, мынандай әдемілікті суретке түсіріп алмай, тыныш өмір кеше алмас едім. Сұлулықтың бәрі де табиғатта екеніне тағы да түсіндім.
Түстердің сан түрлілігі, аспанның құлпырғаны, бәрі бәрі көркем! Соны көре алатыныма АЛЛАға шүкір!
Әрі қарай

Философиялық қарапайым суреттер


Мына суреттерді интернеттен ақпарат іздеп отырып көріп қалдым. Сіздерге не очень болуы мүмкін әрине, өзіме ұнаған суреттермен бөлісіп отырмын. Дереккөзде 60 сурет жарияланыпты, соның 12 суреті осы.
Әрі қарай

Жұмадағы кездесу)))

Сомен, Елордамызға Алатаудың бөктерінен арнайы келген қонағымызбен жүздесіп (сүйісіп, жабысысып, құшақтасу), амандық сұрасу мақсатында жиналдық ау, әйтеуір. Үш те күш теп, три тополя на плющихе ұқсап, точнее екі тополь бір емен)))
Әрі қарай

Масқара

«Анау бала, қолын қара — Кір қожалақ, қап–қара!
Тырнағы өскен,
Шашы көптен
Алынбапты–ау,
Масқара!»
©


Қыздарға не масқара? Қыздарға бәрі масқара. Суретке түсерін түсіп алып, сосын «ищщәкәпір, алыптысташ!» деп, тұяғымды жеп, жалынып отырғаны. Қазір жынД әккі болвалдық нақ: жеке өзім отырыста түсірілген суреттермен, фотоаппаратпен және оның флэшімен ізім-қайым жоғалып кетемін. Қойымды табасың нақ кештен кейін! Әйтпесе, небір тарихи сәттер қайсыбір қатынның шашына бола жойылып кетед.
Очм, біз баяғы сол: қатындарға өз суреті неге ұнамайтынын түсінбейміз. Херқисса, бір күні
Әрі қарай

Сыйлыққа альбом...

Ол жылдардың кеткеніне де көп бола қойған жоқ. Бірақ, әлі есімде. Біздер студент атанар жылдары, оның шамалы алдында 2000-2001, 2002 лерде сотосалондарда қызық дәстүрлер болатын. Бір фотосалоннан пленка алсан, сол жерде проявкалату тегін.Басқа жерге апарсаң 100 теңге болды-ау деймін шамасы.Қазір тиын тәрізді көрінетін 100 теңгенің сол кезде құны әжептеуір болған-ау деймін. Жұрттар жаңағындай акцияларға жақсы қатысатын. Пленканың қағаз қорабын жоғалтпауға тырысып жүруші еді. Әйтеуір, әпкем осындай жеңілдіктерді байқастап жүретін. Тағы бір акцияның түрі, 36 кадрында бір десме шығарсаң 25 беттік альбомды сыйлық ретінде алу. Сол кездегі ол альбомның құнының қанша кеніне мән бермеппін.
Сілтеме суретке
Әрі қарай