Былтырғы Мәжбүрбойдақ тамағым естеріңізде болар. Өткен аптада бастау алған Ас кок жылдам тағамдар байқауының қазылар алқасына «сайланғандықтан» автоматты түрде ол конкурсқа қатысу/қатыспау мәселесі шешілді де, тағам пісіруді 15 минутқа сыйғызу, яғни уақыт мәселесі актуалдылығын жойды. Сондықтан асықпай, бірақ махаббатпен пісірілетін тағамдар тізбегін интернеттен көріп шықтым. Бірақ ол жердегі ингридиенттердің көпшілігі үйде болмағандықтан және де оны дүкеннен сатып алып жатуға біріншіден уақытты, екіншіден ақшаны қимағандықтан Мәжбүрбойдақ тамағы — 2-ні дайындау туралы шешімге келдім. Бұл өзгеру және әр-түрлі болу (ингридиенттері, дәмі, сұйықтығы т.б.) қасиетіне ие бірден-бір тағам. Яғни, сіз оны пісіріп жатып оның қандай болып шығарын білмейсіз. Сонысымен ерекше.
Сонымен, бастадық. Схема қарапайым: үйіңізде, тоңазытқышыңызда бар барлық көкөністерді аласыз (егер ерінбесеңіз ет те салуға болады) да пісіруді бастайсыз. Менің жағдайымда ол былай шықты.

Төртінші курсымда пара беруден мәстір болып алғаным соншалық, старостаны ортаға салмай, қымсынбай өзім бара беретіндей жағдайға жеттім. Сессияға тіпті барғам жоқ. Зачетка толған бес (бірінші курста төрт үш, пен алты төрт, екіден бастап бесінші курсқа дейін тек бес ).

Кейде өзіме өзім сұрақ қоямын. Ойланып, толғанамын. Қазіргі жастар қайда бара жатыр деп. Біз осы қайда бара жатырмыз. Жастардың алған бағыты қандай? Әрине, ең бастысы адамға өмір керек. Өмір сүру үшін не керек екенін түсініп жүрміз бе. Жастайымыздан Санаға сіңгені, «алдымен мектепті бітір, сосын ЖОО-ға түс, диплом алғаннан кейін, сол мамандық бойынша жұмыс істе не жеке бизнесіңді жүргіз, көп ақша тап, ақшаң болса ғана сыйлысың», деген ұғымды қалыптастырып алдық. Енді сол ақша табу жолында не істеп жүрміз? Кім қанша тапса, сонша тапсын, айтпағым бұл емес… Қазіргі жастардың тұрымысы.

Айтпады демеңіз, бұл блог жылнамамда болып көрмеген пост (ораза емес) болмақ… Ұзақтығы да, ұлағаттылығы жағынан да. Очм олай, жоқ былай: “Жұлдыздар отбасы” деген жорналдың жетінші саны жетті. Жылтыр бетін жырта жаздап оқыдық. Бастығымыз – бас редактор Қуат қасқа сұхбат беріп тастаса, редакцияның тышқақ тарақанына дейін қуанады емес пе? Еще жұрт жапырып оқитын “Жұлдыздарға” шықса…

Жарайды, сол жорналда жас пен кәріге бірдей таныс Дарын Мубаровтың да сұхбаты басылыпты. Таныстырайын ба, әй бәрің танитын шығарсыңдар. Ол – ақын. Ол – уағызшы. Осымен тоқтайын. Сұхбат жақсы-ақ, бірақ жорналдың қалыбына сыймай, тасып тұрғаны, оны “аяусыз” қысқартып, “армансыз” шолтитқаны көрініп тұр. “Жақсы сұхбат алыпсың” деп жақаурата, “Жұлдыздағы” журналист Марфуға Шапиянмен жазыстым (неде, неде? агентте). Расында, дәп тауыппын. Компьютер бетінде 11 парақ болған… 4-еуі ғана баспаға кетіпті. Мұндай “әділетсіздікке” қарсы тұрушы Кихоттық мінезім ұстап, сұхбаттың толық, семіз нұсқасын сұратып алғам :-) Аяғына дейін оқуға шыдамыңыз жетпесе, ортасына дейін, ортасы болмаса, осы жерге дейін оқыңыз. Жоқ, оқыңызшыыы!!! Себебі, сұхбат, қалай айтсам… в шоколаде. Бұдан кейін “өмірдің мәні не? Мұсылман болу қызықтан түңілу ме?” деген “біртүрлі” сұрақтармен мазаламайтын боласыздар, ат вешаю)))

Толық нұсқасы

Есть только один грех – глупость.

Оскар Уайльд

Елдің бәрі екі жыл бұрын емешектері езіліп көріп алғанда, құр қалған мен, осы олқылықтың орнын толтырайын деген ниетпен бүгін жынданып тұрып дискісін сатып алдым. Қазақша “Адасқандар” деп аударылған (осы аударманы кішкене түсінбедім, себебі орысша нұсқасында жекеше түрде тұр ғой. Одан да “Түзу жолдан тайған жан” деп пе аударса да болар еді деп ойлаймын да. Мақұл, артық әңгімемен миларыңызды ашытпайын), “Так и передай ему, к…н айырам” /Рекетир/ деп Русланның аузына сөз тастап, кино түсірген және онысы жалпы жамағаттың жүрегіне жаққан Ақан Сатаевтың фильмі “Заблудившийся” туралы айтып тұрмын. Енді, міне, “ел жатса да енекем жатпайды” деген жұмбақтың визуалды мысалы болып, түн ортасында Сіздерге арнап ревью жазып отырмын (Алда, айналайын-ай, деп көзіңізді бір шылап аласыз осы жерде).